လြတ္ေျမာက္ရာလမ္း….
က်ေနာ့္ေမြးရာပါပင္ကိုဗီဇစိတ္ကေအးေအးေဆးေဆးေနခ်င္ပါတယ္။ တေန႔တာအခ်ိန္အမ်ားစုကို ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတြအျဖစ္ တစ္ေယာက္တည္း ေနၿပီးပဲကုန္ခ်င္တယ္။အျပင္ေလွ်ာက္သြားတာကိုမႀကိဳက္ဘူး။ အိမ္ထဲမွာ ပဲအခ်ိန္ကုန္ရတာပိုႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္က စလို႔ေအးေအးေဆးေဆးကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ေနခဲ့ရတာနည္းပါတယ္။ လူ႔ဘ၀မွာကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္သာျဖစ္ခြင့္ရရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ ဒါေပမဲ့လူဆိုတာတစ္ဦးတည္း ရွင္သန္ေနထိုင္လို႔မရပါဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္အဖြဲ႔အစည္းရွိပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ လုပ္ကိုင္ရပါတယ္။ဒါမွ အဓိပၸါယ္ရွိစြာ ရွင္သန္ေနထိုင္ျခင္းျဖစ္ မွာပါ။
လြတ္လပ္ခြင့္ကလူေတြအတြက္အေရးႀကီးပါတယ္။ စိတ္၏လြတ္လပ္ျခင္း၊ ကိုယ္၏လြတ္လပ္ျခင္းေပါ့။လြတ္လပ္ခြင့္အတြက္ပဲ က်ေနာ္တို႔ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။လြတ္လပ္ခြင့္အတြက္တိုက္ပြဲ၀င္သူေတြဟာကိုယ္ပိုင္ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကိုမၾကာမၾကာဆံုးရံူးရတယ္။ ျမန္မာျပည္နဲ႔နယ္နမိတ္ခ်င္းစပ္ေနတဲ့ႏိုင္ငံတစ္ခုမွာ က်ေနာ္ တရားမ၀င္ေနပါတယ္။ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ကာလအတြင္း အဲဒီႏိုင္ငံကပုလိပ္ေတြရဲ႔အဖမ္းကို ခုနစ္ႀကိမ္ရွစ္ႀကိမ္ခန္႔ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ပုလိပ္ေတြရဲ႔ ရိုင္းစိုင္းတဲ့ ဆက္ဆံမူကိုခံရတိုင္းက်ေနာ္ေဒါသျဖစ္မိတယ္။ အခ်ဳပ္ထဲမွာ၊ ေထာင္ထဲ မွာ ေနရတဲ့အခ်ိန္ေတြတိုင္း အျပင္ကို အျမန္ဆံုး ျပန္ေရာက္ ခ်င္တယ္။လြတ္ေျမာက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဆိုး ဆံုးနဲ႔ က်ေနာ့္ဘ၀မွာဒီကေန႔အထိအမွတ္တရျဖစ္ေနတဲ့ ေန႔စြဲေတြ ထဲမွာ စစ္အစိုးရရဲ႔ ဖမ္းဆီးျခင္းကိုခံရၿပီး၊ (၁၁)ရက္ၾကာစစ္ေၾကာေရးစခမ္းတစ္ခုမွာ လူမသိသူမသိအစစ္အေဆးအႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြ ပါ၀င္ပါ တယ္။လူသားတစ္ဦးရဲ႔ဘ၀မွာေတာ့ တကယ့္ကိုရိုင္းစိုင္းတဲ့ သမိုင္းရက္စြဲေတြပါပဲ။
