စက္တင္ဘာလ ၂၅ ရက္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္
တကၠသိုလ္ ရိပ္သာလမ္းဆီသို႔ ေတာင္ေပၚ ခ်င္းတိုင္းရင္းသူႀကီး ၈ ေယာက္ ေျခလွမ္း သြက္သြက္ျဖင့္ သြားေနသည္။ အသက္အရြယ္မ်ားမွာ ၅ဝ၊ ၆ဝ အရြယ္ရွိၿပီး လြယ္အိတ္ ကိုယ္စီႏွင့္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ မ်က္ႏွာမ်ားမွာ ဒုကၡ ေရာက္ေနသူကို သြားေရာက္ ကယ္တင္မည့္ အသြင္ ေဆာင္ေနသည္။
“ငါတို႔ခ်င္းေတာင္ကို လာလည္ဖူးတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းရဲ့ သမီးအိမ္ကို သြားမလို႔။ လြယ္အိတ္ထဲမွာ ဧဝံေဂလိစာပဲ ပါတယ္။ နင္တို႔ကိုလည္း ေဝငွေပးမွာပါ”
“ဘယ္သူ႔ အမိန္႔နဲ႔ လာတာလဲ။ ဒီအိမ္ကို ဘယ္သူမွ လာလို႔မရဘူး”
“ဒီကိုလာတာ အထက္အမိန္႔နဲ႔ လာတာ။ ဆုေတာင္းေပးဖို႔လည္း အထက္က အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္”
အခ်ိန္ကား စက္တင္ဘာလဆန္း တနဂၤေႏြေန ႔ျဖစ္သည္။ အင္းစိန္ ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းမွ ဆုေတာင္းၿပီး ျပန္လာေသာ အဆိုပါ ခ်င္းအမ်ဳိးသမီး ၈ ဦးမွာ ခ်င္းေတာင္ေဒသ ဖလမ္း၊ တီးတိန္ဘက္မွ ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ေရာက္ခိုက္ သူတို႔ အလြန္ ေလးစားရေသာသူကို ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည္ကို သြားေရာက္ၿပီး ဆုေတာင္းေပးခ်င္ေသာ ဆႏၵေၾကာင့္ ကမာရြတ္ရွိ လွည္းတန္း မွတ္တိုင္တြင္ ဆင္းၿပီး အေရွ့ဘက္ တကၠသိုလ္ ရိပ္သာလမ္းဆီသို႔ ဆက္လက္ ထြက္ခြာသြားသည္။
ယခုတေလာ လံုျခံဳေရးမ်ား ထူထပ္စြာ အေစာင့္ခ်ထားေသာ တကၠသိုလ္ ရိပ္သာလမ္းသည္ လူသြားလူလာ ရွင္းေနၿပီး ေတာ္႐ံု ကားမ်ားပင္လွ်င္ ျဖတ္မသြားရဲေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ဤသို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ အဆိုပါ ခ်င္းတိုင္းရင္းသူႀကီး ၈ ဦးမွာ ရဲရင့္ တည္ၾကည္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ မိမိသြားလိုေသာ ေနရာဆီသို႔ ဆက္လက္ သြားေနဆဲ ျဖစ္သည္။ အိမ္အမွတ္ ၅၄ အနီး ေရာက္ေသာအခါ လံုျခံဳေရးမ်ားက သတိႀကီးစြာျဖင့္ စစ္ေဆးေတာ့သည္။ ေတာင္ေပၚ တိုင္းရင္းသူ အဖြားႀကီးမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လံုျခံဳေရး အေစာင့္မ်ားမွာ အနည္းငယ္ စိတ္သက္သာရာ ရသြားသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဝတၱရားအရ ေမးျမန္းမႈကို စတင္လိုက္သည္။
“ဘယ္သြားမလို႔လဲ။ လြယ္အိတ္ထဲမွာ ဘာေတြပါလဲ”
