| ကလိုေစးထူး | |
| Saturday, 22 December 2007 22:39 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ | |
| လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ပုိင္းေတြက ျမန္မာျပည္မွာ စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္း အမွတ္စဥ္ (၅၀) နဲ႔ တပ္မေတာ္ နည္းပညာ တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း ဆင္းပြဲ အမွတ္စဥ္ (၁၀) တုိ႔ကို ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ သင္တန္း ဆင္းပြဲ ႏွစ္ခုလုံးကို တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သန္းေရႊ တက္ေရာက္ မိန္႔ခြန္း ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ အသက္အရြယ္ရလာလုိ႔ ဇရာဖိစီးလာပုံရတဲ့ အတြက္ ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ့ မိန္႔ခြန္းေတြဟာ စစ္ေရးျပကြင္းထဲမွာ တန္းစီ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ဗိုလ္ေလာင္း တေယာက္ေယာက္ မူးေမ့ လဲက်သြားေလာက္တဲ့ အထိေတာ့ ရွည္လ်ားျခင္း မရိွလွေတာ့ပါဘူး။ သင္တန္းဆင္းပြဲ ႏွစ္ခုမွာ ေျပာသြားတဲ့ မိန္႔ခြန္း ႏွစ္ခုလုံးဟာ ခပ္တိုတုိနဲ႔ ပုံစံေတြကလည္း ဆင္တူပါပဲ။ တိုေတာင္းလွေပမယ့္ သူ ေျပာတဲ့ မိန္႔ခြန္းႏွစ္ခုလုံးမွာ ပါ၀င္တဲ့ အခ်က္တခုကို သတိထားမိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တပ္မေတာ္ရဲ့ စြမ္းရည္ (၃) ရပ္ ျဖစ္တဲ့ စစ္ေရးစြမ္းရည္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စြမ္းရည္ နဲ႔ စည္း႐ုံးေရး စြမ္းရည္ေတြကို ထည့္သြင္း မွာၾကားသြားတာပါပဲ။ အဓိကအားျဖင့္ စည္း႐ုံးေရး စြမ္းရည္ကို ပုိမို အေလးထားဟန္ ရိွေနတယ္လို႔ ဉာဏ္မီသေလာက္ ထင္ျမင္ သုံးသပ္မိပါတယ္။ *** စည္းရုံးေရး…။သုံးလုံးတည္းေသာ ဒီစကားရပ္ရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ ျပည့္၀တဲ့ အဓိပၸာယ္မ်ားစြာနဲ႔ ပုံေဖာ္ ေဆာင္ရြက္သင့္တာ မ်ားစြာ၊ ၿပီးေတာ့ သေဘာထားႀကီး ျပည့္၀ေပးရမယ့္ အရာမ်ားစြာ လိုအပ္လို႔ ေနတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ လူတေယာက္၊ ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့ လူတစု၊ ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တခု၊ ဒီထက္ပုိၿပီးေတာ့ လူ႔ေဘာင္ တခုလုံး မိမိဘက္ကို ပါလာဖုိ႔အတြက္ `စည္း႐ုံးေရး´ ဆိုတဲ့ အရာဟာ မရိွမျဖစ္ လိုအပ္ခ်က္တခုပါပဲ။ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ ေသးေသးေလးကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႀကီးမားတဲ့ စီမံကိန္းႀကီး တခုလုံးကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈ တခုကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္အားထက္သန္စြာ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္လိုသူေတြ လိုအပ္ပါတယ္။ တဦးတေယာက္တည္း ပုံေဖာ္ေဆာင္ရြက္လုိ႔ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္သာေတာ့တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ မိမိေဆာင္ရြက္တဲ့ အလုပ္ကို စိတ္ပါ၀င္စားလာေအာင္၊ စိတ္ပါ၀င္စားမႈကမွ တဆင့္တက္လို႔ ပူးေပါင္းပါ၀င္လာေအာင္ လိုက္ေလ်ာညီေထြတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးစုံကေန ဆြဲေဆာင္မႈေတြ ျပဳလုပ္ရတာကို `စည္း႐ုံးေရး´ လို႔ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္တပ္ကေတာ့ ဒီအခ်က္ကုိ သူတုိ႔ နည္းသူတုိ႔ဟန္နဲ႔ ပုံေဖာ္ပါတယ္။ စည္းရုံးေရး စြမ္းရည္ ျပည့္၀မႈဆိုတာကိုလည္း သူတုိ႔ စစ္တပ္တြင္းမွာ အေလးထားစရာ အခ်က္တခ်က္ အျဖစ္နဲ႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အကဲျဖတ္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ တႏွစ္ပတ္လုံးမွာ တပ္သားသစ္ အနိမ့္ဆုံး အေယာက္ ၃၀ မွ ရေအာင္ မစုေဆာင္းႏိုင္တဲ့ တပ္ရင္း/တပ္ဖြဲ႔က တပ္မွဴးဟာ `စည္း႐ုံးေရး စြမ္းရည္ ည့ံဖ်င္းတယ္´ လို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ အတင္းအဓမၼ စုေဆာင္းလုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကေလးသူငယ္ေတြကို လွည့္ဖ်ားေသြးေဆာင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ တပ္သားသစ္ မ်ားမ်ား စုေဆာင္းႏိုင္တဲ့ တပ္ရင္းဟာ `စည္း႐ုံးေရး စြမ္းရည္ ေကာင္းတယ္´ လို႔ သတ္မွတ္ေပးပါတယ္။ စစ္တပ္ထဲမွာ ထူးျခားခ်က္ တခုကေတာ့ စည္း႐ုံးစရာ သိပ္မလိုလွဘဲနဲ႔ ျပန္တမ္း၀င္အဆင့္ အရာရိွေတြဟာ အင္မတန္မွ စည္းလုံးပါတယ္။ အရာရိွေပါက္စေတြ အမွားတခုခု လုပ္မိရင္လည္း အေကာင္ႀကီးႀကီး အရာရိွႀကီးေတြက တတ္ႏိုင္သမွ် ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေပါ့ေပါ့ အေရးယူေဆာင္ရြက္တာေတြ၊ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ တေယာက္ေယာက္နဲ႔ အရာရိွ တေယာက္ေယာက္ ကေတာက္ကဆ တခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မွားသည္ျဖစ္ေစ အရာရိွကသာလွ်င္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အသာစီးရေလ့ရိွတာဟာ အရာရိွအခ်င္းခ်င္း စည္းလုံးေနေစဖုိ႔ အသုံးခ်တဲ့ စည္း႐ုံးေရး လက္နက္ တခု ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အတူတကြ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကရတဲ့ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းက သံေယာဇဥ္ေတြကလည္း စစ္တပ္ အရာရိွ အခ်င္းခ်င္း တထူးတလည္ စည္း႐ုံးစရာ မလုိလွတဲ့ စည္းလုံးျခင္းေတြကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္းပဲ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ယေန႔အခ်ိန္မွာ အနီးကပ္ဆုံးအားျဖင့္ ထိေတြ႔ ဆက္ဆံေနရတဲ့ ႐ုရွေရာက္ ျမန္မာစစ္ အရာရိွငယ္မ်ားဟာ အင္မတန္မွ စည္းလုံးဟန္ ရိွတာကို သတိထားမိပါတယ္။ သာဓက တခု တင္ျပရရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ လ ေက်ာ္ခန္႔တုန္းက ႐ုရွေရာက္ စစ္ဗိုလ္တေယာက္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ပုတ္ခတ္ေစာ္ကားတာကို ေ၀ဖန္ေထာက္ျပတဲ့ က်ေနာ့္ ေဆာင္းပါး တပုဒ္ ေခတ္ၿပိဳင္ ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပပါရိွစဥ္တုန္းက အဲဒါကို ဖတ္မိတဲ့ ႐ုရွေရာက္ စစ္ဗိုလ္ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေဆာင္းပါးရဲ့ အဓိကဆိုလိုရင္း ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေစာ္ကားသူ အဲဒီ စစ္ဗိုလ္ေပါက္စကို အခ်င္းခ်င္း ထိန္းသိမ္းတည့္မတ္ေပးလိုတဲ့ အခ်က္ထက္ သူတုိ႔ စစ္တပ္အရာရိွသင္တန္းနဲ႕ စစ္ဗိုလ္ေတြကို ပုတ္ခတ္တယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုသာ တက္ညီလက္ညီနဲ႔ တစည္းတလုံးႀကီး အေလးထား ျပန္လည္ တုံ႔ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ စစ္ဗိုလ္က ကုိယ္ပိုင္ဘေလာ့ဂ္ ေရးၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေနာက္ထပ္တခါ ပုတ္ခတ္ေစာ္ကား ျပန္ေတာ့လည္း သူတို႔ ႐ုရွေရာက္ အခ်င္းခ်င္း ဘယ္သူကမွ ထိန္းသိမ္း တည့္မတ္ေပးတာ မရိွခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မၾကာေသးခင္ကာလကေတာ့ ႐ုရွေရာက္ စစ္ဗုိလ္တေယာက္ရဲ့ ပါစင္နယ္နဲ႔ ဆုိင္တဲ့ ဓာတ္ပုံတခ်ိဳ႔ကိစၥကို နာမည္ႀကီး ဘေလာ့ဂါတေယာက္ရဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ တင္ျပတဲ့ အခါမွာေတာ့ ႐ုရွေရာက္ စစ္ဗိုလ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တညီတညာနဲ႔ ကန္႔ကြက္ၾကပါတယ္။ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ အဲဒီ ဘေလာ့ဂါႀကီးကို ေ၀ဖန္ေထာက္ျပတဲ့ အထဲမွာ ဒီမိုကေရစီ လိုလားသူေတြလဲ ပါ၀င္ခဲ့တာပါပဲ။ တဖက္က စစ္ဗိုလ္ေတြက ဟုတ္တဲ့ေနရာေရာ၊ မဟုတ္တဲ့ေနရာေရာ အဲဒီလို စည္းလုံးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီ လိုလားသူေတြဘက္မွာ တခါတရံမွာ မလိုအပ္လွတဲ့ ထိခတ္မႈေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတာကုိ ေတြ႔ရေတာ့ ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ တကယ္တမ္း စဥ္းစားၾကည့္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံး (ဒီမိုကေရစီလုိလားသူ မွန္သမွ်) မွာ ပုံစံေတြ မ်ိဳးစုံ ကြဲျပားေနရင္ေတာင္ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံရဲ့ လက္ရိွ အေျခအေနႀကီးကုိ ေျပာင္းလဲမႈ တစုံတရာကေန တဆင့္ ယခုထက္ ပုိၿပီးေတာ့ ေကာင္းမြန္တဲ့ အေနအထားကို ေရာက္ေစခ်င္ၾကတဲ့ ဆႏၵရိွသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ တဖက္မွာေတာ့ က်ေနာ့္တုိ႔ရဲ့ အဲဒီ ဆႏၵကို ႐ိုက္ခ်ိဳးၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ေနရာကို ၿမဲႏိုင္သမွ် ၿမဲေအာင္ ေျခကုပ္ယူထားတဲ့ စစ္အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ သူတုိ႔ကို ေထာက္ခံသူေတြ…။ အဲဒီ ဘက္ႏွစ္ဖက္ရဲ့ အလယ္မွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ အတြက္ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးလွတဲ့ အင္အားစုႀကီး ရိွေနပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ `ျပည္သူလူထု´ ပါပဲ။ အဲဒီ ျပည္သူလူထုဟာ စစ္တပ္ကိုေရာ က်ေနာ္တုိ႔ကိုပါ ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ ဆိုတာဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လိုမွ ေမ့ထားလို႔ မရတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ လက္ရိွ အေျခအေနမွာ စစ္တပ္ဟာ ျပည္သူလူထုကို အကာအကြယ္ ေပးမေနဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ စစ္တပ္ကို ျပည္သူက နာက်ည္းေနတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ဟာ ေသခ်ာေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ လိုလားတဲ့ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႔အတြက္ လုံေလာက္တဲ့ အခ်က္ေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အဲဒီ နာက်ည္းမႈေတြကမွ တဆင့္ ပူးေပါင္းပါ၀င္ ဆန္႔က်င္မႈ ဆိုတဲ့ အရာဆီကုိ ေရာက္လာဖုိ႔ လိုပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကလည္း အဲဒီ ျပည္သူလူထုနဲ႔ တသားတည္း ျဖစ္ေနျခင္းအားျဖင့္ စည္း႐ုံးေရးကုိ သိမ္ေမြ႔စြာ ေဖာ္ေဆာင္သင့္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ စည္း႐ုံးရမယ့္ ျပည္သူေတြထဲမွာလည္း အလႊာေပါင္းစုံနဲ႔ လူတန္းစား ေပါင္းစုံ ပါ၀င္ေနပါတယ္။ သူတို႔တေတြ က်ေနာ္တုိ႔ကို နားလည္လာေအာင္၊ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အတူတူ ပူးေပါင္းပါ၀င္လာေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ့္ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ အခ်င္းခ်င္း ထိခတ္ စီးခ်င္းထုိးေနၾကသင့္ပါသလား…။ နည္းနည္းေလး လုပ္ႏိုင္တဲ့ လူပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ားႀကီး လုပ္ႏိုင္တဲ့ လူပဲျဖစ္ျဖစ္ လမ္းတခုကို ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းေနသူ အခ်င္းခ်င္း စည္းလုံးညီညႊတ္လွစြာနဲ႔ အတူတူပူးေပါင္း ေလွ်ာက္လွမ္းခ်င္သူေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ စည္းလုံးၾကပါစို႔လား…။ ေနာက္တခ်က္…။႐ုရွကို ေရာက္ေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္တေယာက္ကုိ စစ္ယူနီေဖာင္းခၽြတ္ၿပီးေတာ့ သူ႔စစ္တပ္ကို ျပန္ဆန္႔က်င္ဖုိ႔အထိ က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္ထားလို႔ မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ့ စိတ္ထဲ အေတြးထဲကုိ က်ေနာ္တို႔အားလုံး လိုလားတာ၊ က်ေနာ္တုိ႔ ခံစားေနရတာေတြဟာ ဒါေတြပါလား၊ သူတုိ႔ အမွန္တကယ္ လုပ္သင့္တာဟာ ဒါေတြပါလား ဆိုတာကို သိသြားေအာင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီကမွ တဆင့္ပဲ ေျပာင္းလဲျခင္းကို က်ေနာ္တုိ႔ ေဖာ္ေဆာင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစား စည္း႐ုံးသင့္တယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ခက္ခဲမႈေတြကေတာ့ မ်ားစြာ ရိွေနႏိုင္ပါတယ္။ အသားေသေနတဲ့ အျမင္ေတြ၊ အ႐ိုးစြဲေနတဲ့ ၀ါဒေတြ၊ မစြန္႔လႊတ္လိုတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ေက်ာ္လႊားၿပီးေတာ့ `စည္း႐ုံးေရး´ ဆိုတဲ့ အရာကို က်ေနာ္တို႔ ပါးနပ္စြာ ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္တာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ေရးတာ အတန္ငယ္ ရွည္လ်ားခဲ့ပါၿပီ။ အထက္က ေရးခဲ့တာ အားလုံးကို လုံး၀ ဥႆုံ လက္ခံႏိုင္ခ်င္မွ လက္ခံႏိုင္မယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္ နားလည္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ေရးခဲ့တာရဲ့ လိုအပ္ခ်က္နဲ႕ ျဖည့္လုိတဲ့ အခ်က္ကုိ မိမိ ထင္ျမင္တဲ့ ရွဳေထာင့္ကေန စိတ္ႀကိဳက္ ေထာက္ျပႏိုင္ပါတယ္။ အဓိကက က်ေနာ္တုိ႔ အေျဖတခု ေကာင္းေကာင္း ထုတ္ႏိုင္ဖုိ႔ပါပဲ။ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ စည္း႐ုံးေရးအတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ စည္းလုံးမႈကိုေတာ့ ခိုင္ခိုင္ ကိုင္ထားရမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေနပါၿပီ။ ကလိုေစးထူး |
Friday, December 28, 2007
Friday, December 7, 2007
| နန္းေဒဝီ | |
| Thursday, 06 December 2007 17:46 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ | |
| စက္တင္ဘာလတုန္းက ဆႏၵျပသံဃာေတာ္ေတြကို ေထာက္ခံအားေပးတယ္ ဆိုတဲ့ စြပ္စဲြၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၃ဝ ေက်ာ္ ကာတြန္းဆြဲလာတဲ့ လုပ္ငန္းကို ျမန္မာ အာဏာပိုင္ေတြက အခုလို ႐ုတ္တရက္ ပိတ္ပင္လိုက္တဲ့အတြက္ စာဖတ္သူ ပရိတ္သတ္နဲ႔ ေဝးကြာသြားရလို႔ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရတယ္လို႔ ဝါရင့္ကာတြန္းဆရာ ေအာ္ပီက်ယ္က ရင္ဖြင့္လာပါတယ္။ “အခုေတာ့ ကာတြန္း မဆြဲရေတာ့ဘူးေလ။ က်ေနာ့္ကာတြန္းကို ပရိတ္သတ္ေတြက မေတြ႔ရေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ ဘယ္စိတ္ေကာင္းမလဲ။ ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္မေကာင္းဘူးေပါ့” လို႔ ဆိုပါတယ္။ “အပိတ္ခံလိုက္ရတာကို က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ သိရပါတယ္။ ေၾကာ္ျငာ ကုမၸဏီေတြ ကိုယ္တုိင္ ေျပာျပတယ္။ ဆရာ့ ကာတြန္းေတာ့ အပိတ္ခံလိုက္ရၿပီ။ ေၾကာ္ျငာခြင့္ မရေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တခ်ဳိ့ေတြမွာ က်ေနာ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြေတြရဲ့ ေဆာင္းပါး၊ ဝတၳဳထဲမွာ က်ေနာ့္နာမည္ ပါရင္လည္း ပိတ္တယ္” လို႔ ဆက္ေျပာပါတယ္။ ကာတြန္းဆရာ ေအာင္ပီက်ယ္အပါအဝင္ အႏုပညာရွင္၊ စာေပပညာရွင္ ၁၉ ေယာက္နဲ႔ သူတို႔ေတြရဲ့ အႏုပညာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို အာဏာပိုင္ေတြက ပိတ္လိုက္တာပါ။ အႏုပညာရွင္၊ စာေပပညာရွင္ အသိုင္းဝိုင္းကေတာ့ အခုလို အႏုပညာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ပိတ္လိုက္တာဟာ အႏုပညာရွင္ေတြ၊ စာေပပညာရွင္ေတြအတြက္ သူတို႔အသက္ကိုေတာင္ တပါထဲ သတ္လိုက္တာနဲ႔ အတူတူပဲလို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳၾကပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ေလာကမွာလည္း နာမည္ေက်ာ္ၾကား လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ ႐ုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ အကယ္ဒမီဆုရွင္ ဦးေက်ာ္သူကုိလည္း ဆင္ဆာခြင့္ျပဳခ်က္ ရၿပီးတဲ့ ႐ုပ္ရွင္နဲ႔ ဗီြဒီယုိကား ၂ဝ ေလာက္ကို ႐ုံတင္ျပသခြင့္ ပိတ္ပင္ ထားပါေသးတယ္။ “႐ုံတင္ခြင့္ေတာင္ ပိတ္ထားတယ္ ဆိုေတာ့ ႐ုိက္ကူးခြင့္ပါ တခါထဲ ပိတ္ထားလိုက္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ အဲဒီလို လုပ္လိုက္ေတာ့ အႏုပညာသမားေတြကို အသက္ကိုပါ ေသေအာင္ လုပ္လိုက္တာနဲ႔ အတူတူပဲဗ်” လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တနလၤာေန႔က နအဖ ႐ံုးစိုက္တဲ့ က်ပ္ေျပးအရပ္မွာ စစ္အစိုးရက သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ပါတယ္။ အစိုးရ ဝန္ႀကီးဌာနေတြက တာဝန္ရွိသူေတြ၊ သံ႐ုံးအႀကီးအကဲေတြ၊ ျပည္တြင္းျပည္ပ သတင္းေထာက္ေတြ တက္ေရာက္တဲ့ပဲြပါ။ ၾသဂုတ္လနဲ႔ စက္တင္ဘာလအတြင္းက သံဃာလူထု လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရွင္းလင္းေျပာဆိုရာမွာ သံယာေတာ္ေတြကို ဆြမ္းကပ္ခဲ့သူ ႐ုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ ဦးေက်ာ္သူ၊ လူရႊင္ေတာ္ ဇာဂနာ ေခၚ ကိုသူရ၊ စာေရးဆရာမ သန္းျမင့္ေအာင္ တို႔ကို မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ဓာတ္ခံအားနဲတဲ့ အႏုပညာသည္ေတြအျဖစ္ ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးက စြပ္စြဲေျပာဆိုခဲ့ၿပီး၊ မသမာသူလူတစု ေသြးထိုးမူေၾကာင့္ ေယာေရာင္လိုက္ပါသူေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ စြပ္စဲြ ပုတ္ခတ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုလို အႏုပညာသည္ေတြကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ပိတ္ပင္လိုက္လို႔ စားဝတ္ေနေရးကို ထိခိုက္ေစ႐ံုသာမက ဝါသနာပါတဲ့ အႏုပညာလုပ္ငန္းကေန ေသြၿဖီသြားေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ႏွိပ္ကြပ္လုိက္တာ ျဖစ္တယ္လို႔ အႏုပညာရွင္ေတြက ေဝဖန္ၾကပါတယ္။ ကာတြန္းဆရာ ေအာ္ပီက်ယ္က “အခက္အခဲက ေလာေလာဆယ္မွာ နဲနဲေတာ့ ခက္တာေပါ့။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္က နဂိုကတည္းက ကြန္ျပဴတာ Graphic design ေလးပါလုပ္ေတာ့၊ Logo ေလးေတြဘာေတြ လုပ္ေတာ့ အဲဒီ Commercial အလုပ္ေလးေတြေတာ့ မထိခိုက္ပါဘူး” လို႔ ဆိုလာပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ဦးေက်ာ္သူကလည္း “က်ေနာ့္မွာ နာေရးလုပ္ငန္းေလး ရွိေသးေတာ့ ခံသာပါေသးတယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ နာေရး ဦးေဆာင္လာေတာ့ အလုပ္လည္း ေတာ္ေတာ္တိုးလာတယ္။ လူအမ်ားကလည္းပဲ ဒီဟာကို အားေပးၾကတယ္” လို႔ ေျပာပါတယ္။ ကေလာင္အမည္ကို အပိတ္ခံရတာေၾကာင့္ စာေပပညာရွင္ တခ်ဳိ့က သူတို႔ရဲ့ စာမူေတြကို ကေလာင္ေျပာင္းၿပီး ေရးၾကည့္ေပမယ့္ စာေရးသူေတြရဲ့ ကိုယ္ေရး ရာဇဝင္ေတြကို စာေပစိစစ္ေရးက ေတာင္းေလ့ရွိတာေၾကာင့္ အခက္အခဲ ေတြ႔ရျပန္ေၾကာင္း ကာတြန္းေရးဆရာ ေအာ္ပီက်ယ္က အခုလို ေျပာပါတယ္။ “က်ေနာ္ေတာ့ ကေလာင္ေျပာင္းသံုးၿပီး ကာတြန္းဆြဲတာကိုေတာ့ ေရွာင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ စာတမ်က္ႏွာေၾကာင့္ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြ ထုတ္တဲ့အခါ သူတို႔မွာ အဆင့္ဆင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး လုပ္ရေတာ့ ျပႆနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြ ျဖစ္မွာကို မလိုလားဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ ဒီအတိုင္းပဲ ကာတြန္းမဆြဲဘဲ ေနလိုက္တယ္” လို႔ ေျပာဆိုပါတယ္။ အခုလို အဖက္ဖက္က ပိတ္ပင္တားဆီးမႈေတြ အထပ္ထပ္ လုပ္ထားလို႔ ကာယကံရွင္ အႏုပညာရွင္ေတြသာ မကဘဲ သူတို႔ရဲ့ ပရိသတ္ေတြ အတြက္ပါ စာေပဆိုင္ရာ နစ္နာဆံုး႐ႈံးမႈေတြ ျဖစ္ၾကရတယ္လို႔ ေအာ္ပီက်ယ္က အခုလို ေထာက္ျပ ေဝဖန္ပါတယ္။ “အဓိကေတာ့ ကေလာင္နာမည္ကို စာဖတ္သူေတြကလည္း အၿမဲတမ္း ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္။ ေနာက္ အားလံုးကလည္းပဲ က်ေနာ္ေရးတဲ့ ကာတြန္းေလးကို ႏွစ္ျခဳိက္ၾကတယ္ေလ။ ဒါေပမယ္လို႔ သူတို႔ေတြ ဖတ္ခြင့္မရွိေတာ့ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အလွမ္းေဝးသြားတာေပါ့” လို႔ ဆုိပါတယ္။ စာေပစိစစ္ေရးက တခ်ဳိ့ စာေပအႏုပညာရွင္ေတြကို ဆင္ဆာက တင္းက်ပ္၊ အကန္႔အသတ္နဲ႔ ထုတ္ေဝခုိင္းသလို အာဏာပိုင္ေတြကို ေဝဖန္ေျပာဆိုတဲ့ စာေရးဆရာေတြကို Black Lists စာရင္းမွာ မွတ္သားထားေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္တပ္နဲ႔နီးစပ္တဲ့ ေဆြမ်ဳိး အသိုင္းအဝိုင္းေတြရဲ့ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္း ထုတ္လုပ္သူေတြနဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ အာေဘာ္ကို ပံ့ပုိးဝန္းရံ ေရးသားခ်က္ေတြကို ထည့္သြင္း ထုတ္ေဝေပးတဲ့ စာေပ လုပ္ငန္းရွင္ေတြကိုေတာ့ မ်က္ႏွာသာ ေပးတာကေတာ့ ေခါက္႐ုိးက်ဳိးေနတဲ့ နအဖ စာေပကင္ေပတုိင္ရဲ့ က်င့္ဝတ္တခု ျဖစ္ေနၿပီလို႔ ရန္ကုန္ စာေပ အသိုင္းအဝိုင္းက ေဝဖန္ၾကပါတယ္။ မၾကာေသးခင္က ျပည္သူ႔အခ်စ္ေတာ္ စာေရးဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာ ရဲ့ ၉၂ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔မွာ စာေပေလာကမွ ကဗ်ာဆရာတစုက အမွတ္တရကဗ်ာေတြ ေဝငွၾကသလို၊ ကဗ်ာ ရြတ္ဆိုခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ အာဏာပိုင္ေတြက ကဗ်ာဆရာ ႏြယ္စိမ္းေဝ (၃ဝ ႏွစ္) ကို ေခၚယူ စစ္ေဆးခဲ့ေၾကာင္း ဇနီးသည္က အခုလို ေျပာျပပါတယ္။ တခ်ဳိ့ စာေရးဆရာေတြ၊ ကဗ်ာဆရာေတြ အမ်ားစုကေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြကေန လိုက္လံ ရွာေဖြေနတာေၾကာင့္ ပုန္းေရွာင္ေနရပါတယ္။ ကာတြန္းဆရာ ေအာ္ပီက်ယ္ရဲ့ မိတ္ေဆြေတြေရးတဲ့ စာမူမွာ ေအာ္ပီက်ယ္ နာမည္ကိုေတာင္ ေရးသားေဖာ္ျပခြင့္ မေပးပါဘူး။ ဦးေအာ္ပီက်ယ္ကေတာ့ ကာတြန္းေရးဆြဲသူက ကာတြန္းကိုပဲ ေရးဆြဲသင့္တဲ့အေၾကာင္း အခုလို ေထာက္ျပ ေျပာဆိုသြားခဲ့ပါတယ္။ “ကာတြန္းကေတာ့ အဓိက။ သူ႔ဟာသူ ဝင္ေငြနဲသည္ ျဖစ္ေစ၊ မ်ားသည္ျဖစ္ေစ ကာတြန္းဆရာက ကာတြန္း ေရးရမွာပဲေလ” လို႔ ေျပာဆိုပါတယ္။ |
Tuesday, December 4, 2007
| ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း | |||||||
| Tuesday, 04 December 2007 21:32 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ | |||||||
