'လက္ျပထား '
ေအာက္တိုဘာ ၁၆ ရက္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း လီဖုန္ ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီး အလည္အပတ္ ေရာက္ခဲ့စဥ္တုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။
ရန္ကုန္ အျပည္အျပည္ဆုိင္ရာ ေလဆိပ္ကို လီဖုန္ အေရာက္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံက တာဝန္ရိွသူေတြက ႀကိဳဆိုၾက၊ ခရီးဦးႀကိဳဆို ျပဳၾကေပါ့။ ညေရာက္ေတာ့ အဲဒီ သတင္းကို ႏိုင္ငံပိုင္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္ကေန ထုံးစံအတုိင္း ႐ုပ္သံ႐ိုက္ခ်က္ေတြ ေဝေဝဆာဆာနဲ႔ တင္ဆက္ပါတယ္။
သတင္းေၾကညာသူ အမ်ိဳးသမီးက…
တ႐ုတ္ျပည္သူ႕ သမၼတႏိုင္ငံ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လီဖုန္ ေလဆိပ္မွ ထြက္ခြာရာ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားက ႏွစ္ႏိုင္ငံ အလံမ်ားကို ေဝွ႔ယမ္း၍ ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ႏႈတ္ဆက္ၾကပါသည္´ လို႔ ေၾကညာၿပီးေတာ့ ကားတန္းျဖတ္သြားရာ လမ္းတေလွ်ာက္ ေဘးဝဲယာက ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ပုံကို ျပပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ သတင္းတင္ဆက္သူ တည္းျဖတ္ ခ်န္လွပ္ဖုိ႔ လစ္ဟာသြားပုံရတဲ့ ႐ုပ္သံထဲက အသံတသံက ပီပီသသႀကီး ေပၚလာပါေတာ့တယ္။
အဲဒါကေတာ့ ကားတန္းေပၚက တေယာက္ေယာက္က ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့…
`လက္ျပထား၊ လက္ျပထား´
ဆိုတဲ့ အသံပါပဲ။ သတင္း နားေထာင္ေနတဲ့ လူေတြမွာ တအုန္းအုန္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အေတာမသတ္ႏိုင္ေအာင္ ထရယ္ၾကတာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
***
၁၉၉၃ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ `ျပည္ေထာင္စု ႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အသင္း´ ဆိုၿပီး စတင္ဖြဲ႔စည္းေတာ့ လူေတြက `အဲဒါက ဘာအဖြဲ႔ႀကီးတုန္း´ လို႔ အခ်င္းခ်င္း ေမးခြန္းထုတ္ၾကပါတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြကို အလြတ္ရေနၿပီးသား လူႀကီးေတြက `မဆလ ေခတ္ကလိုေပါ့ကြာ၊ ေတဇ လူငယ္၊ ေရွ႕ေဆာင္ လူငယ္၊ လမ္းစဥ္ လူငယ္ ဘာညာနဲ႔ေပါ့၊ ေနာက္ပုိင္းက်ရင္ အရန္အဖြဲ႔ဝင္၊ တင္းျပည့္ အဖြ႔ဲဝင္ဆုိၿပီး ျဖစ္လာလိမ့္မယ္´ လို႔ ေျပာၾကတာကို ၾကားခဲ့ရဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြဟာ အဲဒီအဖြဲ႔ကို `လူမႈေရး အဖြဲ႔ပါ´ လုိ႔ ေႂကြးေၾကာ္ ခဲ့ၾကပါတယ္။