မဆိုင္းမတြပင္ ခ်င္းအမ်ဳိးသမီး ေျဖဆိုလိုက္ပံုက … “ငါတို႔ခ်င္းေတာင္ကို လာလည္ဖူးတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းရဲ့ သမီးအိမ္ကို သြားမလို႔။ လြယ္အိတ္ထဲမွာ ဧဝံေဂလိစာပဲ ပါတယ္။ နင္တို႔ကိုလည္း ေဝငွေပးမွာပါ” ဟူ၍ ပါးစပ္ကလည္း ေျပာ၊ လက္မွလည္း လြယ္အိတ္ထဲမွ ခရစ္ယာန္ ဓမၼစာမ်ားကို အေစာင့္မ်ားထံ ေဝငွလိုက္သည္။ လံုျခံဳေရး အေစာင့္ထဲမွ ဗိုလ္ႀကီးဆိုသူ ေရာက္လာၿပီး ဆက္လက္ ေမးျမန္းျပန္သည္။
“ဘယ္သူ႔ အမိန္႔နဲ႔ လာတာလဲ။ ဒီအိမ္ကို ဘယ္သူမွ လာလို႔မရဘူး”
အသက္အႀကီးဆံုး ခ်င္းတိုင္းရင္းသူႀကီးက မိုးေကာင္းကင္ဆီသို႔ လက္ညိႇဳးထိုးရင္း “ဒီကိုလာတာ အထက္အမိန္႔နဲ႔ လာတာ။ ဆုေတာင္းေပးဖို႔လည္း အထက္က အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္” ဟု ၾကည္လင္ ျပတ္သားေသာ အေျဖစကားေၾကာင့္ ဗိုလ္ႀကီးဆိုသူ ဘာမွ ဆက္မေမးရဲေတာ့ဘဲ ဆုေတာင္းျခင္းကို ခြင့္ျပဳ လိုက္ရေတာ့သည္။
ဆုေတာင္းသံမ်ားသည္ တကၠသိုလ္ ရိပ္သာလမ္းထဲ ပ်ံ့လြင့္သြားသည္။ ေတာင္ေပၚခ်င္းတို႔၏ ခရစ္ယာန္လို ဆုေတာင္းျခင္းသည္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ဆုေတာင္းျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ပါ။ ေၾကကြဲေသာ စိတ္ႏွလံုးသားျဖင့္ အထက္ ေကာင္းကင္ဘံုထိ ၾကားေအာင္ ေအာ္ဟစ္ ဆုေတာင္းျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္မိုးက မၿခိမ္းဘဲ ရြာခ်လိုက္ေသာေၾကာင့္ ရႊဲရႊဲ စိုေနသည့္တိုင္ ထီးမေဆာင္းဘဲ ဆက္လက္ ဆုေတာင္းရာ မိနစ္ ၂ဝ ခန္႔ ၾကာသြားသည္။ ေနအိမ္ျခံထဲသို႔ ဝင္ခြင့္မရေသာ္လည္း ၿခံအျပင္မွ ဆုေတာင္းသံကို သူတို႔ ယံုၾကည္ ေလးစားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သမီးသည္ ၾကားသိေလာက္ေပသည္။ စိတ္ေက်နပ္သြားေလာက္ေအာင္ ဆုေတာင္း ေပးၿပီးေနာက္ ခရစ္ယာန္ ထံုးစံအရ အခ်င္းခ်င္း လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္သည့္အျပင္ အေစာင့္မ်ားထံလည္း သြားေရာက္ကာ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။
ထိုထဲမွ ဗိုလ္ႀကီးဆိုသူသည္ “ခုနက အထက္အမိန္႔နဲ႔ လာတာလို႔ ေျပာတယ္။ သူ႔ရဲ့ အမိန္႔စာပါရင္ ေပးခဲ့ပါ” ဟူ၍ မဝံ့မရဲျဖင့္ အဖြားႀကီးကို ဆက္လက္ ေမးျမန္း လိုက္ေသးသည္။ ခ်င္းအမ်ဳိးသမီးႀကီး အားလံုး အထင္ေသး မ်က္ႏွာျဖင့္ ဗိုလ္ႀကီးဆိုသူ၏ မ်က္ႏွာဆီသို႔ စုျပံဳေရာက္ရွိသြားသည္။ အဖြားႀကီးက ဆက္လက္ ေျပာလိုက္သည္မွာ “အထက္အမိန္႔စာ ဆိုတာ ျပဖို႔ မလိုဘူး။ အထက္ ေကာင္းကင္တမန္ေတြဟာ ငါတို႔ကို အၿမဲ ေစာင့္ေရွာက္ေနတယ္။ ငါတို႔ လာေရာက္ ဆုေတာင္းတာဟာ အထက္ ေကာင္းကင္တမန္က လႊတ္လိုက္လို႔ပဲ။ ခုလည္း ဆုေတာင္းျခင္း အမႈကိစၥ ၿပီးေျမာက္တာဟာ ေကာင္းကင္တမန္ေတြ တပ္ခ် ကာကြယ္ထားလို႔ပဲ။ ဒီညမွာလည္း ငါတို႔ ခ်င္းေတာင္ျပန္ဖို႔ အထက္ ေကာင္းကင္တမန္ေတြက ပို႔ေဆာင္ေပးအံုးမွာ။ နင္တို႔လည္း ဘုရားသခင္ကို မေမ့နဲ႔ေနာ္။ ဘုရားသခင္ ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ” ဟူ၍ ေျပာဆိုၿပီး အေရွ့ဘက္ ကမၻာေအး ဘုရားလမ္းဆီသို႔ ထြက္ခြာ သြားၾကေလသည္။