| လက္ရွိ ဗမာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနဟာ သိမ္ေမြ႔တယ္လို႔လဲ ဆိုႏိုင္တယ္။ က်ေနာ္ အျမဲတင္ျပခဲ့သလို က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမိုင္ The last mile ကို ေဒၚစု တေယာက္ပဲ ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းနဲ႔ အေျဖရွာ ရမယ္ဆိုရင္၊ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေရးနဲ႔ အေျဖရွာရမယ္ဆိုရင္ လူထုကိုယ္စား၊ တိုင္းျပည္ကိုယ္စား ေဒၚစုပဲ ေနာက္ဆံုးမိုင္ကို ဦးေဆာင္ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္။ တကမၻာလံုးနဲ႔ တျပည္လံုးက ေဒၚစုကိုပဲ ယံုၾကည္အားကိုးၾကလို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ လက္ခုပ္ဆိုတာ ႏွစ္ဖက္တီးမွ ျမည္ေလ့ရွိပါတယ္။ ျပည္သူအမ်ားက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ေရးကို လိုလားေပမယ့္ ဓါးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္လွ်က္ရွိတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြကလည္း တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအေပၚ ေစတနာရွိမွ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အေျဖရွာလို႔ ရႏိုင္ပါမယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အာဏာနဲ႔ ေရာယွက္ေနတာေၾကာင့္ အာဏာလက္ကိုင္ထားသူေတြဟာ လြယ္ လြယ္နဲ႔ အာဏာကို လႊဲေပးေလ့ မရွိပါဘူး။ ဥပါယ္တမ်ည္နဲ႔ ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ဉာဏ္ကစား လွည့္ဖ်ားၿပီး မတတ္သာမွ အေလွ်ာ့ေပးေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိ အေျခအေနဟာ အလြန္သိမ္ေမြ႔ၿပီး ေဒၚစုေနာက္က "တသံ" တည္း ထြက္ႏိုင္မွ အင္အားျပႏိုင္မွ ေတာ္ရံုက်မယ္လို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ လူ႔ဘ၀မွာ အခြင့္အေရး (opportunity) ဆိုတာ ႏွစ္ခါဆက္တိုက္ လာေလ့ မရွိတတ္ၾကပါဘူး။ ရေတာင့္ရခဲ အသက္ေပါင္း မ်ားစြာနဲ႔ ရင္းခဲ့ရတဲ့ အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မသြားေစခ်င္ပါ။ လက္ရွိ အေျခအေနကို လက္ေတြ႔က်က် သံုးသပ္ၿပီး ေထာက္ခံသင့္တာကို ေထာက္ခံ၊ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ၿပီး (အားလံုး) ကိုယ္စီ ႀကိဳးစားၾကဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ တဘက္ကလည္း မ်က္ေစ့မွိတ္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မပိုေစခ်င္ပါ။ ယေန႔အေျခအေနဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္သန္းတဲ့ အဆင့္ပင္ မေရာက္ေသးပါ။ ေမွ်ာ္လင့္စရာရွိႏိုင္သည့္ အေျခအေနသို႔သာ ေရာက္ပါေသးသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ (hope) ေပး ၿပီး ႏိုင္ငံေရးကစားႏိုင္သည္ကိုလည္း ေမ့၍ မရပါ။ ၁၉၈၈ (၈၈၈၈) ျပည္သူ႔အံုႂကြမႈႀကီးတုန္းကလည္း စစ္တပ္က ဒီမိုကေရစီ ေပးမည့္ပံုေယာင္ေယာင္၊ ႏိုင္ငံေရးကစားၿပီး နားလွည့္ပါးရိုက္ အားလံုးကို လွည့္စားခဲ့ဖူးပါသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ (hope) ေပးၿပီး (၈၈၈၈) ျပည္သူ႔အံုႂကြမႈႀကီးရဲ႕ အရွိန္ (momentum) ကို ရိုက္ခ်ဳိးခဲ့ဖူးပါသည္။ ယေန႔လည္း ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေရး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေပးထားရံုသာ ရွိပါေသးသည္။ (အရိပ္) ကိုသာ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ အေကာင္အထည္ကို မျမင္ရေသးပါ။ အမွန္ကို သတၱိရွိရွိ ၾကည့္တတ္လွ်င္ ေဒၚစုသည္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔၍ အနစ္နာခံကာ တိုင္းျပည္အတြက္ ေစတနာထားကာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး လမ္းေၾကာင္းမွာသာ မေျပာင္းမလဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ရပ္တည္ခဲ့ေသာ္လည္း (နအဖ) စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တို႔က အေလးမထားခဲ့ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ဒီပဲယင္းတြင္ လုပ္ၾကံခဲ့ၾကၿပီး ဒင္းတို႔ကပင္ မတရား ျပည္သူ႔ေခါင္းေဆာင္ကို အိမ္တြင္း အက်ဥ္းခ်ခဲ့သည္မွာ ယေန႔ထက္တိုင္ပင္ မဟုတ္ပါလား? ဆင္းရဲမႈဒဏ္၊ အာဏာႏွင့္ မတရားဖိႏွိပ္မႈဒဏ္ကို အႏွစ္ (၄၀) ေက်ာ္ေက်ာ္ ႏွစ္ဘက္ညႇပ္ ခံေနရေသာ ျပည္သူလူထုက တဖန္လမ္းေပၚမွာ ရဲရဲႀကီး ၎တို႔၏ဆႏၵကို ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့မွ၊ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ စေတး၍ ထပ္မံေတာင္းဆိုလာမွ၊ ကမၻာ့ ပရိသတ္ကပါ ေတာင္းဆိုလာမွ ဘုရား၏သားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္ေတာင္းဆိုလာမွ၊ မေနသာတဲ့အဆံုး UN နဲ႔ ဂမ္ဘာရီကို အသံုးျပဳၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ အရွိန္သတ္ရန္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေရးကဒ္ (card) ကို ဖုန္သုတ္ကာ ႏိုင္ငံေရးစင္ေပၚ တင္ျပလာရသည္ မဟုတ္ပါလား? ဤျဖစ္ရပ္မ်ားကို သက္ေသျပဳ၍ ႏိုင္ငံေရးေတြး ေတြးမယ္ဆိုရင္ (နအဖ) စစ္ဗိုလ္ေတြ စိုးရိမ္ထိပ္လန္႔တာ၊ ျပည္သူ႔အံုႂကြမႈ တခုပဲလို႔ ေတြးဆႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ့ရဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေရး အျမင္တခုထဲနဲ႔ ေျပာရရင္ ျပည္သူ႔အံုႂကြမႈ ေရွ႕တလွမ္း မတိုးႏိုင္ခင္ တဖက္က ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ႏွိမ္နင္းၿပီး၊ တဖက္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးၿပီး အံုႂကြမႈအရွိန္ကို ရိုက္ခ်ဳိးလိုက္တာလို႔ ပဲ ရိုးရိုးသားသား သံုးသပ္မိတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ ေရမႈတ္တဖက္၊ မီးတစဖက္ လုပ္ၾကတာ လူ႔သမိုင္း ေပၚလာကတည္းကပါပဲ။ အေရးအႀကီးဆံုးက ႏိုင္ငံေရးလွည့္ကြက္ကို နားလည္ၿပီး၊ သတိရွိၾကဖို႔ပါ။ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားဖို႔ပါ။ ေဒၚစုရဲ႕ ႀကီးမားတဲ့ စြန္႔လႊတ္ခ်က္ေတြကို က်ေနာ္ အေလးမျပဳဘဲ မေနႏိုင္ပါ။ ေဒၚစုရဲ႕ တိုင္းျပည္အေပၚ ေစတနာကို မေလးစားဘဲ မေနႏိုင္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကဲ့သို႔ တိုင္းျပည္တာ၀န္ကို ပခံုးေပၚတင္ၿပီး သတၱိရွိရွိ ဦးေဆာင္ရဲတာကို အသိအမွတ္ျပဳ ဦးၫႊတ္ရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုကို က်ေနာ္ အျမဲတမ္း ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေဒၚစုေနာက္က တသံတည္း ထြက္ၾကဖို႔ ေတာင္းဆိုေနတာပါ။ အာဏာကိုင္ထားတဲ့ (နအဖ) စစ္ဗိုလ္ေတြနဲ႔ ဉာဏ္ကစားၾကရာမွာ အသိဉာဏ္တခုထဲ အားကိုး၍ မရပါ။ (အင္အား) လိုပါတယ္။ အာဏာ ယစ္မူးေနၾကတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက လူ (၅) သိန္းရွိတဲ့ စစ္တပ္ကို (အား) ယူထားပါတယ္။ တရုတ္နဲ႔ ဗမာကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ႕ ဘုရားသခင္ျဖစ္တဲ့ ေမာ္စီတုံး ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ အာဏာဟာ ေသနတ္ေျပာင္း၀က လာတယ္ဆိုတဲ့ ေဟာၾကားခ်က္ကို ႏွလံုးသြင္း ခံယူထားပါတယ္။ ေပါက္ေဖာ္ တရုတ္ႀကီးကို ရွိခိုးဂါ၀ရျပဳၿပီး တရုတ္ႀကီးရဲ႕ အရိပ္ကို ခိုလႈံလွ်က္ ရွိတယ္။ ေဒၚစုရဲ႕ အင္အား၊ က်ေနာ္တို႔အားလံုးရဲ႕ အင္အားဟာ ဘာလဲ?