က်ယ္၀န္းတဲ့စစ္တပ္ ၀င္းတစ္ခုအတြင္းက အေဆာင္ တစ္ခု မွာအက်ဥ္းသားက်ေနာ္နဲ႔စစ္ေဆးသူခင္ညြန္႔ရဲ႔ စစ္ေခြးေျခာက္ေကာင္ပဲရွိပါတယ္။ အဖမ္းခံရကတည္းက မ်က္စိပိတ္ လက္ထိပ္ေျခထိပ္ခတ္ ခံထားခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ္ဟာဘယ္ေနရာကိုေရာက္ေနမွန္းမသိခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္မွေနရာကိုျပန္သိရပါတယ္။ တစ္ညမွအိပ္ခြင့္ မေပးခဲ့ဘူး။ တြင္းတူးထားၿပီးၿပီ၊ ဒို႔က မလုပ္ခ်င္ေပမဲ့အထက္အမိန္႔အရ မင္းကိုမၾကာခင္သတ္ရလိမ့္မယ္လို႔လဲ သူတို႔ကမၾကာမၾကာေျပာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ခံစားခ်က္တစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ အဲဒါက ေသရ မယ့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနတာပါပဲ။ က်ေနာ့္လိုေကာင္မ်ိဳးကိုေတာင္အဲသေလာက္ ရက္စက္ယုတ္မာ ခဲ့ၾက ေသးရင္ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔လိုေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဘယ္ေလာက္အထိစိတ္ဒါဏ္ရာေတြရေအာင္လုပ္ၾကမယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္ခန္႔မွန္း ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ပိုဆိုးတာက စစ္ေခြးေတြရဲ႔ လိုက္လံ ဖမ္းဆီး ျခင္းကေန ေရွာင္တိမ္း ရင္းလူထုလူပ္ရွားမူကို ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ကိုေဌးႁကြယ္၊ ကိုလွမ်ိးေနာင္၊ကိုေအာင္သူ၊ မမီးမီး တို႔အဖမ္းခံရၿပီး စစ္ေၾကာေရးစခမ္းေတြမွာ ဘယ္ေလာက္အထိ ႏွိပ္စက္ခံေနရမွာလဲ…။ ဗကသ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုစည္သူေမာင္နဲ႔မဟန္နီဦးတို႔ ဘယ္ေလာက္ ရက္စက္မူေတြနဲ႔ရင္ဆိုင္ေနရၿပီလဲ…။ စဥ္းစား မိတိုင္းက်ေနာ္ေၾကကြဲစြာ ခံစားရတယ္။
သို႔ေသာ္..မည္သို႔ပင္ျဖစ္ပါေစ၊ဗမာျဖစ္ရတာကို က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဘယ္တံုးကမွဂုဏ္မငယ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့က်ေနာ္တို႔ လူလာျဖစ္ခဲ့တဲ့ႏိုင္ငံက ဆင္းရဲ စုတ္ျပတ္ေနတယ္၊ဘက္ေပါင္းစံုမွာခၽြတ္ၿခံဳက်ေနတယ္။ အမ်ိဳးသား ေရးဂုဏ္သိကၡာေတြၫိူးႏြမ္းေနတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေအာက္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ ေလးခုေက်ာ္ ျဖတ္သန္းလာၿပီးတဲ့ ေနာက္ လူ႔က်င့္၀တ္သိကၡာ၊ တစ္ဦးခ်င္း ဂုဏ္သိကၡာဆိုတာေတြအတံုးအရံုးလဲက်ပ်က္စီးေနတယ္။ ေရွးျမန္မာ ဘုရင္ေတြရဲ႔ ရာဇ၀င္တြင္တဲ့ဂုဏ္ေရာင္ ထြန္းေျပာင္ ခဲ့မူ႔ေတြ၊ နယ္ခ်ဲ႔အဂၤလိပ္နဲ႔ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကိုေတာ္လွန္ တိုက္ထုတ္ခဲ့တဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ ဆိုတာေတြကို ဒီကေန႔မွာျပန္လည္ဆန္းစစ္ဖို႔လည္းလိုေနၿပီ။ လူ႔သဘာ၀အရ လူဆိုတာကိုယ္ေရာစိတ္ေရာခ်မ္းသာခ်င္တယ္။ ေအးေဆးသက္သာ ေနခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့အဲဒါေတြထက္ ပိုအေရးႀကီးတာက ကိုယ္က်င့္သိကၡာပဲ၊ ကိုယ္က်င့္သိကၡာရွိမွလူ႔ဂုဏ္သိက ၡာရွိႏိုင္မယ္။ ဂုဏ္ သိကၡာမရွိတဲ့လူ၊ ဂုဏ္သိကၡာမရွိတဲ့လူမ်ိဳးေတြေနတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမာ္ႁကြားႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး၊ေရွ႔တန္း ကိုလည္း ေရာက္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။
ဆင္းရဲစုတ္ျပတ္ေနတဲ့ဘ၀မွာ လူေတြအက်င့္ပ်က္ တာေလာက္ ဆိုရင္ ေတာ္ေသးတာ ေပါ့လို႔ေျဖေတြးေလး ေတြးႏိုင္ေပမဲ့၊ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘုရား၊ တရားနဲ႔ တဂိုဏ္းထဲေနရာေပးခံရတဲ့ဘုန္းႀကီးေတြ ကိုယ္က်င့္ သိကၡာပ်က္ တာကေတာ့ေျဖေတြးေတြးေပးဖို႔ခက္ပါတယ္။ ပဲခူးၿမိဳ႔ၾကခတ္၀ိုင္း ဆရာေတာ္ဟာ ႏွယ္ႏွယ္ရရ ဆရာေတာ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ သက္ေတာ္ႀကီး၊ ၀ါေတာ္ႀကီးဆရာေတာ္ႀကီး တစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။တစ္ခါက စစ္အစိုးရ ဆန္႔က်င္ေရး စကားေတြမိန္႔ၾကားခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့စက္တင္ဘာလ ဘုန္းႀကီးေတြ သပိတ္ေမွာက္ ကံေဆာင္ ပြဲမွာေတာ့ သူ႔ရပ္တည္ခ်က္ကိုျပတ္ျပတ္သားသား ျပသလိုက္ေတာ့ တယ္။ ၾကားခါစက ကိုယ့္နား ကိုယ္ေတာင္မယံုၾကည္မိဘူး။ သူ႔ေက်ာင္းကသံဃာေတြကို ဆႏၵျပပြဲေတြမွာ မပါ၀င္ႏိုင္ေအာင္ေက်ာင္းကို ေသာ့ခတ္ထား လိုက္တယ္။ NLD နဲ႔ဆႏၵျပသူေတြက သူ႔ေက်ာင္းကမွန္တံခါးေတြ ကိုေရပုလင္းေတြနဲ႔ ေပါက္ခြဲတယ္လို႔လည္း စစ္အစိုးရကို လက္မွတ္ထိုးတိုင္ၾကားတယ္။ သားသံုးသား ရွင္းလင္း ေရးတရား ကိုလည္းသူပဲေဟာသတဲ့။
ဘုန္းႀကီးေတြလည္းေျပာင္းလည္းတတ္သလား။ ဒါ႔အျပင္ သံဃမဟာနာယက အဖြဲ႔၀င္ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြအေနနဲ႔ေကာ ေသြးေခ်ာင္းစီး ႏွိမ္နင္းမူ ေတြကို ရပ္တန္႔ႏိုင္ေစဖို႔တစ္ခုခု၀င္ေရာက္ မလုပ္ကိုင္သင့္ ေပဘူး လားဆိုတာကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေမးခဲ့ၾကတယ္။ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ဘယ္ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးပါးကမွဘာမွထင္ထင္ရွားရွားမလုပ္ခဲ့ဘူး။ စစ္အာဏာ ရွင္ေတြကတိုင္းျပည္ကို ဖ်က္ရံုတင္အားမရလို႔၊ သာသနာပိုင္ ေတြကို လာဒ္လာဘေတြနဲ႔ဖ်က္ဆီးခဲ့ၿပီလား။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္အသက္ေပး၊ ဘ၀ေပး တိုက္ပြဲ၀င္ေနသူ မ်ားအားလံုး၊ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ ကိုေဌးႁကြယ္၊ ကိုမင္းေဇယ်ာ၊ ကိုျမေအး၊ကိုလွမ်ိဳးေနာင္၊ ကိုဂ်င္မီ၊ မနီလာသိန္း၊ ကိုေအာင္သူ၊ မမီးမီးနဲ႔၈၈-မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား အားလံုး၊ ကိုေက်ာ္ကိုကို၊ကိုလင္းထက္ႏိုင္၊ ကိုစည္သူေမာင္၊ မဟန္နီဦးနဲ႔ ဗကသေခါင္းေဆာင္မ်ားအားလံုးဘ၀ေတြ၊ အသက္ေတြေပးၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ေနတာဟာ ပုဂိုလ္ေရးတစ္စံုတစ္ရာအက်ိဳးအတြက္ ေမွ်ာ္ကိုးလို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဗမာျပည္လြတ္ ေျမာက္ေရး၊အမ်ိဳးသားေတြလြတ္ေျမာက္ေရး သို႔မဟုတ္ အမ်ိဳးသားေရး ဂုဏ္သိကၡာကို အဖတ္ျပန္ဆည္ဖို႔ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကတာပါ။ တိုင္းျပည္အတြက္အေသခံဖို႔ သူတို႔ေတြအဆင္သင့္ ရွိေနၾက ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့စက္တင္ဘာ၊ ေအာက္တိုဘာတိုက္ပြဲေတြမွာလည္း ဘုန္းဘုန္းေတြ၊ သီလရွင္ေတြေရွ႔ထြက္ တိုက္ပြဲ ၀င္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဘယ္ႏွစ္ပါး ေသဆံုး သြားၾကၿပီလဲ။ေထာင္ထဲမွာ စစ္ေက်ာေရးစခမ္းေတြမွာ ဘယ္ႏွစ္ပါး အဖမ္းခံ ထားရလဲ။သူတို႔အားလံုးဟာ တိုင္းျပည္အတြက္၊ ျပည္သူလူထုႀကီး အတြက္၊သာသနာကိုေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္ရန္ အတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာပါ။တကယ္ကလြတ္ေျမာက္ေရးတိုက္ပြဲကို လူေတြကသာ ေရွ႔ေဆာင္ ၿပီးလုပ္ၾကရမွာ..အခုေတာ့လူေတြကမလုပ္လို႔ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြအသက္ေတြေပးခဲ့ၾကရၿပီ။
က်ေနာ္တို႔အားလံုးနားလည္ၾကဖို႔လိုေနပါၿပီ။လူမ်ိဳးေရးဂုဏ္သိကၡာလည္း အတံုးအရံုးက်ရံုူးေနပါၿပီ။ သာသနာ လည္းညစ္ႏြမ္းေနၿပီ။ တိုင္းျပည္လည္း စုတ္ျပတ္သတ္ေနၿပီ။ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလိုဘာသိဘာသာေနၾက မယ္ဆိုရင္၊ လက္ရွိအေျခအေနကေန အခ်ိန္မီသာမေျပာင္းလဲႏိုင္ရင္ေတာ့ …
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
၁၆ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၇
ကိုစိုးျမင့္၊ မသင္းသင္းေအာင္ႏွင့္အယ္ဒီတာမ်ားခင္ဗ်ာ..က်ေနာ္ ထိုင္းကပါ၊ အန္အယ္ဒီ လြတ္ေျမာက္ နယ္ေျမက လူငယ္တာ၀န္ခံပါ။ က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးေလးကို မဇိၽႊမ မဂၢဇင္းအတြက္ ပို႔ေပးလိုက္ပါတယ္။ အားလံုး ေနေကာင္းၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ကိုထြဋ္။