အေစာပိုင္းက အထက္အမိန္႔ေၾကာင့္ဟုသာ ခြင့္ျပဳလိုက္ရေသာ ဗိုလ္ႀကီးဆိုသူသည္ အထက္ ေကာင္းကင္တမန္ အမိန္႔အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိရွိသြားသည့္ အျပင္ ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အထက္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔၏ အေရးယူမႈတို႔ကို ေတြးမိရင္း မွင္သက္ က်န္ရစ္ ခဲ့ေလေတာ့သည္။
စက္တင္ဘာ ၂၂ ရက္ေန႔
ရန္ကုန္မိုးသည္ စံခ်ိန္တင္ေအာင္ ရြာသြန္းေနသည္။ လွည္းတန္း လမ္းဆံုမွ သံဃာထုႀကီးသည္ စနစ္တက်ျဖင့္ တကၠသိုလ္ရိပ္သာ လမ္းထဲသို႔ ဝင္သြားေလသည္။ သံဃာေတာ္ခ်ည္း သက္သက္ မဟုတ္ပါ။ အကႌ်အျဖဴ၊ ပုဆိုးအျပာမ်ား ဝတ္ဆင္ထားေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား အပါအဝင္ ျပည္သူလူထု အင္အားကလည္း ေနာက္မွ ၿခံရံ၍ လိုက္ပါေနသည္။ ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္မွ ခရီးသည္ အခ်ဳိ့လည္း လိုက္ပါသြားရာ လူထုအင္အားမွ အံ့မခန္း မ်ားျပားသြားေလသည္။
အဓမၼဘက္ေတာ္သား အေရးနိမ့္သြားေလၿပီ။ ေမတၱာ တန္ခိုးေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္သြားေသာအခါ သံဃာေတာ္မ်ား တန္းစီ ေနရာယူၿပီး ေမတၱာသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကို စတင္ ရြတ္ဖတ္ေလသည္။
အိမ္ေရွ့ဂိတ္မွ အေစာင့္ စစ္သားအခ်ဳိ့၏ မ်က္ႏွာမွာ မေကာင္းလွေပ။ က်လုလု မ်က္ရည္ကို မနည္း ထိန္းထားပံုရသည္။
ယေန႔ ျမင္ကြင္းတြင္ ထူးဆန္းစြာ ေတြ႔ခဲ့ရသည့္ အိမ္အမွတ္ ၅၄ မွ ေဒါင္းအလံမ်ားႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မိန္႔ခြန္း စာတမ္းမ်ားကို မ်က္စိမွ မထြက္ႏုိင္ဘဲ ျမင္ေယာင္မိေနသည္။
တကၠသိုလ္ ရိပ္သာလမ္း၊ အိမ္အမွတ္ ၅၄ အနီးသို႔ ေရာက္ေသာအခါ လည္စီး အနီေရာင္ ပတ္ထားေသာ လံုထိန္း အပါအဝင္ လံုျခံဳေရး တပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားက ဟန္႔တားလိုက္သည္။ လက္ထဲတြင္ စကားေျပာစက္၊ ခါးတြင္ နံပါတ္တုတ္အနက္ႏွင့္ ေလးခြက အသင့္ ခ်ိတ္ဆဲြထားသည္။ ေနအိမ္ ေရွ့ဂိတ္ တံခါးကိုလည္း ပိတ္ဆို႔ထားသည္။ သံဆူးေခြမ်ားကိုလည္း တပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားက ပိတ္ဆို႔ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဓမၼသမားမ်ားကို ဟန္႔တား ပိတ္ဆို႔ေနသည့္ အဓမၼ သမားမ်ား၏ ျပင္ဆင္မႈ ျဖစ္သည္။
