| ေဆာင္းပါး | |
| ကလိုေစးထူး | |
| Thursday, 15 November 2007 01:04 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ | |
| က်ေနာ္ ကုိးတန္း ေက်ာင္းသား ဘ၀တုန္းကပါ။ ေက်ာင္းကို ၿမိ့ဳနယ္ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဦးစီးဌာန (လ၀က) က ၀န္ထမ္းတခ်ဳိ႕ေရာက္လာၿပီး ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ကိုယ္ေရး အခ်က္အလက္ေတြကိုယူ၊ ေဖာင္ေတြ ျဖည့္တန္တာျဖည့္၊ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ အစရိွတာေတြ ေဆာင္ရြက္လုိ႔ လအနည္းငယ္ၾကာေတာ့ အတန္းပိုင္ဆရာမက ေက်ာင္းသားတေယာက္ျခင္းစီကို ပန္းေရာင္ ကဒ္ကေလးေတြ ထုတ္ေပးပါတယ္။ ကဒ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ `အသက္ တဆယ္ႏွစ္ျပည့္ ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးကဒ္´ တဲ့…။ ဒါဟာ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္မႈကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ `မွတ္ပုံတင္´ ေခၚ `ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရး ကဒ္ျပား´ နဲ႔ က်ေနာ္ ပထမဆုံး သိကၽြမ္းခြင့္ ရခဲ့တာပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ေဖေဖ၊ ေမေမ တို႔ ေခတ္တုန္းကေတာ့ ဒီကဒ္ကေလးကို `အမ်ိဳးသား မွတ္ပုံတင္´ လို႔ ေခၚၾကတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ လူေတြရဲ့ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ `မွတ္ပုံတင္´ ဆုိတဲ့ အေခၚအေ၀ၚ စြဲၿမဲခဲ့ဟန္ တူပါတယ္။ ႐ိုးစင္းတဲ့ ပုံသ႑ာန္ အဲဒီကဒ္ကေလးက ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ အလြန္အေရးပါ အရာေရာက္ေသာ၊ ေရပန္းစားလွေသာ သက္မဲ့ပစၥည္းေလး တခုလုိ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ လြန္မယ္လို႔ မထင္ပါဘူး။ ဇိမ္ခံပစၥည္း မဟုတ္ေသာ္ျငား၊ အဖိုးအနဂၢ မထိုက္တန္ျငားလည္း ျမန္မာျပည္သားေတြ အတြက္ကေတာ့ မွတ္ပုံတင္ဆိုတဲ့ ကဒ္ျပားေလးက အေတာ္ အေရးပါပါတယ္။ *** က်ေနာ္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ လ၀က ႐ုံးမွာ အသက္ တဆယ္ႏွစ္ျပည့္ ကဒ္ကို `ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးကဒ္´ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲရပါတယ္။ လိုအပ္သည္မ်ားကို ဆိုင္ရာပိုင္ရာ အလုိက္ ေပးကမ္းစြန္႔က်ဲၿပီး သကာလ ေပးႏိုင္တဲ့ အတုိင္းအတာေပၚ မူတည္ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ကာလ အတန္ၾကာ ေစာင့္ဆုိင္းၿပီးရင္ေတာ့ အဲဒီကဒ္ကေလး ရၿပီေပါ့…။ သာမန္အခ်ိန္ေတြမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီကဒ္ကေလးဟာ သခင္ရဲ့ အိတ္ကပ္ထဲမွာ သူရိွေနတာကို ဂ႐ုထားႏိုင္ေလာက္တဲ့ အထိ အေရးမပါေသးလွေပမယ့္ တခါတရံ က်ရင္ေတာ့ သူ႔ကို တပါတည္း ယူမသြားမိလုိ႔၊ သူ႔ကို ေပ်ာက္ဆုံးမိလို႔ ေနာက္ဆုံး သူ မရိွလို႔ စသျဖင့္ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ဒုကၡေရာက္ရသူေတြ မနည္းပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ ၿမိ့ဳကေလးကေန ရန္ကုန္ ေရႊၿမိ့ဳေတာ္ကို အသြား ေရလမ္း ခရီးတခုမွာေတာ့ မွတ္ပုံတင္ရဲ့ အေရးပါမႈကို စတင္ သေဘာေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ပ်င္းရိစရာ ေကာင္းလွတဲ့ ေရလမ္း ခရီးေၾကာင့္ လူက ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခိုက္မွာ တေယာက္ေယာက္က က်ေနာ့္ေျခေထာက္ကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ တို႔ထိကန္ႏိႈးလိုက္လုိ႔ အိပ္မႈံစုံမႊားနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ကာကီေရာင္ ၀တ္စုံ၀တ္ထားတဲ့ လူတေယာက္က ရွဳတည္တည္နဲ႔ ၾကည့္ေနၿပီး `မွတ္ပုံတင္ တဆိတ္ေလာက္ ျပပါ´ လို႔ ေျပာပါတယ္။ တခါ…၊ ရထားနဲ႔ သြားရတဲ့ ခရီးတခုမွာလည္း ရထားမထြက္ေသးခင္ ေအာက္ကို ဆင္းၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ေငးေနတုန္း အရပ္၀တ္နဲ႔ လူတေယာက္က အနားကို ကပ္လာၿပီး `မွတ္ပုံတင္ တဆိတ္ေလာက္ ျပစမ္းပါ´ လို႔ ေျပာျပန္ပါတယ္။ ကားနဲ႔ ခရီးသြားရၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ ၿမိ့ဳအ၀င္ အထြက္ ဂိတ္ေတြမွာ ခုံတန္းေတြခ်၊ တခ်ဳိ႕လည္း အလွဴခံ မ႑ပ္လုိလို မ႑ပ္ေတြေတာင္ ထုိးလုိ႔ ယူနီေဖာင္း အေရာင္အေသြးစုံနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြက မွတ္ပုံတင္ စစ္ေလ့ ရိွပါတယ္။ *** က်ေနာ္ လက္ရိွ ေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံမွာလည္း Identity Card စစ္ေဆးတဲ့ အခါေတြ ရိွတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အထက္က က်ေနာ္တင္ျပခဲ့တဲ့ ေနရာေတြမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဆးလိပ္/ အရက္ သြား၀ယ္တဲ့အခါ အသက္ျပည့္ မျပည့္ စစ္တာမ်ိဳး၊ ဘဏ္မွာ ေငြသြားထုတ္ယူတဲ့ အခါ စစ္ေဆးၾကည့္တာမ်ိဳး၊ စာတုိက္မွာ ပါဆယ္ထုပ္ သြားယူရတဲ့အခါ စစ္တာမ်ိဳးေတြပါ။ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ ကင္းပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံမွာကေရာ…၊ မွတ္ပုံတင္ အစစ္ခံရတဲ့ အခ်ိန္မွာ မျပႏိုင္ရင္ ဘာျဖစ္လာႏိုင္ပါသလဲ…။ ပထမ အဆင့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရပါမယ္။ ဘယ္မွာေနတာလဲ၊ အခု ဘယ္ကို သြားမွာလဲ၊ ဘာလို႔ မွတ္ပုံတင္ မပါရတာလဲ၊ ဒီအရြယ္ ေရာက္ေနၿပီ မွတ္ပုံတင္ မရိွဘူးလား၊ စတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို အစျပဳလို႔ ေနာက္ဆက္တြဲ မွာေတာ့ လူအေျခအေနကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေငြညွစ္ခံရပါမယ္။ က်ေနာ္ ဘားအံကေန ေမာ္လၿမိဳင္ကို သြားေတာ့ ဂ်ိဳင္း(ဇာသျပင္) တံတားအ၀င္ ဂိတ္ကို အေရာက္မွာ တပ္ထိန္း တေယာက္က ကားတစီးလုံးကို ဆင္းခိုင္းၿပီး မွတ္ပုံတင္ စစ္ပါတယ္။ အဲဒီ လမ္းမွာက ျမ၀တီ နယ္စပ္ကတဆင့္ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ အလုပ္သြားလုပ္ၿပီး