အသင္းဖြဲ႔ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူတုိ႔ အသင္းရဲ့ အင္အား ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ် ရိွေၾကာင္း သတင္းစာေတြမွာ ဦးစြာ ႂကြားလုံး ထုတ္ပါတယ္။ (အမွန္တကယ္ကေတာ့ အဲဒီတုန္းက အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြကို ဘုမသိ ဘမသိနဲ႔ အသင္းဝင္ ေလွ်ာက္လႊာေတြ အျဖည့္ခိုင္းၿပီး အသင္းဝင္စာရင္းကို အတင္းကာေရာ သြင္းခဲ့ၾကတာပါ)။
ေနာက္ေတာ့ `ျပည္ေထာင္စု ႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ျဖိဳးေရး အသင္း၊ သင္းလုံးကၽြတ္ အစည္းအေဝး´ ဆိုၿပီးေတာ့ ျပည္နယ္နဲ႔ တုိင္းအလိုက္ အစည္းအေဝးေတြ လုပ္ပါတယ္။ အစည္းအေဝးမွာ ေျပာရမယ့္ အဆိုျပဳလႊာနဲ႔ ေထာက္ခံလႊာ ဆုိတာေတြကို ဘယ္သူက ေရးလုိ႔ေရးမွန္းမသိ ၏၊ သည္ မေရြးဖတ္ရတဲ့ အစည္းအေဝးေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။
အဲဒီကေန အရသာ ေတြ႔သြားလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ ထစ္ခနဲ ရိွတာနဲ႔ အဲဒီလုိပဲ ေထာက္ခံပြဲ၊ ကန္႔ကြက္ပြဲ၊ ဆႏၵ ထုတ္ေဖာ္ပြဲ၊ အစရိွသျဖင့္ အမည္ေပါင္းစုံနဲ႔ အစည္းအေဝးေတြကို သူတို႔ရဲ့ စီစဥ္ႀကီးၾကပ္မႈနဲ႔ ႏိုင္ငံအႏွံ႔မွာ အၿမဲတေစလိုလို ျပဳလုပ္ပါေတာ့တယ္။
***
ျမန္မာျပည္ဟာ စစ္ဆင္ေရး အထမ္းသမားျဖစ္ အတင္းအဓမၼ ခိုင္းေစမႈ၊ လုပ္အားေပး ခိုင္းေစမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကမၻာ့အလယ္မွာ အပုပ္နံ႔ထြက္ေလ့ ရိွေပမယ့္ ျမန္မာ အာဏာပိုင္ေတြက တကမၻာလုံးကို လွည့္ဖ်ားၿပီး ျပည္သူေတြကို အႏုနည္းနဲ႔ ႏွိပ္စက္ေနတာ တခုကိုေတာ့ တျခားႏိုင္ငံေတြက မသိၾကပါဘူး။ အဲဒါကေတာ့ `ဆႏၵရိွသည္ ျဖစ္ေစ၊ မရိွသည္ ျဖစ္ေစ အတင္းအက်ပ္ တက္ေရာက္ေစေသာ အတုအေယာင္ အစည္းအေဝးမ်ား´ ပါပဲ။
အခုဆုိရင္ က်ေနာ္တို႔ ႏုိင္ငံအႏွံ႔မွာ `အမ်ိဳးသား ညီလာခံႏွင့္ ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံ ဥပေဒအား ေထာက္ခံ ႀကိဳဆိုပြဲ´ ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔ ျပည္နယ္နဲ႔ တုိင္းအလိုက္ အလွည့္က် ျပဳလုပ္ေနတာကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။ အဲဒီ အစည္းအေဝး ပြဲေတြကို လူအင္အား ဘယ္ေလာက္ တက္ေရာက္ေၾကာင္း၊ ဘယ္လိုဘယ္ပုံ တင္ျပၾကေၾကာင္း ဟန္ခ်က္ညီညီနဲ႔ သတင္း ထုတ္ျပန္ေနတာဟာ ႏိုင္ငံပုိင္ ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာေတြမွာ စာမ်က္ႏွာ အျပည့္ပါပဲ။ ဒီေတာ့ အဲဒီအခမ္းအနားေတြ ဖန္တီးၾကပုံကုိ ေလ့လာ ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။
