ေဒၚစုအတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ... ေရႊ၀ါေရာင္ လႈိင္းတပိုးမ်ား
| ေနသန္ေမာင္ | |
| ေသာၾကာေန႔၊ ဇြန္လ 20 2008 05:33 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ | |
| မႏွစ္က ေဆာင္းဦးရာသီမွာ မဇၩိမအတြက္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့ခ်ိန္က အဲဒီ ေဆာင္းပါးက က်ေနာ့္ဘ၀အတြက္ မွတ္မွတ္ရရနဲ႔ တန္ဖိုးအရွိဆံုး ျဖစ္ခဲ့မယ္လို႔ မေတြးမိခဲ့ပါဘူး။ သတင္းစာေလာကကေန အနားယူလိုက္ၿပီး ေျမာက္ကာရိုလိုင္းနား ျပည္နယ္မွာ ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႔ ေနထိုင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို လြန္ခဲ့တဲ့ (၇) ႏွစ္ေက်ာ္က ကေမာဒီးယားမွာ စာနယ္ဇင္းသင္တန္း အတူတူ တက္ခဲ့ဖူးတဲ့ မိတ္ေဆြ မဇိၩမ အယ္ဒီတာ ကိုစိန္၀င္းက ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေရးေပးဖို႔ ဖိအားေပးခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သတင္းဌာနေတြအတြက္ စာမေရးျဖစ္တာ (၃)ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာေနတဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ ကိုစိန္၀င္းက ထူးထူးျခားျခား အခြင့္အခါေကာင္း တစ္ခုကို ဖန္တီးေပးခဲ့တာလို႔ ဆိုရင္ မမွားႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေပၚက လမ္းမေတြေပၚမွာ ရဟန္းသံဃာေတြ ရာနဲ႔ခ်ီ ႂကြခ်ီၿပီး ေမတာသုတ္ကို မုန္သုန္ရဲ့ မိုးေလၾကား ေနရာအႏွံ႔ ရြတ္ဖတ္ေနၾကခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိုးေရေတြ ရႊဲရႊဲစိုေနတဲ့ သကၤန္းေတြကို ရံုၿပီး ျပည္သူ႔ဆႏၵ ျပည့္၀ေစဖို႔၊ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ေမတာတရားေတာ္ေတြ ပ်ံ႔ႏွံ႔ေစဖို႔အတြက္ ပင္ပန္းဆင္းရဲ ခံေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြရဲ့ ဦးေဆာင္ လႈပ္ရွားမႈဟာ က်ေနာ့္ဘ၀အတြက္ေရာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ သမိုင္းအတြက္ပါ အထူးျခားဆံုး၊ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္း ထရေလာက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ ေမတာသုတ္ရြတ္ သရဇယ္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈႀကီးကို ရင္ခုန္ ေစာင့္ၾကည့္ေနရင္းက ေနအိမ္မွာ ႏွစ္ေပါင္းအတန္ၾကာ ထိန္းသိမ္းခံေနရတဲ့ ဒီမိုကေရစီ သူရဲေကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြ သူမရဲ့ အိမ္ေရွ႔ ဥပဇာမွာ မလြတ္လပ္တဲ့ ဘ၀ရဲ့ လိႈင္းတပိုးေအာက္ ေမတာတရားနဲ႔အတူ စတင္ ဆံုေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ဟာ စက္တင္ဘာ (၂၃)ရက္ေန႔ပါ။ က်ေနာ္ဟာ က်ေနာ့္ ေဆာင္းပါးကို ေရးခ်ဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ ခြန္အားေတြ ရရွိသြားၿပီလို႔ ယံုၾကည္ခဲ့ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီေရး အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္ရွားမႈရဲ့ (၁၉)ႏွစ္တာ ရုန္းကန္မႈ ကာလအတြင္း အျမင့္ဆံုး ဒီဂရီကို ေရာက္ခဲ့တဲ့၊ ေမတာတရားလႊမ္းတဲ့ ဒီလႈပ္ရွားမႈႀကီးဟာ ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးရဲ့ ျပင္းျပတဲ့ ကနဦး လိႈင္းခ်က္ေတြလို႔ မွတ္ယူစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေရွ႔ဥေရာပႏိုင္ငံ (ယခင္ ဆိုဗီယက္ ယူနီယံ လက္ေအာက္ႏိုင္ငံမ်ား) ေတြရဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး လႈပ္ရွားမႈေတြရဲ့ ပံုရိပ္ေတြက က်ေနာ့္ ေခါင္းထဲမွာ ေနရာ၀င္ယူလာခဲ့ပါတယ္။ သီတင္းႏွစ္ပတ္ခန္႔ မတိုင္ခင္က ပခုကၠဴၿမိဳ႔မွာ သံဃာေတာ္ေတြကို စစ္အာဏာပိုင္ေတြက အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ သံဃာေတာ္ေတြ ဦးေဆာင္ၿပီး အုပ္စိုးသူ လူတန္းစားရဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို ရပ္တန္႔ေစဖို႔ စတင္ခဲ့တဲ့ ဒီလႈပ္ရွားမႈမွာ ျပည္သူေတြ ပူးေပါင္းပါ၀င္ဖို႔၊ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈေတြ စတင္ဖို႔၊ ေခတ္သစ္ ေမာ္ကြန္းထိုးဖို႔ စတဲ့ စတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ စက္တင္ဘာ လႈပ္ရွားမႈဟာ အုတ္တံတိုင္းကို ေမတာတရားနဲ႔ ၀င္ေဆာင့္ၾကတဲ့ ပြဲပါပဲ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာႏိုင္ငံရဲ့ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ႏွင္းဆီနီ ေတာ္လွန္ေရး၊ ယူကရိန္းႏိုင္ငံရဲ့ ၂၀၀၄ခုႏွစ္ လိေမာ္ေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး၊ ကာဇက္စတန္ႏိုင္ငံရဲ့ ၂၀၀၅ခုႏွစ္ က်ဴးလစ္ ေတာ္လွန္ေရးေတြဟာ နာမည္ေက်ာ္ ခ်က္သမတ ႏိုင္ငံရဲ့ ၁၉၈၉ “ကတီၱပါ ေတာ္လွန္ေရး” ရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ကြန္ျမဴနစ္ အာဏာရွင္ ႏိုင္ငံေတြကေန ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ေတြအျဖစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ကူးေျပာင္းခဲ့တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ က်ေနာ့္ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ စြဲထင္ေနပါတယ္။ ပန္းပြင့္ေတြ၊ အေရာင္ေတြရဲ့ သေကၤတေတြနဲ႔ လူထုလႈပ္ရွားမႈကုိ ကင္ပြန္းတပ္ဖို႔ ျမန္မာျပည္မွာ လိုေနၿပီ ဆိုတဲ့အသိ ေခါင္းထဲ ေရာက္လာတာနဲ႔အတူ က်ေနာ္ဟာ က်ေနာ္ရဲ့ ေဆာင္းပါးကို စတင္ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ေဆာင္းပါးမွာ က်ေနာ္ အခုလို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ အေရာင္နဲ႔ ပန္းပြင့္သေကၤတ ေတာ္လွန္ေရးေတြဟာ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ ကြန္ျမဴနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈေတြကို စနစ္တက် ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း နည္းလမ္းေတြ သံုးၿပီး အာခံ ေတာ္လွန္မႈေတြကေန စတင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ခ်က္သမတႏိုင္ငံရဲ့ ေအာင္ျမင္ေသာ ကတၱီပါ ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ပြါးၿပီး ကြန္ျမဴနစ္အစိုးရ ျပဳတ္က်သြားမႈဟာ ကြန္ျမဴနစ္ အာဏာရွင္လ က္ေအာက္က မလြတ္ေျမာက္ေသးတဲ့ ယခင္ ဆိုဗီယက္ ႏိုင္ငံထဲက ခြဲထြက္ခဲ့ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေတြအတြက္ အင္အားျပယုဂ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာႏိုင္ငံက “ႏွင္းဆီနီ ေတာ္လွန္ေရး” ေၾကာင့္ လာဘ္စားျပီး တိုင္းျပည္ စီးပြါးေရး ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ သမတ အီဒြတ္ ရွီဗာနက္ဇီဟာ ရုရွအစိုးရရဲ့ ၾကား၀င္ေစ့စပ္မႈေၾကာင့္ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးခဲ့ရၿပီး ရာထူးကေန ဆင္းေပးခဲ့ရပါတယ္။ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ကို ေထာက္ခံအားေပးတဲ့ ပရိသတ္ႀကီးဟာ လက္ေတြထဲမွာ ႏွင္းဆီပန္းေတြကို ကိုင္ေဆာင္ၿပီး တည္ဆဲ သမတရဲ့ အာဏာကို အသိအမွတ္ မျပဳဘူးဆိုၿပီး စတင္ခဲ့တဲ့ ႏွင္းဆီနီ ေတာ္လွန္ေရးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာပဲ ေအာင္ပြဲခံခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တႏွစ္ အၾကာမွာေတာ့ ယူကရိန္းႏိုင္ငံမွာ ျခစားေနတဲ့ ရုရွလိုလားသူ သမတကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အတိုက္အခံ အင္အားစုေတြရဲ့ လိေမၼာ္ေရာင္ ဖဲႀကိဳးေတြ တပ္ဆင္ၿပီး လိေမၼာ္ေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ မဲအေရအတြက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အက်ပ္အတည္း ျဖစ္ခဲ့ရာက အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ ဗစ္တာ ယူရွင္ကို အျပတ္အသတ္ ေအာင္ပြဲရခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ကာဂ်စ္စတန္ႏိုင္ငံ သမတ အက္စကာ အကာရက္ဗ္ကို ျဖဳတ္ခ်တဲ့ က်ဴးလစ္ပန္း ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ပြါးခဲ့ပါတယ္။ အျခားေသာ အေရာင္ (သို႔) ပန္းပြင့္ ေတာ္လွန္ေရးေတြ နည္းတူ က်ဴးလစ္ပန္း ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ အာဏာရွင္သမတနဲ႔ သူ႔မိသားစုဟာ တိုင္းျပည္ကေန ရုရွကို ထြက္ေျပးသြားခဲ့ၿပီး သမတအျဖစ္က ျပဳတ္က်သြားခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးရဲ့ ခရီးအစေတြမွာေတာ့ ကာဂ်စ္စတန္ရဲ့ လႈပ္ရွားမႈကို မီဒီယာ သမားေတြက ပန္းေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး၊ လီမြန္ (သံပုရိုသီး) ေတာ္လွန္ေရး၊ ပိုးသား ေတာ္လွန္ေရး၊ ေႏြဦးပန္းပြင့္ ေတာ္လွန္ေရး အစရွိသျဖင့္ အမည္နာမ တပ္ခဲ့ၾကေပမယ့္လည္း ရာထူးက ျဖဳတ္ခ်ခံခဲ့ရသူ သမတကိုယ္တိုင္က သူ႔ကို ဖယ္ရွားမယ့္ အေရးအခင္းကို က်ဴးလစ္ပန္း ေတာ္လွန္ေရးလို႔ ေခၚေ၀ၚသမုတ္ခဲ့ၿပီး အေရာင္ေတာ္လွန္ေရး မဆင္ႏႊဲဖို႔ သတိေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီကို အာသာျပင္းျပင္း ငတ္မြတ္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ ေတာ္လွန္ေရးကို ေရႊ၀ါေရာင္လို႔ တင္စားရတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းကေတာ့ ရဟန္းရွင္လူ၊ ေက်ာင္းသား ျပည္သူေတြ အားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ဘာသာ သာသနာ၊ ႏုပ်ဳိရဲ၀ံ့တဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္ ခြပ္ေဒါင္း၊ ဆန္ေရစပါးေပါမ်ား ႂကြယ္၀ၿပီး အက်ပ္အတည္းက လြတ္ေျမာက္ေစမယ့္ ႏိုင္ငံအႏွံ႔က ေရႊ၀ါေရာင္ စပါးခင္းေတြ ပိုင္ဆိုင္ၾကမယ့္ သတိရွိတဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြအျဖစ္ ေရာက္ရွိေစဖို႔ တင္စား ေခၚေ၀ၚရျခင္းပါပဲ။ ဒီေဆာင္းပါးကို မဇိၩမ သတင္းဌာနမွာ စက္တင္ဘာ ၂၃ ရက္စြဲနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ ဘာသာနဲ႔ေတာ့ (Yellow Revolution) ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဧရာ၀တီ သတင္းဌာနနဲ႔ မဇိၩမမွာပဲ ဆက္တိုက္ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ရက္ အၾကာမွာ လန္ဒန္က တိုင္းမ္သတင္းစာက ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးကို အဂၤလိပ္လို (Saffron)လို႔ စၿပီး ေခၚေ၀ၚခဲ့ပါတယ္။ စက္တင္ဘာ (၂၅)ရက္ေန႔ ဗီအိုေအ ျမန္မာပိုင္းနဲ႔ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုဆိုင္ရာ သံရံုး ယာယီတာ၀န္ခံ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသူ မစက္ ကလပ္က ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးကို (Yellow Revolution) အျဖစ္ သံုးႏႈံးပါတယ္။ အဲဒီ သတင္းပတ္ဟာ ျမန္မာျပည္က သံဃာေတာ္ေတြရဲ့ လႈပ္ရွားမႈကို လူထုနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ တက္တက္ႂကြႂကြ ပူးေပါင္းပါ၀င္လာၿပီး လမ္းမေတြေပၚမွာ ဆႏၵျပသူေတြဟာ ေန႔စဥ္ ေသာင္းဂဏန္းကေန သိန္းဂဏန္းထိ တိုးျမင့္လာခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းမီဒီယာေတြ ျဖစ္တဲ့ ေဘာ္စတြန္ ဂလုပ္၊ ယူႏိုက္တက္ ပရပ္စ္ အင္တာေနရွင္နယ္၊ ၀ါရွင္တန္ပို႔စ္ စတဲ့ သတင္းစာေတြအျပင္ ျမန္မာ့အေရး ကြၽမ္းက်င္သူ လယ္ရီေဂ်ဂင္နဲ႔ အီေကာ္ေနာ္မစ္ မဂၢဇင္းေတြက အဂၤလိပ္ (Saffron) ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးလို႔ စတင္ သံုးစြဲခဲ့ၾကပါတယ္။ ျမန္မာေရဒီယို အသံလႊင့္ ဌာနေတြကေတာ့ ေရႊ၀ါေရာင္ကို မသံုးၾကေသးပါဘူး။ မဇိၩမမွာ “ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး စၿပီ” လို႔ စက္တင္ဘာ (၂၄) မွာ ပထမဦးဆံုး ေဖာ္ျပၿပီးေနာက္ ေအာက္တိုဘာ(၁) ရက္ေန႔မွာ ေခတ္ၿပိဳင္၊ (၂) ရက္ေန႔မွာ ဆရာ ေမာင္စြမ္းရည္က မုိးမခမွာနဲ႔ ေအာက္တ္ိုဘာ (၄) ရက္ေန႔မွာ ဘီဘီစီ ျမန္မာပိုင္းက “ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး” လို႔ ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က စလို႔ စက္တင္ဘာ လႈပ္ရွားမႈဟာ ေရႊ၀ါေရာင္ အေရးေတာ္ပံုအျဖစ္ ျမန္မာျပည္သူေတြက လက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို (Yellow) နဲ႔ (Saffron) အမည္ကြဲေပမယ့္ အဓိပၸယ္အားျဖင့္ေတာ့ အ၀ါေရာင္နဲ႔ အ၀ါေရာင္ ရင့္ရင့္ေတြပဲျဖစ္လို႔ ျမန္မာလို ေရႊ၀ါေရာင္က အင္မတန္ သင့္ေတာ္တဲ့ စကားလံုး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းက မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ဒီအသံုးအႏႈံးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ... တရုတ္အစုိးရက ျမန္မာေတြ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးလို႔ ကင္ပြန္းတပ္တဲ့အေပၚ အေတာ့္ကို စိုးရိမ္မကင္း ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မဟာ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္းေရး ဒါဏ္ရဲ့ အနာတရေတြ၊ အိပ္မက္ဆိုးေတြ ကင္းကင္း မေပ်ာက္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ရဲ့ ေနာက္ေဖးေပါက္က ဒီမိုကေရစီေရး ေတာ္လွန္မႈအေပၚ တရုတ္တို႔ စိုးရိမ္မႈက အံ့ၾသစရာ မရွိပါဘူး။ အေရာင္နဲ႔ ပန္းပြင့္ သေကၤတတို႔ရဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေတြဟာ သူနဲ႔နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ေနတဲ့ အာရွ အလယ္ပိုင္း ႏိုင္ငံေတြမွာ ေပၚေပါက္ခဲ့ၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ အစိုးရေတြ ဖယ္ရွားခံရတဲ့ သာဓကေတြေၾကာင့္ တရုတ္တို႔ စိုးရိမ္တာက သဘာ၀ က်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္ အစိုးရဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ သေဘာသဘာ၀ အေပၚ ရွင္းရွင္း မျမင္ႏိုင္ေသးတာက အေတာ္ဆိုးရြားတဲ့ ကိစၥတရပ္ပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္ဟာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးရဲ့ မေအာင္ျမင္ေသးတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြအတြက္ ခရီးဆက္ေနရေသးတဲ့ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ပန္းတိုင္ကို မလွမ္းႏိုင္ဘဲ အစမွာတင္ အာဏာရွင္ရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈေၾကာင့္ လႈပ္ရွားမႈေတြ ရပ္တန္႔သြားတာမို႔ “ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး” လို႔ ရဲရဲ မေခၚခ်င္ၾကသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ေအာင္ပြဲရမွ ေခၚၾကတဲ့အမ်ဳိး ဆိုေတာ့ မသံုးခ်င္ၾကတာလည္း ပါပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္ သေဘာေပါက္သင့္တဲ့ အခ်က္က ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီေရး၊ တရားမွ်တေရး၊ တန္းတူ ညီမွ်ေရးေတြနဲ႔ ေခတ္သစ္တည္ဖို႔အတြက္ လူတိုင္းဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့၊ အၾကမ္းမဖက္တဲ့၊ ကိုယ္နဲ႔ သေဘာထားမတူတဲ့ သူေတြအေပၚ ရန္သူလို႔ မျမင္ဘဲ ေမတာတရားနဲ႔ ေအာင္ႏိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းႀကီးကို ေအာင္ျမင္စြာ အုတ္ျမစ္ခ်ႏိုင္ခဲ့ၿပီ ဆိုတာပါပဲ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ မန္ဒဲလားလမ္းစဥ္၊ ဂႏၵီႀကီး လမ္းစဥ္ေတြလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ဒီမိုကေရစီဆိုင္ရာ အေျပာင္းအလဲမ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ နည္းနဲ႔ ျဖစ္ထြန္းေရးဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚကို ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားသူေတြ ၾကားထဲမွာသာမက ျမန္မာႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသား အားလံုးရဲ့ ႏွလံုးသားတဲ့၊ အသိတရားထဲကို မွတ္ေက်ာက္တင္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္မို႔ “ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး” လို႔ ေခၚေ၀ၚရတာ က်ေနာ္တို႔ေတြ အားလုံးအတြက္ မဟာ ေအာင္ျမင္မႈႀကီး တစ္ရပ္ပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ ဒီမိုကေရစီေရး ရုန္းကန္မႈ ခရီးရွည္ႀကီးအတြက္ အႏွစ္(၂၀) ၾကာ ျဖတ္သန္း ခဲ့ၾကၿပီးပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ ခရီးေပါက္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ အဲဒီ အႏွစ္(၂၀)အတြင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ ျဖတ္သန္းမႈ ပံုသ႑ာန္ေတြ အဖံုဖံုနဲ႔ အေတြ႔အႀကံဳေတြ မ်ားစြာကို သင္ယူရင္း ပန္းတိုင္ဆီကို လွမ္းေလွ်ာက္ေနၾကဆဲပါ။ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ကို က်ေနာ္တို႔ မ်က္ရည္ေတြ၊ ေခြၽးေတြနဲ႔ အရင္းခံၿပီး ေမတာတရားနဲ႔ အသိပညာနဲ႔ တည္ေဆာက္မယ္ ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈဟာ တစ္ေန႔တစ္ျခား ခိုင္မာလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြ ျပည္သားေတြအားလံုး က်ေနာ္တို႔ ေလးစားခ်စ္ခင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္အတြက္ ျပန္ေပးႏိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ပါပဲ။ ေဒၚစုအတြက္ က်ေနာ္တို႔ အားလံုး ထြန္းညွိေပးႏိုင္ၾကတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ေမြးေန႔ ဖေယာင္းတိုင္ဟာ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးရဲ့ သစၥာတရားပါပဲ။ သူမဟာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးရဲ့ ျပယုဂ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ ေရႊ၀ါေရာင္ မီးေတာက္ေတြ ျဖစ္ရပါမယ္။ ဒါမွာ အနာဂတ္ဟာ ထိန္ထိန္ညီးေနမွာ မဟုတ္ပါလား။ ေနသန္ေမာင္ |
ျပန္လြတ္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိဘဲ ေဒၚစုၾကည္၏ ေမြးေန႔ကို က်င္းပရဦးမည္
| လာရီေရဂင္ | ||||||
| ၾကာသပေတးေန႔၊ ဇြန္လ 19 2008 11:51 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ | ||||||
Page 1 of 3 တကမၻာလံုးမွ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူထုသည္ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္၏ ေမြးေန႔ကို ဇြန္လ (၁၉) ရက္ေန႔ တြင္ က်င္းပၾကေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ အာရွ၊ ၾသစေၾတလ်၊ ဥေရာပ ႏွင့္ ေျမာက္အေမရိကတိုက္ တို႔ရွိ အဓိက ၿမ့ဳိႀကီးမ်ားတြင္ အေသအခ်ာ ၫႇိႏိႈင္းစီစဥ္ က်င္းပၾကမည့္ ဤလႈပ္ရွားမႈႀကီးက ကမၻာေပၚရွိ အထင္ရွားဆံုး လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲဝင္သူတဦး ရန္ကုန္ၿမ့ဳိ အင္းယားကန္ေဘးရွိ သူမေနအိမ္တြင္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ခံေနရသည့္ ဆင္းရဲ ဒုကၡကို မီးေမာင္းထိုး ေဖၚျပရန္ ႀကဳိးစားၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ျမန္မာႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ ဆန္႔က်င္ ကန္႔ကြက္သူမ်ားက သူမကို ခ်က္ခ်င္းလႊတ္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုၾကေသာ္လည္း ျမန္မာ စစ္အစိုးရကမူ တုတ္တုတ္မွ် လႈပ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ “သူတို႔ ခုန္ခ်င္သေလာက္ခုန္၊ ဆူခ်င္သေလာက္ ဆူစမ္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ ကေတာ့ ဂရုစိုက္မွာ မဟုတ္ဘူးဗ်” ဟု