မွန္ကန္ေသာ ယံုၾကည္မႈ၊ ေစတနာနဲ႔ သန္း (၅၀) ေသာ ျပည္သူေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သန္း (၅၀) ရွိေသာ ျပည္သူကို ဘာေၾကာင့္ (၅) သိန္းသာရွိတဲ့ စစ္တပ္က ဖိႏွိပ္ႏိုင္တာလဲ? ႏိုင္ငံေရးမွာ disorganized majority လို႔ဆိုတဲ့ စုစည္းမႈနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းမႈ မရွိတဲ့ (လူမ်ားစု) ကို၊ Organized minority လို႔ေခၚတဲ့ စုစည္းမႈနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းမႈရွိတဲ့ လူနည္းစုက ဗိုလ္က်အႏိုင္က်င့္ တတ္ပါတယ္။ စစ္တပ္မွာ ဖြဲ႔စည္းမႈရွိတယ္။ စည္းကမ္းရွိတယ္။ စစ္တပ္တိုင္းမွာ တေသြး၊ တသံ၊ တမိန္႔ဆိုတဲ့ အမိန္႔နာခံ ရတဲ့ ၀န္ထမ္းရွိတယ္။ ဂရစ္ စပါတာ Sparta ေခတ္ကတည္းက စစ္တပ္ဆိုတာ unit နဲ႔ တိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ (၅) သိန္း သာ ရွိတဲ့ စစ္တပ္က unit အေနနဲ႔ ရပ္တည္ႏိုင္တယ္။ ပစ္ဆိုရင္ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း သံဃာေတာ္ေတြပါ မေရွာင္ ပစ္တာပါ။ ျပည္သူဆိုတာ သန္း (၅၀) ဆိုေပမယ့္ ဖြဲ႔စည္းမႈ မရွိဘူး။ တဖက္က စစ္တပ္က ဖြဲ႔စည္းမႈမရွိေအာင္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားသလို တဖက္ကလည္း ညီၫြတ္မွ အင္အားျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ (အသိ) ကို မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ၾကဘူး။ ဒီ့အျပင္ လူမ်ဳိးေရးစိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ လူမ်ဳိးေရး တိုက္ပြဲေတြ၊ မယံုၾကည္မႈေတြကို တိုင္းျပည္အက်ဳိးကို ၾကည့္ၿပီး မေဖ်ာက္ဖ်က္ႏိုင္ၾကဘူး။ ဗမာလူမ်ဳိးစုတခုထဲမွာ ေတာင္ အဖြဲ႔ေတြကြဲၿပီး အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ကြဲေနၾကျပန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သန္း (၅၀) ရွိေပမယ့္ (အင္အား) ဆိုတာ မျပႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကတာပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ဗမာႏိုင္ငံရဲ႕ ရာဇ၀င္ကို ေျပာင္းႏိုင္တာ အတြင္း (အင္အား) ပဲ ျဖစ္တယ္။ အျပင္ (အင္အား) ကို မေမွ်ာ္ကိုးၾကပါနဲ႔။ ႏိုင္ငံတိုင္း ကိုယ့္ႏိုင္ငံ အက်ဳိးမပါဘဲ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ မပါႏိုင္ပါဘူး။ သူ႔ရဲ့သားေကာင္း လူငယ္ေတြကို ယံုၾကည္မႈ တခုတည္းနဲ႔ မစြန္႔၀ံ့ပါဘူး။ သမတဘုရွ္ (Bush) ဟာ ဒီမိုကေရစီ ယံုၾကည္မႈအတြက္၊ ဗမာႏိုင္ငံအတြက္ သက္သက္၊ အေမ ရိကန္ စစ္သားလူငယ္ေတြရဲ႕ အသက္ကို မစြန္႔ခိုင္းပါဘူး။ ေစ်းမႀကီးတဲ့ေလနဲ႔သာ ေထာက္ခံ အားေပးေနတာပါ။ ဆူဒန္ႏိုင္ငံ၊ ဒါေဖာျပည္နယ္ (Durfur) လူသတ္ ဖိႏွိပ္မႈအတြက္ တကမၻာလံုးက ေတာင္းဆိုေနတာေတာင္ စစ္ကူမေပးခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးရံုသာ ရွိပါတယ္။ ေဒၚစုရဲ့ ျပႆနာ လက္ရွိ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး အေျခအေန တကယ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ လိမ္မာပါးနပ္စြာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ အေတြးဉာဏ္ (capacity) နဲ႔ အရည္အခ်င္း ေဒၚစုမွာ ရွိတယ္လို႔ က်ေနာ္လံုး၀ ယံုၾကည္ထားတယ္။ (နအဖ) ဘက္က ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြ သံုးၿပီး အမ်ဳိးမ်ဳိး လွည့္စားလိမ့္မယ္လို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္ထားရပါမယ္။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး ျဖစ္ခဲ့ရင္ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တခုအတြင္း တိုးတက္မႈ ရွိဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးၿပီး သက္သက္ အခ်ိန္ဆြဲ ကစားတာမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ပါ။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ခဲ့ရင္ Plan B လို႔ေခၚတဲ့ ေနာက္ခ်န္ကြက္ တကြက္ကို ႏိုင္ငံေရးအရ အသင့္ရွိေနရပါမယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဆိုစကားတခု ရွိပါတယ္။ Prepare to fight while you talk and prepare to talk while you fight ပါတဲ့။ ေဆြးေႏြးခ်ိန္မွာ တိုက္ပြဲအတြက္ ျပင္ထားပါ။ တိုက္ပြဲ၀င္ခ်ိန္မွာ ေဆြးေႏြးဖို႔ ျပင္ထားပါတဲ့။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေရး ယံုၾကည္ခ်က္ကေတာ့ ေပးရင္ေပး၊ မေပးရင္တိုက္ယူ၊ ေနာက္တခ်ီ လူထုဆႏၵအားနဲ႔ အၿပီးသတ္ တိုက္ယူရပါမယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးကို တိုက္ယူေပးခဲ့တဲ့ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ခံယူခ်က္တခုျဖစ္ခဲ့တဲ့ - ရရင္ရ မရရင္ခ်- ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္ (မူ) အတိုင္းပါပဲ။ အေတြးအေခၚ ပဋိပကၡဒီေနရာမွာ လက္ေတြ႔ကို အားသန္တဲ့ အေတြးအေခၚ Realism (or) Realpolitik နဲ႔ ပညာတတ္ အေတြးအေခၚလို႔ ေခၚရမယ့္ Intellectual thinking based idealism တို႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ ပဋိပကၡ ရွိလာပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီကို ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီၿပီး က်င့္ေနခဲ့တဲ့ အေမရိကန္နဲ႔ အဂၤလန္ႏိုင္ငံတို႔ကို အေျချပဳတဲ့ ေကာလိပ္ ေက်ာင္းႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ဟားဗတ္ (Harvrad) တို႔လို၊ ေအာက္စဖို႔ဒ္ (Oxford) တို႔လို ေကာလိပ္ေက်ာင္းေတြမွာ Idealism လို႔ ေခၚရမယ့္ ေခတ္မီ ေတြးေခၚမႈေတြကို အေျခခံတဲ့ အေတြးအေခၚအရ အၾကမ္းဖက္မႈ၊ သတ္ျဖတ္ရက္စက္မႈ မပါတဲ့၊ ေသြးေျမမက်တဲ့ Non-violent အေတြးအေခၚေတြဟာ ႀကီးစိုး လႊမ္းမိုးေလ့ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Harvard ကေအာင္လာတဲ့ ဗမာလူငယ္တစု ဆိုရင္ ပညာတတ္အေတြးလို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့ compromise တို႔၊ dialogue တို႔ကို ေရွ႕တန္းတင္ ေဆြးေႏြးလာၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား? ပညာတတ္အျမင္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ နားလည္ႏိုင္ပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး Human rights ကို ေရွ႕တန္းတင္ထားတဲ့ ယေန႔လို (၂၁) ရာစုမွာ ဘာေၾကာင့္ ေသြးထြက္သံယုိမႈကို စိတ္ကူး ဦးစားေပးရမွာလဲ? ဒါေပမယ့္ ကမၻာႀကီးမွာ တတန္းထဲ ညီမွ်မႈ မရွိတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ လူ႔အခြင့္အေရးကို ဦးစားေပးျခင္း၊ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးဆိုတဲ့ Rule of law ဆိုတာ မရွိေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူ႔အခြင့္အေရးကို အေလးမေပးတဲ့၊ စစ္ဘီလူးစိတ္၀င္ေနတဲ့ အာဏာကို စြဲမက္ေနတဲ့ (နအဖ) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို စာအုပ္ႀကီးဖြင့္ၿပီး ရွင္းျပ ေဆြးေႏြးလို႔တဖုံ၊ ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြ ဖြင့္ၿပီး ေဆြးေႏြးလို႔ ရႏိုင္ပါ့မလား? ဆိုတဲ့ ျပႆနာ ေပၚလာပါတယ္။ မရရင္ ေနာက္တကြက္ ဘာလုပ္မလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ (အာဏာ) ပါလာတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေရးဟာ အလြန္ အႏၱရာယ္ႀကီးပါတယ္။ အႏၱရာယ္နဲ႔အတူ စြန္႔လႊတ္မႈေတြ ပါလာတယ္။ (အင္အား) ၿပိဳင္တဲ့ေနရာမွာ ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္မႈ (confrontation) ကို ေရွာင္၍ မရပါ။ (နအဖ) က မည္သို႔ပင္ စြပ္စြဲေစကာမူ က်ေနာ့အျမင္အရ ေဒၚစုဟာ ေသြးထြက္သံယိုမႈကို အားမေပးခဲ့ပါ။ ၎၏ ယံုၾကည္ခ်က္ ျဖစ္သည့္ non-violence အေပၚ အစဥ္ ရပ္တည္ခဲ့သည့္အျပင္ မိခင္စိတ္ ႀကီးမားသည့္အတြက္ လူငယ္ လူရြယ္ေလးေတြရဲ႕ အသက္ကိုစြန္႔ခိုင္းရန္ မခိုင္းရက္ဟု ျမင္မိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေဆြးေႏြးပြဲ မျဖစ္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပ်က္ခဲ့လ်ွင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ Plan B ေနာက္ခ်န္ကြက္ အေနႏွင့္ လူထုအားႏွင့္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္ေရး confrontational people upraising ကို အားမေပးခဲ့၍ နအဖဘက္က လုပ္ႏိုင္ေျခအား မ်ားခဲ့ပါသည္။ ေဒၚစုသာ ေသမထူး၊ ေနမထူး ထခ်ၾကေလာ့ ဟု တခြန္းဟခဲ့လွ်င္ နအဖ မတုန္လႈပ္စရာ မရွိပါ။ ေဒၚစု၏ မိခင္စိတ္၊ စိတ္ ေကာင္းရွိမႈကို သိသိႀကီးႏွင့္ အသာယူခဲ့သည္ကို မခံခ်င္စိတ္ ျပင္းထန္စြာ ခံစားမိပါသည္။ ေဒၚစု၏ ခံယူခ်က္ႏွင့္ မိခင္စိတ္ကို နားလည္မိပါသည္။ အၾကမ္းဖက္နည္းကို သံုးမည္ေလာ၊ ေရွာင္မည္ေလာ ဆိုသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ေခတ္ကတည္းက ၾကံဳလာခဲ့ၾကရပါသည္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္ ေရးတဲ့ (ေက်ာ္ၿငိမ္း) စာအုပ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ျပင္းတဲ့ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုႏု၊ ကို သိန္းေဖျမင့္၊ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ကိုအုန္းတို႔ဟာ ("ဃ") ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔ကေလး ဖြဲ႔ခဲ့ၾကတယ္။ ညအေမွာင္ထဲမွာ ေဆြးေႏြးၾကစဥ္က ဒီ ျပႆနာေတြကို ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္။ ကိုႏုက ဘာသာေရး ကိုင္းရိႈင္းတာေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္နည္းကို ကိုယ္တိုင္က်င့္သံုးဖို႔ မလိုလားဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဖဆပလ ဖြဲ႔စဥ္ကလည္းေကာင္း၊ UG ဖြဲ႔ၾကစဥ္ကလည္းေကာင္း မပါ၀င္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ မတားျမစ္ခဲ့ဘူး။ ေဒၚစုဟာလည္း သူရဲ႕ခံယူခ်က္ဟာ အၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္း non-violence အေပၚ ရပ္တည္ေနတဲ့အတြက္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေရးကိုပဲ ေတာင္းဆိုခဲ့ေပမယ့္၊ တျခားခံယူခ်က္မ်ားကို မဟန္႔တားခဲ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္၏ အျမင္ကို ရဲရဲတင္ျပရပါလွ်င္ Plan B ကို က်န္တဲ့သူေတြက ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားမွ ႏိုင္ငံအတြက္ ေဆြးေႏြးရမယ့္ ေဒၚစုမွာ (အင္အား) ပိုရွိပါမယ္။ မိုးမၿပိဳ - ၿပိဳခဲ့သည္ရွိေသာ္ဟူေသာ အေတြးႏွင့္ ေဒၚစု၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား၊ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို (နအဖ) က ညစ္ပတ္ လွည့္စား၍ လက္မခံ ေရွာင္တိမ္းခဲ့ေသာ္ လူထုအင္အားျပရန္ အသင့္ျပင္ထားရမည္မွာ က်ေနာ္တို႔ အားလံုး၏ တာ၀န္ ျဖစ္ေပသည္။ ဖဆပလ လြတ္လပ္ေရး ေတာင္းစဥ္က၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေလးေလးနက္နက္ ေလ့လာလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ဟာ ရရင္ရ- မရရင္ခ် ဆိုတဲ့မူကို ေရွ႕က ဗန္းျပထားေပမယ့္ မခ်ဘဲနဲ႔ (အင္အား) ျပၿပီး လြတ္လပ္ေရး ေတာင္းဆိုေရးမႈကို သံုးခဲ့ၾကတယ္။ သူ႔ေခတ္ သူ႔အခါက ေနမ၀င္ အင္ပါယာႀကီးကို တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အဂၤလိပ္ကို အံတုရတာ မလြယ္ခဲ့ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္နဲ႔ တပ္မေတာ္ကို အားယူၿပီး ဖဆပလ အဖြဲ႔ႀကီးကို တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္။ ၿပီး ကရင္လူငယ္စတဲ့ အဖြဲ႔ အစည္း ေပါင္းစံု၊ ဘႀကီးဘေဖကဲ့သို႔ လက္်ာသမားေတြအျပင္ ဦးႏုကဲ့သို႔ တသီးပုဂၢလ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြကို သိမ္းသြင္းၿပီး ဖဆပလႀကီးကို အားျဖည့္ခဲ့ၿပီး လူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို အရယူခဲ့တယ္။ ေနသူရိန္ အစည္းအေ၀းႀကီးလို လူထု အစည္းအေ၀းေတြ ေခၚၿပီး ဖဆပလရဲ႕ (အင္အား) ကို ျပခဲ့တယ္။ အဂၤလိပ္ အစိုးရက ရုပ္ျပေနရာေပးၿပီး ပါ၀င္ဖို႔ ကမ္းလွမ္းလာေတာ့ ျငင္းဆိုခဲ့တယ္။ ဖဆပလရဲ႕ အင္အားကိုျပၿပီး အဂၤလိပ္က ေလးေလးစားစား ကမ္းလွမ္းလာမွ၊ တန္းတူ အစိုးရ အဖြဲ႔ထဲ ၀င္ခြင့္ရမွ ၀င္ခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္ အဂၤလိပ္က ကမ္းလွမ္းလာရတာလဲ? ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီးအၿပီးမွာ အဂၤလိပ္က စစ္ပန္းလ်က္ ရွိတယ္။ ခ်ာခ်ယ္ျပဳတ္ၿပီး အက္တလီ တက္လာတယ္။ အစိုးရ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္တယ္။ တခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္တဲ့ ဖဆပလ အဖြဲ႔ႀကီးေနာက္မွာ ျပည္သူေတြ တခဲနက္ရွိ တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။ ဖဆပလေနာက္မွာ ေတာ္လွန္မႈျဖစ္က ေတာ္လွန္ႏိုင္တဲ့ စစ္တပ္ရွိတယ္။ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း ေတြျဖစ္တဲ့ (ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္) အဖဲြ႔ေတြ ရွိတယ္။ စစ္အၿပီးမို႔ လက္နက္ကလည္း မရွားလွပါ။ ဒါေတြအားလံုးဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ဖဆပလ အဖြဲ႔ႀကီးရဲ႕ အင္အားေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးကို တႏွစ္အတြင္းေပးဆိုၿပီးရင္ေကာ့ ၿပီး ေတာင္းႏိုင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါက သူ႔အခ်ိန္နဲ႔ သူ႔အေျခအေန ယေန႔ အေျခအေနကို ၾကည့္ရေအာင္.. ေဒၚစု သူ႔ရဲ႕ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလိုပဲ တိုင္းျပည္တာ၀န္ကို ပခံုးေပၚတင္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ကာ အာဏာရွင္ စစ္အုပ္စုကို သတၱိရွိရွိ ရဲရဲႀကီး ရင္ဆိုင္ခဲ့တယ္။ ျပည္သူက တခဲနက္ ေထာက္ခံ အားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ကမၻာက ေလးစားေထာက္ခံလာၾကရတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေနာက္မွာ ဖဆပလ အဖြဲ႔ႀကီး ရွိရံုမက အားကိုးရတဲ့ ထိပ္တန္း ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရွိတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အသိဉာဥ္ (Capacity) နဲ႔ အရည္အခ်င္းျပည့္တဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ၀ိုင္းရံထားတယ္။ ေဒၚစုေနာက္မွာ NLD ဆိုတာ ရွိေပမယ့္ အားကိုးရမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦးနဲ႔ ဦး၀င္းတင္တို႔လို ပုဂၢဳိလ္ေတြကို ေဒၚစုနည္းတူ ဖမ္းဆီးထားတယ္။ တိုင္းျပည္ အျပင္ဘက္ကို ေရာက္ေနတဲ့ ဗမာ ႏိုင္ငံသား အားလံုးကို စုစည္းၿပီး အင္အား တည္ေဆာက္ကာ အျပင္အားနဲ႔ အတြင္းမွာ အင္အား တည္ေဆာက္ရမယ့္အစား ႏိုင္ငံေရး နကန္းတလံုးမွ နားမလည္တဲ့ လူက ဦးေဆာင္တဲ့ အစိုးရ အဖြဲ႔ဟာ ေဒၚစုနာမည္ အလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး လုပ္စားေနၾကတာေၾကာင့္ အခြင့္အေရးေတြ ဆံုးရႈံးကာ ျပည္တြင္းမွာ ႏိုင္ငံေရး အေဆာက္အအံု မတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကပါ။ (ႏိုင္ငံေရးမွာ တည္ေဆာက္မႈဆိုတာ ေရရွည္ကို ႀကိဳၾကည့္တတ္ၿပီး အခ်ိန္ယူ တည္ေဆာက္ရပါတယ္။ မီးခလုတ္လို လိုအပ္မွ အဖြင့္ အပိတ္လုပ္၍ မရပါ။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ကတည္းက ျပည္တြင္း UG လိုအပ္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ မဇၩိမမွာ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။) ေဒၚစုခမ်ာ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လွ်င္ ရဲရဲႀကီး အားကိုးႏိုင္ေလာက္တဲ့ လူမရွိပါ။ အားလံုးက ေဒၚစုကို ေစာင့္ေနၾကပါသတဲ့... ေဒၚစုအတြက္ ရင္နာမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုကို စစ္ဗိုလ္လူမိုက္တစု ဗိုလ္က် ေစာ္ကားလာရင္ (အင္အားျပဖို႔၊ လူထုအံုႂကြမႈကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔၊ ႏိုင္ငံေရး အေဆာက္အအံု လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံေရး အေဆာက္အအံု (political infrastructure) ကို က်ေနာ္တို႔ အားလံုး (၀ိုင္း) တည္ေဆာက္ရပါမယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔အားလံုးရဲ့ တာ၀န္ျဖစ္ေပသည္။ တန္းတူရည္တူ တိုးတက္မႈ ॥ (ေဆာင္းပါး)
| |||||||