***
တကယ္ေတာ့ အဲဒီလို အခမ္းအနားေတြ လုပ္ၾကရမယ္ဆုိတာနဲ႔ အရင္ဆုံး မ်က္ခုံးလႈပ္ရတာက ျပည္သူေတြပါပဲ။ အရပ္တကာလွည့္ၿပီးေတာ့ ရယကေတြ၊ ဆယ္အိမ္ေခါင္းေတြက ဘယ္ေန႔မွာ ဘာအခမ္းအနားရိွလို႔ တအိမ္တေယာက္ တက္ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ မတက္ႏိုင္ရင္ ဒဏ္ေငြ ဘယ္ေလာက္ေပးရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ လိုက္လံ အေၾကာင္းၾကားၿပီး လူစုတာဟာ ျပည္သူေတြအတြက္ေတာ့ ဆန္းလွေတာ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတာင္ တံတားဖြင့္ပြဲ၊ လမ္းဖြင့္ပြဲ၊ ဟိုလူႀကီးလာ၊ ဒီလူႀကီးလာ အစရိွတာေတြအတြက္ အင္အားျပႏိုင္ဖုိ႔ အတင္းအက်ပ္ လူစုတာေတြကို ထည့္မတြက္ရေသးပါဘူး။ အဲဒါေတြပါ ထည့္တြက္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ့ `အခမ္းအနား ကပ္ေဘးဒဏ္´ က မေသးလွပါဘူး။
တခါတရံက်ေတာ့ အဲဒီ အခမ္းအနားေတြကို တက္ခ်င္လာေအာင္ မက္လုံးေပး အတက္ခိုင္းတာလည္း ရိွတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ ဘားအံၿမိ့ဳမွာ လုပ္မယ့္ ျပည္နယ္ ၾက့ံခိုင္ေရးအသင္း သင္းလုံးကၽြတ္ အစည္းအေဝးကို သြားတက္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ၿမိ့ဳက နီးစပ္ရာ လူငယ္ေတြကုိ `ဘားအံ အလည္ခရီးေပါ့ကြာ၊ ခရီးစရိတ္၊ စားစရိတ္ေပးမွာ၊ လိုက္ခဲ့၊ အစည္းအေဝးက ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး´ လို႔ ၿမိဳ႕နယ္ ႀက့ံဖြံ႕အတြင္းေရးမွဴးက လိုက္လံ စည္း႐ုံးတာကို ျမင္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။
အစည္းအေဝးကို သြားတက္ၾကတဲ့ ျပည္သူအမ်ားစုက အဲဒီ အစည္းအေဝးမွာ ဘာေတြ ေဆြးေႏြးမွာလဲ ဆိုတာထက္ အဲဒီ အစည္းအေဝး ဘယ္အခ်ိန္ ၿပီးမလဲ၊ ျမန္ျမန္ၿပီး ျမန္ျမန္နားေအး သေဘာမ်ိဳး ထားၾကတာ မ်ားၾကပါတယ္။ ေနကပူပူ၊ အခမ္းအနား ျပဳလုပ္ရာ ကြင္းျပင္မွာ ေခၽြးသံတရႊဲရႊဲနဲ႔ အေပၚကေန ရဟတ္ယာဥ္ ျဖတ္ေမာင္းရင္ အတင္းကာေရာ လက္ေဝွ႔ယမ္း ခိုင္းေသးတာမို႔ အင္မတန္ စိတ္ညစ္ဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္။
ျပည္သူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ညစ္ညစ္၊ အဲဒီ အစည္းအေဝးေတြကို ဘယ္လိုပဲ မတက္ခ်င္ မတက္ခ်င္ အာဏာပုိင္ေတြကေတာ့ အခါအခြင့္ သင့္တုိင္း က်င္းပၿမဲ က်င္းပေနသလို အခုလည္းပဲ က်င္းပေနဆဲပါပဲ။