အႀကီးတန္း အစိုးရ အရာရွိႀကီး တဦးက ဆိုပါသည္။ ေက်ေအး ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာေစရန္ စစ္အစိုးရကို ဖိအားေပး၍မရ ဆိုသည္မွာ သူတို႔၏မူပင္ ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၉ ႏွစ္အတြင္း ၁၃ ႏွစ္ၾကာမွ် အထိန္းသိမ္းခံ ဘဝျဖင့္ ေနခဲ့ရသည္။ ယခု ေလာေလာဆယ္ တတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ခံေနရသည္။ ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ ေမလ က ျမန္မာႏိုင္ငံ အထက္ပိုင္းတြင္ သူမ လိုက္ပါလာေသာ ယဥ္တန္းကို ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ တိုကိခိုက္ခံရၿပီးေနာက္ အာဏာပိုင္မ်ားက သူမကို အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ထားခဲ့ျပန္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၅ ႏွစ္ လံုးလံုး အားလံုးႏွင့္ အဆက္ျဖတ္ ခံထားရကာ ဤသို႔ အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ခံေနခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမ၏ ဆရာဝန္ႏွင့္လည္း မွန္မွန္ေတြ႔ဆံုခြင့္ မရ။ ကုလ အထူး ကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာ အီဗရာဟင္ ဂမ္ဘာရီႏွင့္လည္း လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္အတြင္း ၅ ႀကိမ္သာ ေတြ႔ဆံုခြင့္ ရခဲ့သည္။ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လွေသာ စစ္အစိုးရ၏ လက္ေအာက္တြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၄ဝ ေက်ာ္ ျပားျပားဝပ္ ေနခဲ့ရသည့္ ျမန္မာ ျပည္သူမ်ားအတြက္၊ သူတို႔ လိုလား ေတာင့္တေနေသာ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီေရးတို႔ အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္သည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖစ္သည္။ သူမ၏ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD) က အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အျပတ္အသတ္ အႏိုင္မရမီ ၁ဝ လၾကာမွ် သူမ အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘဝျဖင့္ ထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ၏ ပါတီသည္ မည္သည့္အခါကမွ် အစိုးရ ဖြဲ႔ခြင့္မရခဲ့ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ျဖင့္ သူမ၏ ေမြးေန႔ကို တကမၻာလံုးက ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ က်င္းပၾကျခင္းကို သေဘာက်လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ သူမကုိ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ဂရုစိုက္ အေရးတယူ လုပ္ျခင္းကုိ အစဥ္တစိုက္ ေရွာင္ရွားခဲ့သည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ သူမ၏ ခင္ပြန္းႏွင့္ သားမ်ားက သူမကိုယ္စား ၁၉၉၁ ခုႏွစ္က ႏိုဘယ္လ္ဆု ခ်ီးျမႇင့္ပြဲ အခမ္းအနားတြင္ သူမကိုယ္စား ဆုလက္ခံ ရယူခဲ့စဥ္ကလည္း ျပင္ပသို႔ ခိုးထုတ္ႏိုင္ခဲ့ေသာ သူမ၏ ဆုလက္ခံသည့္ မိန္႔ခြန္းတြင္ ဤဆုသည္ သူမတဦးတည္းကို ေပးအပ္သည့္ဆု မဟုတ္ပါေၾကာင္း၊ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲဝင္ ျမန္မာျပည္သူ အားလံုးကို ေပးအပ္သည့္ ဆုအျဖစ္ မွတ္ယူပါေၾကာင္း သူမက ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။ သူမသည္ ဤသို႔ တေလွ်ာက္လံုး ခပ္လွ်ဳိလွ်ဳိ ခပ္မွိန္မွိန္ ေနလာခဲ့သူသာ ျဖစ္သည္။ နာဖ်ားမက်န္း ျဖစ္ေနေသာ သူမ၏ မိခင္ႀကီးကို ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္တြင္ ျပန္လာကတည္းက သူမ၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိစၥ အားလံုးကို ျမန္မာျပည္သူမ်ား အက်ဳိးငွါ ေဘးဖယ္ထားခဲ့သူသာ ျဖစ္သည္။ “သာမန္ျပည္သူေတြရဲ့ သတၱိေတြ၊ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားမႈေတြက က်မစိတ္ကုိ လံႈ႔ေဆာ္ေပးခဲ့တာပါ” ဟု ၆ ႏွစ္ၾကာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ေနခဲ့ရၿပီးေနာက္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁ဝ ရက္ေန႔က ပထမဆံုးအႀကိမ္ လြတ္ေျမာက္လာၿပီး သူမကို တယ္လီဖံုးမွတဆင့္ အင္တာဗ်ဴး လုပ္ခြင့္ရခဲ့စဥ္မ်ားက မၾကာခဏ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊကမူ သူမ၏ အမည္ကိုပင္ ၾကားလို႔မရ။ “သူမ နာမည္ကို ၾကားလိုက္တာနဲ႔ အဘိုးႀကီး ဘာစကားမွ မေျပာေတာ့ဘဲ ေဒါသေတြ ထြက္ေနေတာ့တာဘဲ” ဟု ထိပ္တန္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးႏွင့္ နီးစပ္ေသာ အႀကီးတန္း စစ္အရာရွိ အသိုင္းအဝိုင္း က ေျပာၾကားပါသည္။ ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္ အာဆီယံ ထိပ္သီး အစည္းအေဝးကို ဖႏြမ္းပင္ ၿမ့ဳိတြင္ က်င္းပစဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေရွ႔တြင္ သူမ၏ နာမည္ကို ထုတ္ေဖၚ ေျပာၾကားျခင္း မျပဳပါရန္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးက အျခား အာရွႏိုင္ငံမ်ားမွ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးမ်ားကို သတိေပးခဲ့သည္။ ေထာက္လွမ္းေရးမႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔ကလည္း ဤထိပ္တန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏ ေရွ႔တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ နာမည္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် သိပ္မေျပာဘဲ ေနပါရန္ ကုလ အထူးကိုယ္စားလွယ္ ရာဇာလီ အစၥေမးလ္ကို သတိေပးခဲ့ဖူးသည္။ သူသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ နာမည္ကို ေျပာမိလိုက္သည့္အခါ သန္းေရႊ၏ အမူအရာမွာ သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့သည္ဟု အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ေဒါက္တာ ဟာစန္ဝီရာဂ်ဴဒါ (Dr. Hasan Wirajuda) ကလည္း ကုလအရာရွိမ်ားကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာဖူးသည္။ “သူ႔မ်က္လံုးေတြက အေရာင္ ေတာက္လာၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာေၾကာေတြကလည္း တင္းလာလိုက္တာ၊ က်ေနာ္တို႔ ေဆြးေႏြးပြဲ နိဌိတံသြားၿပီ ဆိုတာ တခါထဲ ေသခ်ာသြားေတာ့တာပဲ” ဟု သူက ျပန္ေျပာျပခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ဤအခ်က္သည္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အၾကပ္အတည္းကို ေျဖရွင္းေရး၌ အဓိက အတားအဆီး အခက္အခဲတခု ျဖစ္ၿမဲ ျဖစ္ေနသည္။ ဤဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ အခိုင္အမာ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ထိပ္တန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားက စိတ္မဝင္စားပါ။ “က်မတို႔က သူတို႔ကို ေစ့စပ္ ေဆြးေႏြးေရး စားပြဲေပၚ ေရာက္လာေအာင္ ၁၄ ႏွစ္လံုးလံုး ႀကဳိးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က တခါမွ ဒီအေၾကာင္းကို ထည့္ၿပီး မစဥ္းစားခဲ့ဘူး” ဟု ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ မတ္လက သူမႏွင့္ ေနာက္ဆံုး အႀကိမ္ ေတြ႔ဆံုခဲ့စဥ္ က်ေနာ့္ကို ေျပာသြားခဲ့ပါသည္။ အျခား တဘက္တြင္မူ တိုင္းျပည္၏ ႏိုင္ငံေရး အနာဂါတ္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးရန္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ကမ္းလွမ္းခဲ့သည္။ သူတို႔ဘက္ကသာ အဓိပၸါယ္ ျပည့္ဝေသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို စတင္မည္ဆိုလွ်င္ မည္သည့္ ကိစၥကိုမဆို ေဆြးေႏြး ညႇိႏိႈင္းႏိုင္ပါသည္ဟု ယခုအခါ အေမွာင္ဖံုးေသာ ေသာၾကာေန႔ ဟု ေျပာဆိုေနၾကသည့္ သူမ လိုက္ပါလာေသာ ယာဥ္တန္းကို တိုက္ခိုက္မခံရမီ၊ တတိယအႀကိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ ထိန္းသိမ္း မခံရမီ ရက္သတၱပတ္ အခ်ဳိ႔က သူမက က်ေနာ့္ကို ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ “အခု တဦးနဲ႔တဦး အတိုက္အခံေတြ ျဖစ္ေနေပမဲ့ ႏိုင္ငံ ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ဆို က်မတို႔ အတူတကြ လက္တြဲ လုပ္သင့္တာေပါ့။ က်မတို႔မွာ သူတို႔အေပၚ အာဃာတ မထားပါဘူး။ လက္စားေခ်ဘို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ တပ္မေတာ္သားေတြ အပါအဝင္ လူတိုင္းအတြက္ အက်ုးိးရွိေစမဲ့ ညႇိႏိႈင္း ေျဖရွင္းမႈတရပ္ကို က်မတို႔ လိုခ်င္ပါတယ္” ဟု ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္အတြင္း ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ သူမ၏ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ေသာ ခရီးစဥ္မတိုင္မီ ေနာက္ဆံုး အင္တာဗ်ဴးတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က က်ေနာ့္ကို ေျပာသြားပါသည္။ ၂ဝဝဝ ခုႏွစ္ကုန္ပိုင္းက ရန္ကုန္ၿမ့ဳိအျပင္သို႔ ထြက္ရန္ ႀကဳိးစားၿပီးေနာက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ထိန္းသိမ္းထားစဥ္အတြင္း ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ အစမ္းသေဘာ ဆက္သြယ္မႈမ်ားကို စစ္အစိုးရက စတင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ဤလွ်ဳိ႔ဝွက္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ားကို ထုိအခ်ိန္က ကုလ အထူးကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာ ရာဇာလီ အစၥေမးလ္က အဓိက ၾကားဝင္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤေတြ႔ဆံုမႈမ်ားက ဘာမွမယ္မယ္ရရ ရလဒ္မ်ား ထြက္ေပၚလာခဲ့ျခင္း မရွိေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလိမ့္မည္ဆိုေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားမူ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္တြင္းေရာ၊ ျပည္ပ၌ပါ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား စတင္ခဲ့သည္။ ထုိေဆြးေႏြးပြဲမ်ား၌ အျပင္ပန္းအားျဖင့္မူ စစ္အစိုးရ၏ အႀကီးတန္း ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအဝင္ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲဝင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ ေက်ာ္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးအတြက္ တိုက္ပြဲ ဝင္လာခဲ့ၾကသည့္ တိုင္းရင္းသား အင္အားစုမ်ား ပါဝင္ခဲ့ၾကသည္။ ဤသုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား အႀကီးအက်ယ္ ထားေနခ်ိန္တြင္ပင္ ရန္ကုန္ၿမ့ဳိရွိ သံတမန္မ်ားႏွင့္ ျပည္ပေရာက္ ထိပ္တန္း ျမန္မာ့ အတိုက္အခံမ်ားကမူ သံသယျဖင့္သာ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားတြင္ အမွန္တကယ္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းလုိသည့္ သေဘာထားမရွိဘဲ ဘယ္နည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ အာဏာကို ဆုပ္ကိုင္ထားလိုသည့္ ဆႏၵသာ ရွိသည္ ဟု သူတို႔က ယံုၾကည္ ယူဆၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားသည္ ျပဳျပင္၍ မရႏိုင္ေတာ့ဘဲ အာဏာကုိ အလိုအေလ်ာက္ အသာတၾကည္ စြန္႔လႊတ္ၾကလိမ့္မည္လည္း မဟုတ္ဟု စကၤာပူဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဂိုခ်ဳပ္ေတာင္ကလည္း ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္က က်ေနာ္ႏွင့္ ၂ ဦးတည္း ေတြ႔ဆံုစဥ္က ေျပာၾကားခဲ့ဖူးသည္။ အာရွႏိုင္ငံ အမ်ားစု၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း ဤထင္ရွားေသာ စကၤာပူ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးႏွင့္ ထုိအခ်ိန္တြင္ကေရာ အခုအခ်ိန္တြင္ပါ အယူအဆ ကြဲျပားလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ သူတို႔အားလံုးသည္ စစ္အစိုးရကို ဖိအားေပးသည္ထက္ အေျပာင္းအလဲမ်ား လုပ္လာေစရန္ ေခ်ာ့ေမာ့ ေဖ်ာင္းဖ်၍သာ ေျပာဆိုလိုၾကသည္။ ႏုိဘယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ အေရွ႔တီေမာသမတ ရားမို႔စ္ေဟာ္တာ (Jose Ramos Horta) ကပင္ ရန္ကုန္ရွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကို ဖိအားေပးျခင္းသည္ ဆန္႔က်င္ဘက္ အက်ဳိးရလဒ္ကုိသာ ေပၚေပါက္ေစလိမ့္မည္ ဟု သတိေပး ေျပာၾကားခဲ့သည္။ “ၿခိမ္းေျခာက္ ေျပာဆိုတာေတြ၊ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္ ေနာက္ဆံုးထားလုပ္ပါလို႔ ေျပာတာေတြဟာ စစ္အစိုးရအေပၚ ဘာမွ အက်ဳးိသက္ေရာက္မႈ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ကို ပိုၿပီး အမ်ားနဲ႔ ကင္းကြာသြားေအာင္ လုပ္လိုက္သလို ျဖစ္လိမ့္မယ္၊ သူတုိ႔ရဲ့ လက္ရွိ အေနအထားကို ပိုၿပီး ခုိင္ၿမဲေအာင္ လုပ္လိုက္သလိုသာ ျဖစ္လိမ့္မယ္” ဟု လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကပင္ သူက က်ေနာ့္ကို ေျပာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘက္ကမူ သူမအေနျဖင့္ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ ေတြ႔ဆံုညႇိႏိႈင္းရန္ အသင့္ ရွိပါသည္၊ ယင္း၏ အဓိပၸါယ္မွာ သူမဘက္မွ အေလ်ာ့ေပး လိုက္ေလ်ာမႈမ်ား လုပ္လိုပါသည္ ဆိုသည္ကို စစ္အစိုးရအား အစဥ္တစိုက္ နားခ်ရန္ ႀကဳိးစားေနခဲ့သည္သာ ျဖစ္သည္။ “က်မတို႔ အၿမဲေျပာေနတာ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးတယ္ဆိုတာ ၿပဳိင္ပြဲတခု မဟုတ္ဘူး” ဟု လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္က ရန္ကုန္ၿမ့ဳိတြင္ သူမႏွင့္ စကားေျပာခြင့္ ရခဲ့စဥ္က က်ေနာ့္ကို ေျပာခဲ့သည္။ “ဘယ္သူက ပိုေတာ္တယ္၊ ဘယ္အဖြဲ႔က ပိုေတာ္တယ္ ဆိုတာေတြ ရွာဘို႔ က်မတို႔က ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး ညႇိႏိႈင္းတာ ေအာင္ျမင္ရင္ ဒီပြဲမွာ အႏိုင္ရမဲ့ သူကတေယာက္တည္းပါ။ အဲဒါက က်မတို႔ ႏိုင္ငံပါဘဲလို႔ က်မတို႔ အၿမဲတမ္း ေျပာခဲ့ပါတယ္” ဟု သူမက ေျပာခဲ့သည္။ စစ္အစိုးရကို ေက်ေအးလိုသည့္ အမူအယာ အရိပ္အကဲမ်ားကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဘက္က မၾကာခဏ ျပသခဲ့သည္။ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲသူရဲေကာင္းႏွင့္ ေခတ္သစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို တည္ေထာင္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သမီး ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ သူမသည္ စစ္တပ္၏ စိတ္ဓါတ္ကို နားလည္သူတဦး ျဖစ္ၿပီး၊ သူတို႔ႏွင့္ အတူတကြ ပူးတြဲ လုပ္ေဆာင္ရန္လည္း အသင့္ရွိသူ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာစပ္တပ္အေပၚမွာ က်မတို႔ဘက္က စိတ္ရင္း ေစတနာေကာင္း ထားခဲ့ပါတယ္။ က်မကိုယ္တိုင္လည္း သူတို႔ အေပၚမွာ ေလးစားၾကည္ၫိုရင္းစြဲ ရွိပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆို က်မကိုယ္တိုင္နဲ႔ က်မအေဖတို႔က သူတို႔ကို တိုင္းျပည္တြင္းမွာ လူသူ ေလးစားခံရတဲ့ အေနအထားကို ရွိေစခ်င္လို႔ပါဘဲ” ဟု စစ္အစိုးရက သူတို႔၏ သေဘာထားအမွန္ကို ထုတ္ေဖၚမျပသခင္ ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္အလို အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဌာနခ်ဳပ္ရံုးတြင္ အတူတကြ ထိုင္စကားေျပာခဲ့စဥ္က သူမက ထုတ္ေဖၚ ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔က အဆင့္ ၇ ဆင့္ပါ လမ္းျပေျမပံုကို ေၾကညာအၿပီး၊ ဖြဲ႔စည္းပံုသစ္ ေရးဆြဲေရးအတြက္ အမ်ဳိးသား ညီလာခံကို ျပန္လည္ က်င္းပေတာ့မည့္ အခ်ိန္ကလည္း ေနာက္ထပ္ “ပ်ားရည္ဆမ္း ကာလ” တခု ေပၚေပါက္ခဲ့ေသးသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ႏွင့္တကြ သူမ၏ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဤႏိုင္ငံေရး ျဖစ္စဥ္တြင္ ပါဝင္ခြင့္ ေပးေတာ့မည္ေလာဟု ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္ ခပ္ေရးေရးမွ် ေပၚခဲ့ေသးသည္။ တရုတ္ႏိုင္ငံ၏ အႀကံေပးခ်က္အရ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူမတို႔ အေနျဖင့္ အတိတ္ကို အတိတ္မွာပင္ ထားခဲ့လိုေၾကာင္း၊ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည့္ ေခတ္သစ္ တရပ္ဆီသို႔ ေရွ႔ဆက္ ေလွ်ာက္လွမ္းလိုပါေၾကာင္း သန္းေရႊထံပင္ စာေရးသား ေပးပို႔ခဲ့ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ဤ ကမ္းလွမ္းခ်က္သည္လည္း အခ်ည္းႏွီးပင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ထိန္းသိမ္း ထားလိုက္ျခင္းျဖင့္ တိုင္းျပည္တြင္း၌ ရွိေနေသာ သူမ၏ ၾသဇာအာဏာကို ေလွ်ာ့ခ်ပစ္ႏိုင္သည္၊ သူမကို ေဘးဖယ္ ထားလိုက္ႏိုင္ၿပီဟု ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ထိပ္တန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ယံုၾကည္ေနသည္။ ဤေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္ အလဟႆ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ကမၻာတဝွမ္းလံုးတြင္ က်င္းပၾကမည့္ ကန္႔ကြက္ ဆႏၵျပပြဲမ်ား၊ သူမ၏ ေမြးေန႔ပြဲမ်ားက ျပသၾကလိမ့္မည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဆိုသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံထဲတြင္သာ ရွိေနသည့္ ဒီမုိကေရစီ၏ ျပယုဂ္မဟုတ္၊ တကမၻာလံုးက လက္ခံ ေမွ်ာ္လင့္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္အျဖစ္ မစၥတာ ကိုဖီအာနန္ ရာထူး လက္ခံအၿပီး မၾကာမီ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္ကို ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္မည့္ သူကို ရွာေဖြရန္ အေၾကာင္းေပၚလာသည္။ “က်ေနာ္ အႀကံေကာင္းတခု ရထားတယ္ဗ်။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္ရဲ့ အႀကီးအကဲအျဖစ္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ခိုင္းရရင္ ေကာင္းမလားလို႔” ဟု သူႏွင့္ အျပန္အလွန္ ရင္းႏွီးသူတဦးကို ကိုဖီအာနန္က ဖြင့္ဟ တိုင္ပင္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္က ပထမအႀကိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းထားျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ကာစ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ အေနျဖင့္ ထုိရာထူးကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္ခံလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ သူမျမႇဳပ္ႏွံ လုပ္ကိုင္ရန္ သံႏၷိဌာန္ ခ်ထားသည္မွာ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ အေရးသာ ျဖစ္သည္။ ယခုကဲ့သို႔ မွတ္မိသမွ် ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အဆိုးဝါးဆံုး သဘာဝ ကပ္ေဘးႀကီး ဆိုက္ေရာက္ေနခ်ိန္၌လည္း ထိန္းသိမ္းခံ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္၏ အေတြးမ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ၆ ပတ္က တိုက္ခတ္သြားခဲ့သည့္ မုန္တုိင္းႀကီးအတြင္း ဘာမွ မက်န္ေအာင္ ဆံုးရံႈးခဲ့ရသည့္ မုန္တုိင္း ဒုကၡသည္မ်ားထံတြင္သာ ရွိေနပါလိမ့္မည္။ စစ္အစိုးရ၏ ကပ္ေဘးကုိ အလြန္ေႏွးေကြးစြာ တံု႔ျပန္ေဆာင္ရြက္မႈ၊ လက္ရွိ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို အျပည့္အဝ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္ ၾကဳိးပန္းေနမႈမ်ားႏွင့္ အနာဂါတ္အတြက္ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရး စီမံကိန္း ဘာမွ်မရွိျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အဆိုပါ မုန္တိုင္း ဒုကၡသည္မ်ား၏ ဒုကၡဆင္းရဲမွာ ပို၍သာ ဆိုးဝါးလာရသည္။ ျမန္မာ တႏိုင္ငံလံုးကို အုပ္စိုးေနသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ လူေကာင္ေသးေသး ဒီမိုကေရစီ သူရဲေကာင္းတို႔အၾကား ဆန္႔က်င္ကြာျခားမႈမွာ ဤတခါေလာက္ အတိုင္းသား ေပၚလြင္ေနသည္ ဟူ၍မရွိပါ။ သူမသာ ေခါင္းေဆာင္ခြင့္ ရမည္ဆိုလွ်င္၊ သူမသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထုတ္ေဖၚေျပာၾကားခြင့္ ရမည္ဆိုလွ်င္ မုန္တိုင္းဒုကၡသည္ ၃ သန္းေက်ာ္အတြက္ မိမိတို႔အၾကား ဆန္႔က်င္ကြဲလြဲမႈ မွန္သမွ်ကို ေဘးဖယ္ထားကာ တိုင္းျပည္အက်ဳိးအတြက္ စစ္အစိုးရႏွင့္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္လိမ့္မည္သာ ျဖစ္သည္။ ထိုဒုကၡသည္ အမ်ားအျပားမွာ ေသာက္ေရသန္႔ႏွင့္ အစားအစာမ်ား ရရွိရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရဆဲ ျဖစ္သည္။ ထိုအဆင့္မ်ား ၿပီးမွသာ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းအဆင့္ကို စတင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤသို႔ လုပ္ေဆာင္ရမည့္အစား သန္းေရႊႏွင့္ သူ႔အေပါင္းပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကမူ ဤကိစၥမ်ားကို သူတို႔တဦးတည္း လုပ္ႏိုင္သည္ဟု စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ယံုၾကည္နဆဲပင္ ရွိေသးသည္။ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလွသည့္ ရယ္ဘြယ္ ျဖစ္ရပ္မွာ ဤသို႔ တိုင္းျပည္ကို လွ်ဳိ႔ဝွက္သိပ္သည္းစြာ အုပ္စိုးလိုသည့္ ခ်ဥ္းကပ္ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားသည္ မုန္တုိင္းေဘးကို ျဖစ္သင့္သည္ထက္ ပို၍ ဆုိးဝါးစြာ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္။ ဆိုင္ကလံုးမုန္တုိင္း ဝင္ေရာက္တိုက္ခတ္ျခင္း မျပဳမီ ရန္ကုန္တိုင္းႏွင့္ ဧရာဝတီ တိုင္းတြင္းရွိ မုန္တိုင္းဝင္ေရာက္မည့္ ေဒသမ်ားသို႔ မုန္တို္င္း စတင္ျဖစ္ေပၚလ်က္ ရွိေၾကာင္း ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကဳိတင္ သိရွိခဲ့ေသာ္လည္း မုန္တိုင္း သတိေပးခ်က္မ်ား ထုတ္ျပန္ အသိေပးျခင္း မရွိခဲ့။ မုန္တိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဝင္ေရာက္တိုက္ခတ္ျခင္း မျပဳမီ အႀကဳိေန႔က ဤမုန္တုိင္းသတင္းကို လူသိရွင္ၾကား ဘာမွ် ထုတ္ျပန္ေၾကညာျခင္း မျပဳရန္ သန္းေရႊ ကိုယ္တိုင္က ညႊန္ၾကားခဲ့သည္ဟု အစိုးရ အသိုင္းအဝုိင္း၏ အဆိုအရ သိရသည္။ လူေတြ ေၾကာက္ကုန္လိမ့္မည္၊ ဘာသတိေပးခ်က္မွ မထုတ္ႏွင့္ဟု အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ ဝန္ႀကီးတဦး ကိုယ္တိုင္က တိုက္ရိုက္ အမိန္႔ေပးညႊန္ၾကားခံခဲ့ရသူ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္း တဦးျဖစ္သည့္ မိုးေလဝသဌာန ညႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ ဦးထြန္းလြင္ကမူ သန္းေခါင္ေက်ာ္တြင္ ရန္ကုန္ရွိ သူ႔မိတ္ေဆြမ်ားထံ မိုဘိုင္းဖံုး စာတိုပို႔ စနစ္ျဖင့္ မုန္တိုင္း သတိေပးခ်က္ကို ပို႔ႏိုင္သမွ် ပို႔ေပးခဲ့သည္။ ေလတပ္ တိုက္ေလယာဥ္မ်ား၊ သန္းေရႊမိသားစု၏ ဖက္စပ္လုပ္ငန္းဟု ယံုၾကည္ရေသာ ျမန္မာ စီးပြားေရး သမားႀကီး ေတဇပိုင္ ပုဂံအဲလိုင္း ႏွင့္ မႏၱေလး အဲလိုင္းတို႔မွ ေလယာဥ္မ်ားကို မုန္တိုင္း မဝင္ေရာက္မီ ညေနကတဲက ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွ မႏၱေလးေလဆိပ္သို႔ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရေစရန္ ေရႊ႔ေျပာင္းေပးထားခဲ့သည္။ “ဒါ သာမန္ျပည္သူေတြရဲ့ လံုျခံဳေရးကို လံုးဝ အေလးမထားတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ လကၡဏာဘဲ။ သူတို႔က စစ္တပ္ အက်ဳိးစီးပြါး ကာကြယ္ေရးကို အရာကိစၥအားလံုးရဲ့ အထက္မွာ ထားတာ” ဟု အမည္မေဖၚလိုသူ အစိုးရ အရာရွိတဦးက မဇၩိမကို ေျပာၾကားသြားခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာ ထိပ္တန္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သန္းေရႊအတြက္မူ အေလွ်ာ့ေပး လိုက္ေလ်ာရန္ အေၾကာင္းမရွိ။ ဤသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ အုပ္စိုးေနသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားအၾကား ေပၚေပါက္ေနသည့္ ရယ္ဘြယ္လိလိ ဆင္ျခင္တံုတရားမဲ့မႈ ျဖစ္သည္။ အျခား အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ တဦးတေယာက္က အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးႏွင့္ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးကို ျမႇင့္တင္ႏိုင္ရန္ ေျပာဆို တင္ျပလာလွ်င္လည္း မည္မွ်ႀကီးမားသည့္ ကပ္ေဘးႀကီးႏွင့္ ၾကံဳေနရသည္ ျဖစ္ေစ၊ သူတို႔အာဏာ တည္ၿမဲေရး၊ သူတို႔ ရွင္သန္ရပ္တည္ႏိုင္ေရး အတြက္သာ စစ္အစိုးရ စိတ္ဝင္တစား လုပ္ေဆာင္မည္သာ ျဖစ္သည္။ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်မည့္ အထက္ဗမာျပည္ ခရီးစဥ္ မထြက္ခြါမီ ႏိုင္ငံျခားသား သတင္းစာ ဆရာတဦးႏွင့္ ေနာက္ဆံုး စကားေျပာဆိုမႈအျဖစ္ က်ေနာ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ ရခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က တိုင္းျပည္တြင္ စစ္မွန္ေသာ ႏုိင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲႏွင့္ ဒီမိုကေရစီသာ ရရွိခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ မည္သို႔ေသာ ပံုစံမ်ဳိးႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေပၚထြန္းလာႏိုင္ပါသလဲဟု သူမႏွင့္ စကားေျပာဆို ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ “က်မတုိ႔ႏိုင္ငံက အရွိန္အဟုန္နဲ႔ ေျပာင္းလဲေနမွာေလ၊ ဒီေတာ့ ဒါေတြသာ လုိက္စဥ္းစားေနရင္ ရွင္သာ ေျခကုန္လက္ပန္း က်သြားမွာေပါ့” ဟု သူမက က်ေနာ့္ကို စဥ္းစဥ္းစားစား ေျပာၾကားခဲ့သည္။ “ဒါေပမယ့္ တခ်ိန္တည္းမွာ က်မကေတာ့ က်မတို႔ႏိုင္ငံကို အစဥ္အလာအတိုင္း ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရွိတဲ့ ႏိုင္ငံပဲ ျဖစ္ေနေစခ်င္ပါတယ္။ က်မတို႔ ႏိုင္ငံက တျခားႏိုင္ငံေတြလို ကသုတ္ကရက္နဲ႔ ဗ်ာမ်ားေနတဲ့ ႏိုင္ငံမဟုတ္တာလဲ တေၾကာင္းေပါ့။ ၿပီးေတာ့ က်မတို႔ ႏိုင္ငံက တျခားႏိုင္ငံေတြထက္ ဖြံ႔ၿဖဳိးမႈ ေနာက္က်တာလဲ တျခားတဘက္က ၾကည့္ရင္ ခပ္ေကာင္းေကာင္းပါဘဲ။ သူမ်ားေတြ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အဆိုးဝါးဆံုး