တဖက္တြင္ ေမတၱာလက္နက္ ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားတြင္ သာသနာ့ အလံ၊ ဓမၼေတးသံသာ ပိုင္ဆုိင္ေလသည္။ ခုေတာ့ အိမ္အမွတ္ ၅၄ ေရွ့တြင္ အာဏာရွင္သား အဓမၼ ဘက္ေတာ္သားႏွင့္ ဗုဒၶ၏သား ဓမၼ ဘက္ေတာ္သားတို႔ ဆံုေလၿပီ။ ခါးတြင္ လူသတ္ လက္နက္အျပင္ အၾကမ္းဖက္ ႏွိပ္ကြပ္မည့္ ကိရိယာမ်ား တပ္ဆင္ထားေသာ လံုျခံဳေရး အရာရွိႏွင့္ သံဃာေတာ္ထဲမွာ ဝါေတာ္ႀကီးေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔ စတင္ စကားေျပာၾကရာ အဓမၼ ဘက္ေတာ္သားက စတင္၍ “ဒီေနရာဟာ လူစုလူေဝးနဲ႔ လာလို႔ ရတဲ့ေနရာ မဟုတ္ဘူး။ တားျမစ္ဖို႔ တာဝန္ရွိပါတယ္” ႏႈတ္က ေျပာသာေနေပမယ့္ မ်က္ႏွာမွာ စိုးထိတ္ ေၾကာက္လန္႔ေနသည္ကို အထင္းသား ျပသေနသည္။
မ်က္ႏွာေတာ္ တည္ၿငိမ္ၿပီး ေမတၱာဓာတ္ လႊမ္းျခံဳထားသည့္ ဓမၼသားေတာ္က “ဒီလူစုလူေဝးဟာ ဒကာတို႔ကို ရန္မမူပါဘူးဆိုတာ ဘုန္းႀကီး အာမခံပါတယ္။ ဒကာ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္လား … ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔သတာကို ခံယူမလား။ မခံယူဘဲ အၾကမ္းဖက္မလား။ ဘုန္းႀကီးတို႔ကေတာ့ ေမတၱာ ပရိတ္ေတာ္ ရြတ္မယ္။ ဒကာတို႔ တားျမစ္လည္း ရြတ္ဖတ္မွာပဲ”
အဓမၼဘက္ေတာ္သား အေရးနိမ့္သြားေလၿပီ။ ေမတၱာ တန္ခိုးေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္သြားေသာအခါ သံဃာေတာ္မ်ား တန္းစီ ေနရာယူၿပီး ေမတၱာသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကို စတင္ ရြတ္ဖတ္ေလသည္။ လူထု ပရိတ္သတ္ႀကီးလည္း ယဥ္ေက်းစြာ ၿငိမ္သက္ၿပီး လက္ခုပ္မ်ား ခ်ီကာ ပရိတ္ေတာ္ ရြတ္ဖတ္ျခင္းကို နာၾကားေနသည္။ ေနအိမ္အမွတ္ ၅၄ သည္ ဝန္းထရံမ်ား ႏွစ္ထပ္ ကာရံထားျခင္းေၾကာင့္ အိမ္ကို ေကာင္းစြာ မျမင္ရေသာ္လည္း ပရိတ္ ရြတ္ဖတ္သံကို ေကာင္းစြာ ၾကားႏိုင္ေလာက္သည္။ မိုးေရ ထိထားေသာ ေနအိမ္ ၿခံစည္း႐ိုးမွ ေဒါင္းအလံမ်ားသည္ တလူထူ လြင့္ေနသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း၏ မိန္႔ခြန္းမ်ားကို ေရးသားထားေသာ စာတမ္း ပိုစတာႀကီးသည္ ခ်ီးမြမ္း ဂုဏ္ျပဳသည့္အလား တဖတ္ဖတ္ အသံျပဳေနသည္။
ခဏအၾကာမွာပင္ ေနအိမ္ ၿခံဝင္းတံခါးသည္ ပြင့္လာသည္။ ေရွးဦးစြာ ထြက္လာသူက အရပ္ျမင့္ျမင့္ လံုထိန္း ၃ ေယာက္ ျဖစ္သည္။ အဲ့ဒီေနာက္ ထြက္လာသူက ပင္နီအကႌ် ဝတ္ဆင္ထားေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ပင္ ျဖစ္သည္။ ကပ္လ်က္ အမ်ဳိးသမီး ၂ ဦးကလည္း ေဘးတဖက္စီ ၿခံရံေပးထားသည္။ အားလံုးလိုလို သံဃာေတာ္မ်ားကို လက္အုပ္ခ်ီ ဖူးေမွ်ာ္ေနၾကသည္။ ဒုတိယအႀကိမ္ ကန္ေတာ့ေသာအခါ မ်က္ရည္မ်ား ယိုစီးက်လာသည္ကို အထင္းသား ေတြ႔လိုက္ရသည္။ တတိယေျမာက္ ကန္ေတာ့ၿပီးေသာအခါ ေမတၱာပရိတ္ ရြတ္ဖတ္ေနၾကေသာ သံဃာေတာ္ အခ်ဳိ့ မိုးေရေၾကာင့္လား၊ မ်က္ရည္ေၾကာင့္လားမသိ ခဲြျခားရခက္ေသာ မိုးေရ (ဝါ) မ်က္ရည္တို႔သည္ ပါးျပင္ထပ္၌ ခိုေနသည္။ အိမ္ေရွ့ဂိတ္မွ အေစာင့္ စစ္သားအခ်ဳိ့၏ မ်က္ႏွာမွာ မေကာင္းလွေပ။ က်လုလု မ်က္ရည္ကို မနည္း ထိန္းထားပံုရသည္။ လူပရိတ္သတ္ထဲမွ ႐ႈိက္သံမ်ား ထြက္ေပၚလာတာေၾကာင့္ က်ေနာ္လည္း က်လုလု မ်က္ရည္ကို ထိန္းထားေနရသည္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ဝမ္းေျမာက္စြာ ႏႈတ္ဆက္ေနၾကေသာ အသံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ ေမတၱာသုတ္ ဖတ္ၾကားမႈလည္း ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ေလသည္။
အဓမၼ ဘက္ေတာ္သားမ်ား ပံုစံက အစြယ္က်ဳိးသည့္ ေႁမြေပြးလို ေပ်ာ့ေခြ သြားေလေတာ့သည္။ (က်ေနာ့္အထင္ ကိုင္ထားေသာ ေသနတ္မ်ားကို လႊင့္ပစ္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ကားလမ္းႏွင့္ ပြတ္တုိက္ခ်င္ေနပံုရသည္)
စီးေနက် အမွတ္ ၅၁ ဘတ္စ္ကားသည္ လူအေပါင္း ၾကပ္သိပ္ေနသည့္ အတြက္ ညမိုးခ်ဳပ္မွ က်ေနာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္။ မိုးမိထားေသာ အရွိန္ေၾကာင့္ ေစာေစာ အိပ္ယာဝင္ခဲ့ေပမယ့္ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ဘဲ ယေန႔ ျမင္ကြင္းတြင္ ထူးဆန္းစြာ ေတြ႔ခဲ့ရသည့္ အိမ္အမွတ္ ၅၄ မွ ေဒါင္းအလံမ်ားႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မိန္႔ခြန္း စာတမ္းမ်ားကို မ်က္စိမွ မထြက္ႏုိင္ဘဲ ျမင္ေယာင္မိေနသည္။ ေလမတိုက္ဘဲ ဘာေၾကာင့္ အလံႏွင့္ စာတမ္းမ်ား လြင့္ေနရသနည္း …။
တိုက္ဆိုင္မႈတခု ျဖစ္ပါသည္။ ဂ်ပန္ေခတ္ကာလ ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး စတင္ေသာေန႔ (ေအာင္ေျမနင္းပဲြေန႔) တြင္ ေတာ္လွန္ေရး ပန္းၿခံတြင္ လႊင့္ထူထားေသာ ဂ်ပန္ အလံေတာ္ႏွင့္ ဗမာ့ တပ္မေတာ္ ေဒါင္းအလံေတာ္ ႏွစ္ခုတြင္ ဂ်ပန္ အလံေတာ္သည္ ၿငိမ္သက္ေနၿပီး ေဒါင္းအလံေတာ္သည္ တလူလူ လြင့္ေနခဲ့ပါသည္။ မၾကာလွပါ ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္မ်ား အ႐ႈံးႀကီး ႐ႈံးကာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေပးဆပ္လိုက္ရသည္။ ဗမာ့ တပ္မေတာ္သည္ တပ္ေပါင္းစုႀကီး အသြင္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္မႈ သရဖူ ေဆာင္းႏုိင္ခဲ့ပါသည္။
ယခုလည္း နိမိတ္ ေကာက္ရေသာ္ သမုိင္းဝင္ ေဒါင္းအလံေတာ္သည္ မၾကာမီ ေအာင္ျမင္မႈ သရဖူ ေဆာင္းႏုိင္ၿပီး၊ အဓမၼ ဘက္ေတာ္သားတို႔၏ ဘဝမွာ ဘယ္သုိ႔ … ဘယ္ကို … ဘယ္လို … ဘယ္စခန္း သြားမည္နည္းကို ေတြးမိရင္း မ်ားစြာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါေတာ့သတည္း။
(စာေရးသူကို ဆက္သြယ္လိုပါလွ်င္ shanarmy@gmail.com သို႔ ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။)
No comments:
Post a Comment