***
အဲဒီလို အတုအေယာင္ ေထာက္ခံပြဲ အခမ္းအနားေတြကို အာဏာပိုင္ေတြက စီမံ က်င္းပရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ သူတို႔ကုိ ျပည္သူေတြက ေထာက္ခံေနပါတယ္လို႔ ကမၻာကို လိမ္ခ်င္လို႔ပါပဲ။ ျပည္သူေတြကို လိမ္တာကေတာ့ ႐ိုးေနၿပီမို႔ အရွက္လဲ ကုန္ေနေတာ့ မထူးျခားလွေတာ့ေပမယ့္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြကိုေတာ့ သူတို႔ဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ့ ေထာက္ခံမႈကို ရေနပါတယ္လို႔ ထင္ျမင္လာေအာင္ ဒီနည္းနဲ႔ လိမ္ရင္ ရႏိုင္တယ္လို႔ တြက္ဆထားလို႔ အခုလုိ အခမ္းအနားပြဲေတြကို အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြကုန္ခံၿပီး က်င္းပေနတာပါ။
အဲဒီလို အလိမ္အညာေတြနဲ႔ ကုလသမဂၢကိုပါ လိမ္ညာ လွည့္ဖ်ားေနတဲ့ အာဏာပုိင္ေတြရဲ့ လုပ္ရပ္ဟာ မသတီစရာ ေကာင္းလွေပမယ့္ အံတုျခင္းငွာ မစြမ္းသာတဲ့ ျပည္သူေတြမွာ အလိုမတူပါဘဲနဲ႕ အခမ္းအနား ကပ္ေဘးဒဏ္ကို ခံေနရတာကေတာ့ ခံျပင္းစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။
အာဏာပုိင္ေတြကို ဆန္႔က်င္ ကန္႔ကြက္ေနၾကတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပ အတိုက္အခံေတြနဲ႔၊ သတင္းဌာနေတြ အေနန႔ဲလည္း ဒီအခမ္းအနားေတြဟာ ျပည္သူ႔ဆႏၵ အစစ္အမွန္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ လိမ္လွည္လွည့္ဖ်ားျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ထင္သာျမင္သာေအာင္ ေဖာ္ထုတ္မႈပိုင္းမွာ အားနည္းေနတယ္လုိ႔ သတိထားမိပါတယ္။
ျပည္တြင္းမွာ ေနထုိင္ရတဲ့ ျပည္သူကေတာ့ ဒီအခမ္းအနားကို မတက္ခ်င္လည္း လြန္ဆန္ျခင္းငွာ ဘယ္လုိမွ စြမ္းသာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တက္ခ်င္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မတက္ခ်င္သည္ ျဖစ္ေစ တက္ၾကရမွာပါပဲ။
***
`လက္ျပထား၊ လက္ျပထား´
ကားတန္းေပၚက ေအာ္သံ၊ ေနပူထဲက ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေလးေတြရဲ့ စိတ္မပါ လက္မပါ အလံေဝွ႔ယမ္းဟန္၊ စာရြက္ေတြ တထပ္ႀကီးနဲ႔ သတင္းေၾကညာေနတဲ့ ျမန္မာ့အသံ ဝန္ထမ္း…။
ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လီဖုန္ကေတာ့ သူ႔ကို ျမန္မာျပည္က ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေလးေတြ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ႀကိဳဆိုေနၾကတာပဲလုိ႔ ထင္သြားခဲ့မွာပါပဲ။
အခုလည္း `လက္ျပထား၊ လက္ျပထား´ ပုံရိပ္ေတြက ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္း မီဒီယာေတြမွာ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ရာ ျမင္ေနရျပန္ပါၿပီ။ တ႐ုတ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လီဖုန္တေယာက္ ဘာမွ မသိလုိက္သလို ကုလသမဂၢနဲ႔တကြ တျခားႏိုင္ငံေတြကပါ ဘာမွမသိစြာနဲ႔ အဲဒါေတြကို အဟုတ္ လို႔ ထင္သြားၾကမွျဖင့္…။
ကလိုေစးထူး
No comments:
Post a Comment