ျပန္လာၾကသူေတြ ျဖတ္သြားေလ့ ရိွတာမို႔ တခ်ိဳ႕လူေတြမွာ မွတ္ပုံတင္ မပါၾကပါဘူး။ အဲဒီလို မွတ္ပုံတင္ မပါတဲ့ လူေတြကို ကားေပၚကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မတက္ခိုင္းေသးဘဲ ဟိုဟိုဒီဒီ လွည့္ပတ္ေမး၊ ၿခိမ္းေျခာက္ `သူမ်ားႏိုင္ငံကို ေတာ္ေတာ္ အထင္ႀကီးေနတာလား´ ဆိုတဲ့ မွတ္ပုံတင္ စစ္တာနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္တဲ့ စကားေတြ ေလွ်ာက္ေျပာ၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေငြေတာင္းတာပါပဲ။ ေငြေပးလိုက္ေတာ့မွပဲ အသာတၾကည္နဲ႔ ေျပလည္ပါတယ္။ မွတ္ပုံတင္ ကို အေၾကာင္းျပၿပီးေတာ့ လူမဆန္တဲ့ ေနာက္ထပ္ လုပ္ရပ္တခုကေတာ့ စစ္တပ္ထဲကို အတင္း အဓမၼ သြတ္သြင္းတာပါပဲ။ စစ္သား စုေဆာင္းသူေတြဟာ ျမန္မာျပည္ ၿမိ့ဳႀကီးေတြရဲ့ လူစည္ကားရာ လမ္းဆုံလမ္းခြ၊ ရထားဂိတ္၊ ကားဂိတ္ သေဘၤာဆိပ္ေတြမွာ အေျခအေနမဲ့ဟန္ ရိွသူ၊ အိမ္ေျပး ျဖစ္ဟန္တူသူ၊ အရပ္တပါးကို သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္မယ့္ဟန္ ရိွသူ လူငယ္ေတြကို သားေကာင္ကုိ ရွာတဲ့ မ်က္လုံးမ်ိဳးနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္ေလ့ ရိွပါတယ္။ သူတုိ႔ ရွာေနတဲ့ သားေကာင္မ်ိဳးကို ေတြ႔ၿပီဆိုတာနဲ႔ အဲဒီ သားေကာင္နားကို ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး `မွတ္ပုံတင္ ပါရဲ့လား´ လို႔ ေမးေတာ့တာပါပဲ။ မွတ္ပုံတင္ မပါသူမ်ားကိုေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳး လွည့္ပတ္ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးေတာ့ `စစ္ထဲ ၀င္မလား၊ ေထာင္ထဲ ၀င္မလား´ လို႔ ေမး၊ ၿပီးရင္ေတာ့ စစ္တပ္ထဲ အတင္းကာေရာ သြတ္သြင္းေတာ့တာပါပဲ။ မွတ္ပုံတင္ကုိ အေၾကာင္းျပၿပီး စစ္သား စုေဆာင္းတဲ့ အဲဒီနည္းေၾကာင့္ ၀ရမ္းေျပး၊ ရဲဘက္ေျပး ရာဇ၀င္ လူဆိုးတခ်ိဳ႕ စစ္တပ္ထဲကို ေရာက္သြားခဲ့တာေတြ ရိွပါတယ္။ *** ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္ကေတာ့ သတင္းတခုမွာ ေရြတိဂုံဘုရားကို လာဖူးတဲ့ ရဟန္း၊ သာမေဏ၊ သီလရွင္ အမ်ားျပည္သူမ်ား မွတ္ပုံတင္ပါ တပါတည္း ယူေဆာင္လာဖို႔ ေဂါပက အဖြဲ႔က ထုတ္ျပန္တယ္ ဆိုတာကို ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ တာ၀န္ရိွသူ တဦးက `လုံၿခဳံေရး အရ လုပ္ေဆာင္တာပါ´ လို႔ ထုံးစံအတုိင္း အေၾကာင္းျပေပမယ့္ အဲဒီလို မွတ္ပုံတင္ စစ္ေဆးဖုိ႔ တာ၀န္က်တာကို အခြင့္ေကာင္းယူမယ့္ လုံၿခဳံေရး တာ၀န္က်မ်ားေၾကာင့္ ဘုရားလာဖူးသူမ်ားကေတာ့ အနည္းနဲ႔ အမ်ားဆိုသလို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ရအုံးမွာပါပဲ။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ထြန္းကားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားလာဖူးတာေတာင္မွ မွတ္ပုံတင္ေလး ပါမွ ဖူးခြင့္ရမယ္ ဆုိတာမ်ိဳးအထိကေတာ့ မျဖစ္သင့္လွတာ အမွန္ပါ။ မွတ္ပုံတင္ ျပႏိုင္တာ တခုတည္းအတြက္နဲ႔ေရာ ဒါဟာ လုံၿခဳံမႈ အျပည့္အ၀ ရိွသြားၿပီလုိ အာမခံႏိုင္မလားဆိုတာ ေမးခြန္း ထုတ္စရာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ လာဘ္ယူမႈ၊ ျခစားမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱရားေအာက္မွာ အက်င့္ပ်က္ လ၀က ၀န္ထမ္းေတြကို ေငြေပးၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေစ၊ တျခားေသာ နည္းလမ္းကို အသုံးျပဳၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေစ မွတ္ပုံတင္ကဒ္ သုံးေလးမ်ိဳးထက္ မနည္း ကိုင္ေဆာင္ထားၾကသူေတြ မနည္းလွပါဘူး။ ဒီေတာ့ လုံျခဳံမႈ ရိွျခင္း မရိွျခင္းကို မွတ္ပုံတင္ စစ္ေဆးၿပီးေတာ့ အကဲျဖတ္တာ၊ ကန္႔သတ္တာက ရယ္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ *** မွတ္ပုံတင္ ဆိုတာဟာ ႏိုင္ငံသားတုိင္းအတြက္ မရိွမျဖစ္ ကိုင္ေဆာင္ရမယ့္ အရာတခု ဆိုတာကေတာ့ ျငင္းခ်က္ ထုတ္စရာ မရိွေပမယ့္ ဒါကုိ အစြဲျပဳၿပီးေတာ့ တဦးတေယာက္ကို ေၾကာက္ေနရတာမ်ိဳး၊ ႐ိုးသားပါလ်က္န႔ဲ မွတ္ပုံတင္ မရိွတာနဲ႔ပဲ ၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရတာမ်ိဳးကေတာ့ မျဖစ္သင့္လွတာ အမွန္ပါ။ ဒါေပမယ့္…။ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ ပရပြနဲ႔ ေနသားက်ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ `မွတ္ပုံတင္ တဆိတ္ေလာက္´ ဆိုတဲ့ စကားဟာ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာအထိ အလြဲသုံးစား အလုပ္ခံေနရအုံးမယ္ ဆိုတာကေတာ့…။ ကလိုေစးထူး | |
| ဦးဖိုးသာေအာင္ (ေနာ္ေဝ) | |
| Wednesday, 14 November 2007 16:24 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ | |
| ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ေက်ညာခ်က္အေပၚ ေဝဖန္တဲ့အသံေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ မီဒီယာေတြရဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ ေဝဖန္သံေတြဟာ အဖြဲ႔အစည္း အႀကီး၊ အငယ္တို႔ကို ကိုယ္စားျပဳေနသူေတြ၊ သုေတသန ပညာရွင္ေတြ၊ ပုဂၢလိက ရပ္တည္သူေတြ၊ ျပည္သူေတြ စသျဖင့္ စံုလင္လွပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီေဝဖန္ခ်က္ေတြဟာ အနာဂတ္ ျမန္မာျပည္ကို ပံုေဖာ္ေပးမယ့္ အသံေတြလို႔ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ပါ။ အခု က်ေနာ့္ ေဆာင္းပါးလည္းပဲ ဒီေဝဖန္ခ်က္ေတြထဲမွာ အၾကံဳးဝင္ပါလိမ့္မယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ေက်ညာခ်က္အေပၚ ေဝဖန္မႈေတြကို အဓိကအားျဖင့္ ႏွစ္မ်ဳိးသာ ခြဲလိုက္မယ္ဆိုရင္ ေထာက္ခံတဲ့ အပိုင္းနဲ႔ မေထာက္ခံတဲ့ အပိုင္းသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေစာင့္ၾကည့္၊ ၾကားေနဆိုတဲ့ အပိုင္းကိုေတာ့ ထည့္ၿပီး မေဆြးေႏြးေတာ့ပါ။ ပထမ ေထာက္ခံတဲ့ အပိုင္းမွာ ပါဝင္ေနၾကသူေတြရဲ့ အျမင္ေတြကေတာ့ အေကာင္းျမင္ဝါဒ သက္သက္ေတာ့ မဟုတ္ၾကပါ။ ရပ္ေနတာထက္ ေရႊ႔လိုက္ေနတာက ေကာင္းတယ္လို႔ ယူဆတာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ၾကပါ။ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါကို ၾကည့္ၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ဳိးအျမတ္တခုခု ျဖစ္ထြန္းလာေစဖို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ျပဳလုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေဒၚအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ေက်ညာခ်က္ဟာ ပုဂၢလိကအက်ဳိး၊ ပါတီရဲ့ အက်ဳိးထက္ လူထုႀကီးရဲ့ အက်ဳိးကို ေရွး႐ႈထားလို႔ပါပဲ။ တခ်ဳိ့ေဝဖန္သူေတြက ဆိုၾကသလို နအဖ က ကမၻာ့ဖိအားေတြကို ေရွာင္ႏိုင္ဖို႔တို႔၊ အခ်ိန္ဆြဲ အျမတ္ထုတ္ဖို႔တို႔၊ ေဆြးေႏြးပြဲကို ျပယုဂ္အျဖစ္ အသံုးခ်ဖို႔ စတာေတြဟာ နအဖ က လုပ္ႏိုင္တဲ့ အခ်က္ကိုလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ဘက္က ထည့္တြက္ၿပီးသားပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနနဲ႔လည္း အကန္႔အသတ္ေတြနဲ႔ ကမ္းလွမ္းလာတဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲကို လက္ခံ ႀကိဳဆို လိုက္တာဟာ ျမတ္ရင္ျမတ္၊ မျမတ္ရင္႐ႈံး ဆိုၿပီး ေခါင္းပန္းလွန္တဲ့ အေတြးအေခၚမ်ဳိးနဲ႔ လုပ္တာ လံုးဝ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဒါဟာ လူထုရဲ့ အက်ဳိး စီးပြားနဲ႔ ပတ္သတ္ေနလို႔ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပြဲဟာ အျမတ္နဲ႔ အရင္းသာ ျဖစ္ရမယ္ ဆိုတာထက္ အျမတ္ထြက္မယ့္ ပြဲလို႔ ယူဆႏိုင္တဲ့အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ေက်ညာခ်က္ေတြကို ေထာက္ခံမႈ ေပးၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ အျမင္မွာလည္း ဒီေက်ညာခ်က္ဟာ ပုဂၢိဳလ္စြဲ၊ ဂိုဏ္းဂဏစြဲ၊ ပါတီစြဲ ကင္းရွင္းတယ္လို႔ ေတြ႔ျမင္ရတာေၾကာင့္ အလြန္အားရမိပါတယ္။ ေဝဖန္ေရး ဒုတိယ အမ်ဳိးအစားကေတာ့ ေက်ညာခ်က္ကို မေထာက္ခံခ်င္သူေတြရဲ့ အသံေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ အသံေတြမွာ နအဖ ရဲ့ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲမႈ၊ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားမႈ၊ ယုတ္မာမႈ၊ ယံုၾကည္စရာ အေၾကာင္းတစံုတရာ မရွိမႈ စတာေတြကို အရင္က လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ျပ ေျပာဆိုျခင္း၊ လက္ရွိ အေျခအေနေတြမွာလည္း ေဒၚစု အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္မေပးေသးျခင္း၊ စစ္မွန္တဲ့ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးမႈအတြက္ ပဏာမအားျဖင့္ လိုအပ္တဲ့ အခင္းအက်င္းေတြကို မေတြ႔ျမင္ ရေသးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေရးကို အျပည့္အဝ မေထာက္ခံႏိုင္ေသးပါ၊ သတိနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ရပါမယ္ စသျဖင့္ ေဝဖန္ၾကပါတယ္။ သေဘာမတူပါ၊ ကန္႔ကြက္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ေျပာဆိုသံေတာ့ မၾကားရေသးပါ၊။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ကန္႔ကြက္ရဲသူေတာ့ မေတြ႔ရေသးပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီအထဲမွာ မိုးသီးဇြန္ရဲ့ ေဝဖန္ခ်က္ကေတာ့ အျပင္းထန္ဆံုးလို႔ ထင္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ေဝဖန္ ေကာက္ခ်က္ခ်မႈ အဓိက ဆိုလိုခ်က္ကေတာ့ နအဖ ဟာ ကုလသမဂၢ ဖိအားကို ေရွာင္လႊဲခ်င္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အသံုးခ်လိုက္တယ္လို႔ ဆိုတာပါပဲ။ ေဝဖန္ေရးဟာ ဒီမိုကေရစီရဲ့ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ တားျမစ္အပ္တဲ့ အရာလည္း မဟုတ္ပါ။ လူထုအေပၚမွာ ထားတဲ့ ေစတနာ အရင္းခံနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ့ ယံုၾကည္ယူဆခ်က္နဲ႔ အထင္အျမင္ေတြကို ေျပာၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ေက်ညာခ်က္အေပၚ မေထာက္ခံႏိုင္သူေတြရဲ့ အျမင္မွာ (၁) ေဒၚစုအေပၚ အထင္ေသးျခင္း၊ (၂) ေဒၚစုရဲ့ တိုးတက္ ျဖစ္ထြန္းလာတဲ့ အယူအဆအေပၚ အထင္လြဲျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္အားျဖင့္ ေဒၚစုရဲ့ ေက်ညာခ်က္ဟာ ျပည့္စံုလံုေလာက္ၿပီး ဟာကြက္၊ ေပ်ာ့ကြက္ မရွိတာကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္ အေျခအေနေတြကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း သံုးသပ္ထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္ ဆိုတာ ေပၚလြင္ေနပါတယ္။ အခု ေဒၚစုရဲ့ ေက်ညာခ်က္ကို အေကာင္းမျမင္ႏိုင္သူေတြဟာလည္း ဒီေက်ညာခ်က္ကို သေဘာမေပါက္ နားမလည္လို႔ မဟုတ္ၾကပါ။ သူတို႔ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ မတိုက္ဆိုင္ျခင္း အေျခခံေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ က်ေနာ္ ယူဆပါတယ္။ တနည္းဆိုရေသာ္ ေဒၚစုရဲ့ ေက်ညာခ်က္အတိုင္း ေဒၚစုရဲ့ လုပ္ရပ္ေတြဟာ လူထုအတြက္ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းမႈတရပ္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ရင္ အေကာင္း မျမင္သူေတြရဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ဟာ မွားယြင္းေနၿပီဆိုတာ ထင္ရွားလာမွာကို စိုးရိမ္ ထိတ္လန္႔ေနမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ တို္းျပည္နဲ႔ လူထုအတြက္ ေပးဆပ္၊ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားခဲ့ၾကေပမယ့္ ယံုၾကည္ခ်က္လဲြမွားမႈေၾကာင့္ တိုင္းျပည္အေပၚ ခ်စ္ရာမေရာက္ဘဲ၊ ႏွစ္ရာေရာက္တဲ့ သာဓကေတြ ဒုနဲ႔ ေဒးပင္ ရွိပါတယ္။ ဆိုဗီယက္ ယူနီယံဟာ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးမွာ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ေစတနာမွန္သူေတြသာ ေအာင္ပြဲရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚစုရဲ့ ေက်ညာခ်က္အေပၚ ႀကိဳတင္ ေဝဖန္သံုးသပ္ခ်က္ေတြ မွားျခင္း၊ မွန္ျခင္းကို မၾကာခင္ ေတြ႔ျမင္ၾကရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ |
