features

ယုံဖို႔ဆိုရင္ … (ေဆာင္းပါး)

ကလိုေစးထူး
Tuesday, 06 November 2007 13:28 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

က်ေနာ္တို႔ မိသားစုမွာ က်ေနာ့္ ေဖေဖက သတင္းေတြ နားေထာင္ရတာကို အလြန္ ၀ါသနာ ပါပါတယ္။ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ကဆိုရင္ အိမ္က ေနရွင္နယ္ ေရဒီယုိ ကက္ဆက္ေလး တလုံးက က်ေနာ္တို႔ တအိမ္သားလုံးအတြက္ တခုတည္းေသာ အပန္းေျဖစရာပါပဲ။ ေန႔လည္ပိုင္းေတြဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ညီအကိုက ေဖေဖ၊ ေမေမ အလုပ္သြားေနတုန္း အခိုက္ ေရဒီယုိကို အပုိင္စီးႏိုင္ေပမယ့္ သတင္းေၾကညာခ်ိန္ ေရာက္ၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ ေဖေဖက မပ်က္မကြက္ နားေထာင္ေလ့ ရိွပါတယ္။

အဲဒီတုန္းက ႏိုင္ငံျခား သတင္းေတြ လာခ်ိန္ဆိုရင္ `ေဖာက္ကလန္ကၽြန္း အေရးအခင္း´ သတင္းက အၿမဲလိုလို လာေလ့ရိွတာမို႔ ည ၇ နာရီထိုးလို႔ သတင္းေၾကညာသူရဲ့ `သတင္းေခါင္းစဥ္´ ဆိုတဲ့ အသံၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ကေလးေတြက `ေဖာက္ကလန္ကၽြန္း´ လို႔ သံၿပိဳင္ ထထေအာ္ေလ့ ရိွပါတယ္။ ေဖေဖကေတာ့ သေဘာက်ၿပီး တဟားဟား ေအာ္ရယ္လုိ႔ေပါ့။ အီရန္-အီရတ္ စစ္ပြဲျဖစ္ေတာ့လည္း ဒီလုိပါပဲ။

က်ေနာ္ သတိထားမိသေလာက္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မတုိင္မီ က်ေနာ္တုိ႔ အသက္ ခပ္ငယ္ငယ္ဘ၀က ျမန္မာ့အသံရဲ့ ျပည္တြင္း သတင္းအစီအစဥ္က ယေန႔ေခတ္လို႔ မၿပီးႏိုင္ မစီးႏိုင္ မရွည္လ်ားပါဘူး။ ပုံမွန္အားျဖင့္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ သာသာေလာက္ပဲ ၾကာပါတယ္။ သတင္း အစီအစဥ္ၿပီးရင္ အသံလႊင့္ ဇာတ္လမ္းတို႔ ဇာတ္လမ္းပမာ တို႔ကို နားေထာင္ႏိုင္ပါေသးတယ္။

ေမေမကေတာ့ သတင္းစာကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ဖတ္ေလ့ ရိွပါတယ္။ ရသမွ် လစာေငြထဲကေန ၿခဳိးၿခံၿပီး အိမ္မွာဖတ္ဖုိ႔ ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာအျပင္ က်ေနာ္တို႔ ကေလးေတြအတြက္လဲ အပတ္စဥ္ထုတ္ ေရႊေသြး စာေစာင္ကို ၀ယ္ေပးပါေသးတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္ဟာ ေဖေဖ၊ ေမေမတုိ႔ရဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္ သတင္း နားေထာင္ရ၊ ဖတ္ရွဳရတာကို ငယ္စဥ္ကတည္းက က်င့္သားရခဲ့ပါတယ္။

တကယ္တမ္း ေျပာရရင္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတိုင္မီ ကာလေတြမွာတုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ အိမ္ရဲ့ အဓိက သတင္းေလ့လာစရာ မီဒီယာက ျမန္မာ့အသံနဲ႔ ေန႔စဥ္ထုတ္ ျပည္တြင္း သတင္းစာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ မွာ ျမန္မာျပည္အ၀ွမ္း ဆႏၵျပပြဲေတြ အင္နဲ႔အားနဲ႔ ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အိမ္တင္မက တျခားေသာ အိမ္နီးနား ပတ္၀န္းက်င္က ေရဒီယိုေတြမွာ ျမန္မာ့အသံ အျပင္ ျပည္ပဌာနက ျမန္မာဘာသာ အစီအစဥ္ သတင္းေတြ နားေထာင္ေနတာကို ၾကားလာရပါတယ္။ ျပည္တြင္း အသံလႊင့္ဌာန တခုတည္းက ေပးေနတဲ့ သတင္း အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔တင္ လူေတြက မတင္းတိမ္ ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ လက္လွမ္းမီရာ သတင္းဌာနေတြက ေပးတဲ့ သတင္းေတြကို နားေထာင္ၾကပါေတာ့တယ္။

***

လက္ရိွ ျမန္မာျပည္ထုတ္ ေန႔စဥ္ သတင္းစာေတြရဲ့ ေနာက္ေက်ာဖုံး စာမ်က္ႏွာေတြကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ ျပည္ပ သတင္းဌာနေတြကို မယုံဖုိ႔၊ ဘယ္သူက ဘယ္လို လိမ္ေနတာ၊ ဘယ္သူ႔ကုိ သတိထား စသျဖင့္ စသျဖင့္ စာမ်က္ႏွာျပည့္ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေဖာ္ျပေနတာကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။

ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ရွင္းရွင္းေလးပါပဲ။ သူတုိ႔ (လက္ရိွ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ) ေျပာေန၊ လုပ္ေနတာေတြသည္သာ အမွန္၊ သူတုိ႔သည္သာ သမာသမတ္ရိွသူ၊ သူတို႔မွလြဲၿပီး တျခားေသာ သတင္းဌာန မီဒီယာေတြဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မယုံရ၊ မယုံထုိက္၊ မယုံသင့္ …၊ အဲဒီလို ရည္ရြယ္ခ်က္ တခုတည္းအတြက္နဲ႔ သူတုိ႔ ေမာင္ပိုင္စီးထားတဲ့ ျပည္တြင္း သတင္းစာကေန အခုလို ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေဖာ္ျပပါတယ္။

အဲဒီလို ဘာေၾကာင့္ လုပ္ရသလဲ ဆုိတာကို ဆက္စပ္ ျပန္ေတြးျပန္ေတာ့လည္း လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို ထင္းထင္းႀကီး ေပၚေနတာကေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြကို လူထုက မယုံၾကည္တာနဲ႔ အမွ် သူတို႔ရဲ့ လက္ကိုင္တုတ္ ျပည္တြင္း မီဒီယာေတြက ေပးတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကိုလည္း မယုံေတာ့လို႔ပါပဲ။

ဒါျဖင့္ ျပည္သူေတြက ဘာအတြက္နဲ႔ သူတို႔နဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေနရတဲ့ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ သတင္း ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြထက္ ဟုိးအေ၀းႀကီးမွာ ရိွတဲ့ ျပည္ပ သတင္းဌာနေတြက ရတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ပိုမို စိတ္၀င္စားေနရသလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။

***

ထင္သာျမင္သာ အရိွဆုံး က်ေနာ့္ ကုိယ္ေတြ႔နဲ႔ပဲ တင္ျပပါရေစ။

က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ တခါက Multi Media Group ဆိုၿပီးေတာ့ ဖြင့္လွစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဖြင့္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာေတြအတြက္ ရန္ပုံေငြ ရေအာင္ ဆုိၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕စပ္မွာ ဗီြဒီယို ဇာတ္ကား အေယာင္ျပ ျပသၿပီးေတာ့ ေလာင္းကစား၀ိုင္းေတြကို ေပၚေပၚထင္ထင္ ေထာင္၊ အေကာက္ ေကာက္ပါတယ္။ အဲဒီ ေလာင္းကစား၀ိုင္းေတြ တလနီးပါးေလာက္ လုပ္ၿပီးေတာ့ ပန္းသီးတံဆိပ္ ကြန္ပ်ဴတာ ေလးလုံး ၀ယ္ၿပီးေတာ့ Multi Media Group ဆိုတာကို ဖြင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတင္းစာထဲမွာ သတင္းထုတ္ျပန္တဲ့ အခါမွာေတာ့ `ႏိုင္ငံေတာ္မွ မ တည္ေငြက ဘယ္ေရြ႕ ဘယ္မွ်၊ ျပည္သူက လွဴဒါန္းေငြက ဘယ္ေလာက္´ စသျဖင့္ ထုတ္ျပန္ေတာ့ အဲဒီသတင္းကို ဖတ္ရတဲ့ ၿမိ့ဳသူၿမိဳ႕သားေတြက ဟားတိုက္ ရယ္ပါတယ္။

တဖက္မွာက်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ့ ေပၚတာ အဖမ္းခံရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ၊ အတင္းအဓမၼ လုပ္အားေပး ခိုင္းေစခံရတဲ့ အေၾကာင္းေတြကုိ ျပည္ပ သတင္းဌာနေတြက ထုတ္လႊင့္ေနတာကို ၾကားေနၾကရျပန္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျပည္သူေတြက ဘယ္သတင္းဌာနကို အားကိုးမလဲ ဆုိတာ ေမးခြန္း ထုတ္စရာေတာင္ မလိုေတာ့ပါဘူး။

***

ဒီဘက္ေနာက္ပုိင္း ကာလေတြမွာ လက္ရိွ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ တကြ သူတုိ႔ကို လိုလား ေထာက္ခံသူေတြ အေနနဲ႔ တစိုက္မတ္မတ္နဲ႔ စြပ္စြဲေနတာ တခုကေတာ့ `ျပည္ပ သတင္းဌာနေတြဟာ ျပည္သူလူထုကို ေသြးခြဲတယ္၊ တုိင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း စည္းလုံး ညီညႊတ္ေရးကို ပ်က္ျပားေအာင္ လုပ္ေနတယ္´ ဆုိတဲ့ မ႐ိုးႏိုင္တဲ့ ဓာတ္ျပားေဟာင္းႀကီးပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ဟာ သူတုိ႔ကို လူထုက ဘာေၾကာင့္ မယုံရတာလဲ ဆိုတဲ့ အဓိကက်တဲ့ အေျဖကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မရွာခဲ့ပါဘူး။ ႐ူးႏွမ္းႏွမ္း ႏိုင္လွစြာပဲ သူတို႔ကုိယ္သူတုိ႔ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေၾကာင္း၊ တုိင္းျပည္ကို ဘယ္လို ေစတနာေတြ ထားေၾကာင္း၊ ျပည္ပ သတင္းဌာနေတြဟာ သူတုိ႔ကို မတရား စြပ္စြဲေနတာ ျဖစ္ေၾကာင္း အာေခါင္ျခစ္ၿပီး ေအာ္ေနတာက စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ျပည္သူေတြဟာ အာဏာပိုင္ေတြက ထင္ထားသလို ျပည္ပ သတင္းဌာနက ေျပာသမွ်၊ ေရးသမွ် အားလုံးကို မ်က္စိမွိတ္ ယုံၾကည္ေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာသမွ်ကို ယုံေနရေလာက္ေအာင္လဲ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ မမဲ့ၾကပါဘူး။ လက္ေတြ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေနအထားနဲ႔ သတင္းဌာနေတြက ေျပာတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီးေတာ့မွ ခိုင္မာတဲ့ အေထာက္အထားေတြကို အေျချပဳၿပီး သုံးသပ္ၾကတာပါ။

အာဏာပိုင္ေတြ ေျပာသလို ျပည္ပက သတင္းဌာနေတြ ထုတ္ျပန္တာ မွန္သမွ် အားလုံး အလိမ္အညာေတြ ခ်ည္းပဲဆိုရင္ ဘယ္သတင္းဌာနမွ ေရရွည္ မရပ္တည္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘယ္သူကမွလည္း အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး လိမ္ညာေနတာကို ဖတ္ရွဳ နားေထာင္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူအားလုံးက ၀ိုင္းက်ဥ္ထားမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ လက္ရိွ အေျခအေနကေတာ့ ျပည္တြင္း သတင္း မီဒီယာေတြကို ျပည္သူေတြရဲ့ အယုံအၾကည္ ကင္းမဲ့မႈက ပုိမို ႀကီးထြားေနတယ္ ဆိုတာ ျငင္းမရတဲ့ အခ်က္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။

တကယ္လို႔သာ အာဏာပိုင္ေတြက ျပည္သူေတြအေပၚ ေစတနာ အစစ္အမွန္ထားၿပီး တုိင္းျပည္ေကာင္းက်ိဳးကို အမွန္တကယ္ လုပ္ေနတာဆိုရင္ ဘယ္သူက ဘယ္လိုပဲ မေကာင္းေၾကာင္းေျပာေျပာ အရာထင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္တန္ရင္ တကယ္ ေစတနာ ထားတာေတြက ေပၚလြင္လာမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က တုိင္းျပည္ကို လိမ္ညာေနၿပီးေတာ့ တျခားလူကို လက္ညိွဳး လိုက္ထိုးေနတာကေတာ့ အေျဖေကာင္းတခု ထြက္လာစရာ အေၾကာင္း မရိွပါဘူး။

ဥပမာအားျဖင့္ ေျပာရရင္…။

ကရင္ျပည္နယ္ထဲမွာ ဘယ္သတင္းဌာန၊ ဘယ္မီဒီယာေတြနဲ႔မွ အဆက္အစပ္ မရိွတဲ့ ေတာစြန္အုံဖ်ား ရြာေတြ ရိွပါတယ္။ အဲဒီရြာငယ္ေတြက ကရင္လူမ်ိဳး အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဗမာကို ရြံေၾကာက္ မုန္းပါတယ္။ သူတုိ႔ရြာေတြကို သတင္းစာလဲ မေရာက္သလုိ၊ ျပည္ပ သတင္းဌာနေတြရဲ့ ထုတ္လႊင့္ခ်က္ေတြ နားေထာင္ဖုိ႔ ေရဒီယုိလည္း မရိွၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ ရြာေတြကို ေရာက္သြားသမွ် အာဏာပိုင္ စစ္တပ္ေတြရဲ့ သူတုိ႔ အေပၚ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္တာေတြေၾကာင့္ `ဗမာ စစ္တပ္ေတြ´ ဆုိတဲ့ အျမင္နဲ႔ သူတုိ႔ ဗမာကို မုန္းပါတယ္။ ဒါကို `ျပည္ပ မီဒီယာေတြေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသား ေသြးကြဲတယ္´ လုိ႔ လြယ္လြယ္ လက္ညိွဳးထိုးလုိ႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ တကယ့္ ေျမျပင္ အေျခအေနမွာ ထိေတြ႔ ဆက္ဆံေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့ အျပဳအမူေတြေၾကာင့္သာ အဲဒီလို ေသြးကြဲရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ အေျခခံ ေပၚေပါက္ေနတာပါ။

တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ့ စိတ္ထားက ႐ိုးစင္းၿပီး အလြန္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ နယ္ဘက္မွာဆိုရင္ စစ္တပ္ကုိ ဘယ္ေလာက္ပဲ မုန္းတီးတယ္ေျပာေျပာ တကယ့္ တကယ္တမ္း ငတ္ျပတ္ၿပီးေတာ့ ေရွ႕တန္းက ျပန္လာတဲ့ စစ္သားေတြကို ရိွတာ ခ်ေကၽြးပါတယ္။ ဒါေတာင္ သူတုိ႔ကို ဒီေလာက္ ႏွိပ္စက္ထားတာ သိေနရက္နဲ႔ပါ။ သူတုိ႔အေပၚ တကယ္ ေစတနာမွန္မွန္နဲ႔သာ ျပည္သူအက်ိဳး ေဆာင္ရြက္ေနတာ ဟုတ္႐ုိးမွန္ရင္ ဘယ္သူကမွ ေနရင္းထုိင္ရင္းနဲ႔ မုန္းမေနပါဘူး။ ျပည္ပ သတင္းဌာနေတြရဲ့ `၀ါဒျဖန္႔´ ဆုိတာေတြဟာလည္း ထိေရာက္ေနေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အခုေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြကုိ ဆန္႔က်င္မိရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ မယုံၾကည္မိတဲ့ လူေတြက စဥ္းစား ဆင္ျခင္ဉာဏ္ မဲ့ေနသေယာင္ေယာင္၊ သတင္းဌာနေတြရဲ့ သားေကာင္ ျဖစ္ေနရသေယာင္ေယာင္ ေျပာဆိုေနတာေတြဟာ ရမ္းကားလြန္းလွတဲ့ အယူအဆေတြပါပဲ။

***

သတင္းဌာနေတြဆိုတာကေတာ့ သူတုိ႔ ရပ္တည္ခ်က္အလိုက္ `ဘက္´ လိုက္ၾကတာပါပဲ။ ဘက္မလိုက္တဲ့ သတင္းဌာန ဆုိတာ မရိွပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြက သူတုိ႔လိုက္ေနတဲ့ `ဘက္´ အေပၚ သုံးသပ္ၿပီး ယုံသင့္တာယုံ၊ ပယ္သင့္တာ ပယ္ လုပ္ၾကရတာပါပဲ။ ဒါဟာ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္ တခုတည္းတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကမၻာနဲ႔ အ၀ွမ္း ဒီနည္းႏွင္ႏွင္ပါပဲ။

နိဂုံးခ်ဳပ္ တင္ျပရရင္ေတာ့…။

ျပည္သူက ယုံေစခ်င္သလား…၊ ရွင္းရွင္းေလးပါပဲ။ `ေစတနာအစစ္´ ကိုသာ ေပးပါ။ ျပည္သူရဲ့ ယုံၾကည္မႈကို မုခ် ရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ကလိုေစးထူး