အေျခအေနေတြကို ေရွာင္ရွားၿပီး ဖြံ႔ၿဖဳိးမႈအတြက္ ဘယ္လမ္းကို သြားရမယ္ ဆိုတာက တျခား ႏိုင္ငံေတြရဲ့ အမွားေတြကေန သင္ခန္းစာ ယူႏိုင္တာေပါ့” ဟုလည္း သူမက ဆက္လက္ ေျပာဆိုသြားခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျပႆနာမ်ားကို အတူလက္တြဲ ေျဖရွင္းရန္ သူမက အႀကိမ္ႀကိမ္ ကမ္းလွမ္းခဲ့သည္ကို ျမန္မာ စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ လက္ခံ စဥ္းစားရန္ ယခုေလာက္ ေကာင္းသည့္အခ်ိန္မရွိဟု ျမင္ပါသည္။ တိုင္းျပည္အေပၚ အဆိုးဝါးဆံုး ေၾကာက္လန္႔ဘြယ္ အႏၱရာယ္ ႀကီးက်ေရာက္ေတာ့မည့္ အခ်ိန္တြင္ သန္းေရႊအေနျဖင့္ လက္ခံ နားေထာင္ရန္ သင့္ပါၿပီ။ အေလွ်ာ့ေပး ေစ့စပ္လုိသည့္ လကၡဏာမ်ားကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စစ္အစိုးရကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပသခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ေခတ္သစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ တည္ေထာင္သူႏွင့္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး သူရဲေကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏သမီး ျဖစ္သူသည္ စစ္တပ္၏ စိတ္ခံစားမႈကို နားလည္သူျဖစ္ၿပီး သူတို႔ႏွင့္ အတူတကြ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနသူလည္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔အေနျဖင့္ သူမကို မလုိအပ္၊ အမ်ားျမင္ကြင္းတြင္ မျမင္ရတာၾကာလွ်င္ သူ႔ဖာသာသူ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားလိမ့္မည္ဟုသာ သန္းေရႊက ယံုၾကည္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ေလာက္ အမွန္တရားႏွင့္ ကင္းကြာသည့္အရာ ဟူ၍ ရွိမည္မထင္။ ဤသို႔ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ဆင္းရဲဒုကၡ ခံစားခဲ့ရေသာ္လည္း သူမသည္ နဲနဲမွ ယိမ္းယို္င္ မသြားခဲ့ပါ။ ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္ ေမလ ၆ ရက္ေန႔ အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ သူမ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့စဥ္က သူမႏွင့္ ေတြ႔ဆံုစဥ္ ဤသို႔ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အထီးက်န္ ေနခဲ့ရသျဖင့္ သူမတြင္ စာဖတ္ခ်ိန္၊ ျပန္လည္ စဥ္းစားသံုးသပ္ခ်ိန္၊ တရားထိုင္ခ်ိန္ ပိုရခဲ့ေၾကာင္းက်ေနာ့္ကို ဖြင့္ဟ ေျပာၾကားခဲ့ဖူးသည္။ သူမ၏ အင္းယားကန္ နံေဘး ေနအိမ္တြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ၅ ႏွစ္လံုးလံုး အထီးက်န္ ေနရစဥ္တြင္လည္း ျမန္မာျပည္သူမ်ား၏ စြန္႔လႊတ္မႈႏွင့္ သူမဖခင္၏ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ခ်က္တို႔ထံမွ စ်န္ဝင္စားကာ ေနလိမ့္မည္ဟု က်ေနာ္ အေသအခ်ာ ေျပာရဲပါသည္။ “က်မ အေဖေၾကာင့္ က်မမွာ အၿမဲဘဲ ခြန္အားသစ္ေတြ ရလာတယ္၊ စ်န္ဝင္လာတယ္။ သူ႔မိန္႔ခြန္းေဟာင္းေတြ ဖတ္ၾကည့္တိုင္းလည္း အခုထက္ထိ ဒါေတြဟာ အရင္တံုးကလိုဘဲ လက္ရွိ အေျခအေနေတြနဲ႔ ကိုက္ညီေနတံုးပါလား လို႔ ထင္ေနတံုးပါဘဲ။ သူဟာ တကယ့္ကို အေျမာ္အျမင္ ရွိသူတဦးပါ” ဒီခ်ဳပ္ဌာနခ်ဳပ္ ရံုးခန္းမွ ထြက္ခြါစဥ္ သူမက က်ေနာ့္ကို ဖြင့္ဟ ေျပာၾကားသြားခဲ့ပါသည္။ “သူဟာ တကယ့္ကို လူေတြကို ေစ့ေဆာ္ေပးႏိုင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦးပါ။ ႏိုင္ငံေရး အလုပ္က သူ႔အတြက္ ဘာမွမရခဲ့တာလဲ က်မ သူ႔အတြက္ ဂုဏ္ယူပါတယ္။ သူေပးစရာ ရွိတာဘဲ ေပးခဲ့တယ္။ သူ႔အတြက္ တိုင္းျပည္က ဘာမွမယူခဲ့ဘူး။ တိုင္းျပည္အတြက္ သူေပးခဲ့တာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒါေပမဲ့ သူဘာမွ ျပန္မယူခဲ့ဘူး။ ဒါကုိ က်မ သိပ္ဂုဏ္ယူတယ္။ ဒီအခ်က္က က်မကို တကယ္ ေစ့ေဆာ္ေပးခဲ့တာဘဲ” ဟု သူမက ေျပာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူမဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ထူေထာင္ခဲ့သည့္ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္၏ လက္ရွိ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ဤသို႔ ဂုဏ္ယူဘြယ္ ေစ့ေဆာ္မႈမ်ဳိးကို ယခုလို တိုင္းျပည္က အေရးတႀကီး လိုအပ္ေနခ်ိန္၌ မရယူႏိုင္ခဲ့သည္မွာမူ ဝမ္းနည္းဘြယ္ ေကာင္းပါသည္။ ယခုလို ရန္ကုန္ၿမ့ဳိရွိ သူမ၏ ေနအိမ္တြင္ တဦးတည္း အထီးက်န္ ထိုင္ေနစဥ္တြင္လည္း အလားတူ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၏ စြန္႔လႊတ္မႈႏွင့္ သူမဖခင္၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားတြင္ စ်န္ဝင္စားေနလိမ့္မည္ ဆိုသည္ကို က်ေနာ္ အေသအခ်ာ ေျပာရဲပါသည္။ သူမက သူမတတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီေနလိုလိမ့္မည္၊ သူမ ဘာမွ် မလုပ္ႏိုင္သည့္အတြက္လည္း ေသာကႏွင့္ ဗ်ာမ်ားေနလိမ့္မည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား ေပကပ္ကပ္ႏိုင္ ေခါင္းမာမႈသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိေရးကို ေႏွာင့္ေႏွး ၾကန္႔ၾကာေစသည္ သာမက၊ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ျပည္သူမ်ား၏ အသက္ကိုလည္း အႏၱရာယ္ႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ေစလိမ့္မည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္ စကားေျပာဆိုၿပီး ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းတြင္ သူမ ဘယ္လုိ အကူအညီ ေပးႏိုင္မည္ ဆိုသည္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ထိပ္တ္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ၾကည့္သင့္ပါသည္။ အနာဂါတ္တြင္ ဒီခ်ဳပ္ႏွင့္ စားပြဲဝိုင္းတြင္ ေတြ႔ဆံု၍ စစ္မွန္ေသာ ႏိုင္ငံေရးအရ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးမႈမ်ားကို လုပ္ဘို႔လိုပါသည္။ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္၏ ယံုၾကည္မႈ သံႏၷိဌာန္မွာမူ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၏ ဘဝမ်ားတိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေရးသာ ျဖစ္သည္ ဆိုသည္မွာ သံသယ ျဖစ္ဘြယ္မရွိပါ။ ႏုိင္ငံတကာ အကူအညီမ်ား အကူအညီေပးရန္ ႀကိဳးပန္းမႈမ်ား အျပည့္အဝ လံုးဝဥသံု ရေရးအတြက္ သူမဘက္က အေလွ်ာ့ေပး လုိက္ေလ်ာမႈမ်ား လုပ္ရန္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနသည္ ဆိုျခင္းမွာလည္း သံသယ ျဖစ္စရာ လံုးဝမရွိပါ။ | ||||||
